Stanisława Celińska

Hej !

W dzisiejszym poście chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Stanisławy Celińskiej. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Stanisława Maria Celińska-Mrowiec (ur. 29 kwietnia 1947 w Warszawie) – polska aktorka i wokalistka, dwukrotna laureatka Orła za najlepsze drugoplanowe role kobiece w filmach Pieniądze to nie wszystko (2001) i Joanna (2010). Zadebiutowała w teatrze w 1968 roku. Rok później ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie pod kierunkiem Ryszardy Hanin. Występowała w teatrach warszawskich: Współczesnym (1969–1974, 1981–1983, 2006–2011), Nowym (1983–1988), Dramatycznym (1989–1990), Studio (1995–2003) i Kwadrat, a także Teatrze Nowym w Poznaniu (1990–1991). Brała udział w programach muzycznych i spektaklach Studenckiego Teatru Satyryków. W latach 2011–2015 była aktorką Nowego Teatru w Warszawie, gdzie występowała w spektaklach Krzysztofa Warlikowskiego. Wielokrotnie brała udział na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej, a jej występy otrzymywały zawsze pozytywne recenzje krytyków, dzięki jej tubalnemu głosowi, osobowości i umiejętnościom interpretacyjnym. Do klasyki przeszedł jej krótki, ale bardzo efektowny występ z piosenką Uśmiechnij się! Jutro będzie lepiej! w 1994 roku. W 2009 ukazał się jej singiel Atramentowa rumba w duecie z Los Locos, natomiast w 2012 wydała wspólnie z pianistą Bartłomiejem Wąsikiem i Royal String Quartet płytę Nowa Warszawa. W maju 2015 premierę miał jej album Atramentowa... (status podwójnej platyny), a w październiku tegoż roku album Atramentowa... Suplement będący kontynuacją i dopełnieniem poprzedniego (status platyny) oraz Świątecznie...(status złotej płyty). Wszystkie trzy płyty Stanisławy Celińskiej znalazły się w pierwszej pięćdziesiątce najlepiej sprzedających się płyt w roku 2016. 25 maja 2018 odbyła się premiera kolejnej płyty zatytułowanej „Malinowa”, która w październiku tego samego roku zdobyła status złotej płyty, w marcu 2019 Fryderyka w kategorii „Album Roku Muzyka Poetycka”, a w czerwcu podczas 56. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu status platynowej płyty. W czerwcu 2018 artystka wystąpiła w koncercie Od Opola do Opola podczas LV Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej, na którym otrzymała Nagrodę TVP1. 10 listopada 2018 wystąpiła podczas Koncertu dla Niepodległej, gdzie wykonała utwory Warszawo ma oraz Modlitwa o pokój. 2 czerwca 2019 wzięła udział w koncercie z okazji 40 rocznicy pielgrzymki Jana Pawła do Polski, podczas którego wykonała „Inwokację” Adama Mickiewicza do muzyki Macieja Muraszki. Jej mężem był aktor Andrzej Mrowiec[. Ma dwoje dzieci: córkę Aleksandrę i syna Mikołaja. Otwarcie mówi o swoim alkoholizmie i o tym, że udało się jej wyrwać z nałogu. W lipcu 1988, w wieku 41 lat definitywnie zaprzestała używania alkoholu w jakiejkolwiek postaci. W abstynencji jest tak radykalna, że nawet nie używa perfum na bazie alkoholu.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Na koniec postu chciałam Wam złożyć świąteczne życzenia:

Stanisław Brudny

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Stanisława Brudnego. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Stanisław Florian Brudny - urodził się 16 maja 1930 roku w Pilźnie. Polski aktor teatralny, filmowy i dubbingowy. W 1953 ukończył Studium Aktorskie przy Teatrze Śląskim im Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, którego aktorem był w latach 1951–1972. Od 1972 roku jest aktorem Teatru Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Warszawie. Wystąpił w ponad 160 rolach w spektaklach takich reżyserów, jak Gustaw Holoubek, Jerzy Jarocki, Jerzy Kreczmar (którego był asystentem), Lidia Zamkow, Józef Szajna, Jerzy Grzegorzewski, Tadeusz Łomnicki, Adam Hanuszkiewicz, Michał Zadara, Agnieszka Glińska i Krystyna Janda. W 1971 został w Katowicach uhonorowany Srebrną Maską. W 2008 otrzymał nagrodę za aktorską rolę męską Jozuego Carvila w słuchowisku Jutro na podstawie dramatu Josepha Conrada w reżyserii Julii Wernio, zgłoszonym przez Program I Polskiego Radia. Na początku grudnia 2009 został wyróżniony przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia nagrodą Splendor Splendorów.

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Bogusław Morka

Cześć ! 

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Bogusława Morka. Niestety nie ma zdjęcia ze śpiewakiem.

O śpiewaku:

Bogusław Morka - urodził się w 1959 roku. Polski śpiewak tenor, w latach 1984–2002 solista Teatru Wielkiego – Opery Narodowej oraz Teatru Muzycznego Roma w Warszawie. Swoją karierę wokalną rozpoczynał jako student Akademii Muzycznej w Warszawie w klasie śpiewu profesora Michała Szopskiego, debiutując w 1984 roku na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie, rolą Artura w "Łucji z Lamermoor". Z Teatrem Narodowym związany do 2005 roku. Wszedł w skład Komitetu Obrony Dobrego Imienia Polski i Polaków. Specjalizując się w repertuarze operowym nie stroni od innych gatunków wykonując oratoria, pieśni, a także partie operetkowe i musicalowe. Koncertuje i nagrywa z orkiestrami w Polsce i za granicą.

Mój autograf od śpiewaka:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Ryszard Makowski

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Ryszarda Makowskiego. Niestety nie mam zdjęcia z satyrykiem.

O satyryku:

Ryszard Makowski - urodził się 16 sierpnia 1955 roku w Warszawie. Polski satyryk, piosenkarz i dziennikarz. W latach 1989–2001 członek Kabaretu OT.TO, znany z gościnnych występów z Kabaretem Pod Egidą. Jest absolwentem Wydziału Chemicznego Politechniki Warszawskiej. Tworzy teksty i muzykę. 7 stycznia 2001 rozpoczął własną działalność artystyczną. W latach 2003–2008 był dyrektorem Domu Kultury Praga w Warszawie. Ma żonę Barbarę (od 1982) i dwoje dzieci: Weronikę (ur. 1986) i Aleksandra (ur. 1990). W przeszłości pisał m.in. wraz z Wiesławem Tupaczewskim z kabaretu OT.TO teksty do Smerfnych Hitów. W listopadzie 2009 ukazała się płyta „Pęc ze śmiechu” (MTJ), zawierająca 24 piosenki kabaretowe. 27 listopada 2009 została opublikowana jego pierwsza powieść, romans na wesoło – „Miłość czy Sport” (Grasshoper). Druga część powieści nosząca tytuł „Miłość czy pieniądze” ukazała się w kwietniu 2010 roku. Od grudnia 2012 jest współpracownikiem czasopisma „W Sieci”. Od 19 czerwca 2016 do 25 grudnia 2016 współprowadził z Pawłem Dłużewskim program Studio YaYo w TVP3 Warszawa[. Jest gospodarzem kilku programów w telewizji wPolsce.pl. W lipcu 2018 minister kultury Piotr Gliński odznaczył go Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Mój autograf od satyryka: 

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Jerzy Zelnik

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Jerzego Zelnika. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Jerzy Zelnik - urodził się 14 września 1945 w Krakowie. Polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, kojarzony głównie z rolą Ramzesa XIII w filmie Faraon (1966) Jerzego Kawalerowicza, scenarzysta małych form teatralnych (monodramów, etiud), reżyser teatralny, dyrektor artystyczny Teatru Nowego w Łodzi w latach 2005–2008. Został odznaczony odznaką Zasłużony Działacz Kultury (1997) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007). Jest synem Jana Zelnika (ur. 20 lipca 1921, zm. 14 marca 2007 w Warszawie), reżysera dźwięku radiowego, autora sztuk scenicznych i słuchowisk, reżysera m.in. audycji Podwieczorek przy mikrofonie. Po ukończeniu VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1963), podjął studia na Wydziale Aktorskim tamtejszej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończył w 1968. Na przedstawieniu dyplomowym zaprezentował się w pełnej temperamentu, o komediowym raczej zacięciu, scence w tragikomedii Trzy siostry (1901) Antoniego Czechowa jako Aleksander Wierszynin. Jego debiutem scenicznym była rola Karola Kriebla w sztuce Václava Havla Puzuk, czyli uporczywa niemożność koncentracji (1968; pełnił także funkcję asystenta reżysera) na scenie krakowskiego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej, z którym był związany w latach 1968–1970, grając m.in. Lizandra w Szekspirowskiej komedii Sen nocy letniej (1970). Występował potem w teatrach warszawskich: Dramatycznym (1970–1973), gdzie wystąpił m.in. w sztuce Williama Szekspira Juliusz Cezar (1971) jako Oktawian i w dramacie Stanisława Wyspiańskiego Wyzwolenie (1972) w roli Maski, Powszechnym im. Zygmunta Hübnera (1979–1986, od 1992), Scena Prezentacje (1981, 1998), Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza (1986–1992), Muzycznym Roma (1994) i Ochoty (2002). Zagrał także gościnnie w teatrach: Studio, Dramatycznym, Stołecznej Estrady w spektaklu Juliusza Słowackiego Złota Czaszka jako Peryt Ryszard (1974), im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie w przedstawieniu Słowackiego Mindowe w roli tytułowej (1975), Współczesnym w Szczecinie w sztuce Eugène Ionesco Macbett jako Banco (1976), Powszechnym w Łodzi w spektaklu Lwa Tołstoja Zmartwychwstanie jako Niechludow (1977), POSK w Londynie w komedii Juliana Tuwima Porwanie Sabinek jako Strzycki (1987), Scenie na Piętrze w Poznaniu (1999), im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy (2001), Dramatycznym im. Aleksandra Węgierki w Białymstoku jako tytułowy Makbet (2002; debiut reżyserski), Wrocławskim Teatrze Pantomimy w dramacie Mickiewicza Dziady jako Guślarz (2002) i Nowym im. Kazimierza Dejmka w roli tytułowego Don Juana Moliera (2008). W 2006 otrzymał nagrodę sekcji krytyków teatralnych ZASP „za inicjatywę polegającą na zaangażowaniu absolwentów rocznika 2004/2005 PWSFTViT w Łodzi w projekcie Scena Młodych”. Debiutował na ekranie kinowym w komedii Leonarda Buczkowskiego Smarkula (1963). Uznanie zdobył podwójną kreacją pragnącego przeprowadzić reformy następcy tronu a następnie faraona, Ramzesa XIII, i rozszalałego Lykona w ekranizacji powieści Bolesława Prusa Faraon (1965) w reżyserii Jerzego Kawalerowicza, za którą otrzymał swoją pierwszą wypłatę. Zagrał w trzech filmach Andrzeja Wajdy: Przekładaniec (1968) na podstawie utworów Stanisława Lema jako doktor Burton, Piłat i inni (Pilatus und andere – ein Film fur Karfreitag, 1971) na podstawie powieści Michaiła Bułhakowa w roli Judy z Kiriatu i adaptacji powieści Władysława Reymonta Ziemia obiecana (1974) jako Stein, pracownik kantoru w fabryce Grunspana. Zasłynął jako tytułowy szlachetny prawnik Franciszek Murek w serialu Doktor Murek (1979) na podstawie powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Zagrał postać Zygmunta Augusta w serialu Królowa Bona (1980), za którą zdobył nagrodę zespołową I stopnia Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za osiągnięcia aktorskie, a w szczególności za przybliżenie postaci historycznych, i w dramacie historycznym Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny (1982) z Anną Dymną. Zebrał pochlebne recenzje za rolę hrabiego Henryka w spektaklu Teatru Telewizji Nie-Boska komedia (1982) Zygmunta Krasińskiego w reżyserii Zygmunta Hübnera. W telewizyjnej adaptacji opowiadań Jarosława Iwaszkiewicza Trzy młyny (1984) pojawił się jako homoseksualny koneser sztuki zakochany w młodym Julianie (Jan Jankowski). W telenoweli TVP1 Klan (1997-2000, 2005-2007) wystąpił w roli Krzysztofa Malickiego, pierwszej wielkiej miłości Elżbiety Chojnickiej (Barbara Bursztynowicz). Wziął udział w projekcie Verba Sacra. W 2006, podczas XI Festiwalu Gwiazd w Gdańsku, odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd powstałej na wyspie Ołowiance. Brał udział w IV edycji programu Jak oni śpiewają. Odpadł w 5. odcinku, zajmując 12. miejsce. W 2010 wszedł w skład komitetu poparcia Jarosława Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich. W 2015 roku zaangażował się w kampanię prezydencką kandydata PiS Andrzeja Dudy. W marcu 2016 media ujawniły, że w IPN odnaleziono dokumenty świadczące o jego współpracy z SB. Według dokumentów podpisał on zobowiązanie do współpracy 16 stycznia 1964 i został zarejestrowany jako TW „Jaracz”. Współpraca trwała do sierpnia 1966. Miał on przekazywać informacje na temat Jerzego Kowadło-Kowalika. Sam Zelnik przyznał że był współpracownikiem SB i w oświadczeniu na stronie internetowej "Telewizji Republika" zamieścił oświadczenie: "Ze swej strony zapewniam, że stanę w tej sprawie w prawdzie. Już teraz proszę o wybaczenie osoby, które mogłem skrzywdzić". Był żonaty z Urszulą (zm. 30 kwietnia 2014), z którą ma syna Mateusza (ur. 1981).

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Skiba

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Krzysztofa Skiby. Oprócz niego mam również zdjęcie z  muzykiem.

O muzyku:

Krzysztof Mieczysław Skiba, pseud. Skiba - urodził się 7 lipca 1964 w Gdańsku. Polski muzyk, autor tekstów, satyryk, publicysta, aktor, konferansjer, artysta rozrywkowy, felietonista, autor happeningów, wokalista rockowy. Członek zespołu Big Cyc. Jako 10-latek brał udział w pokazach mody szkolnej na Jarmarku dominikańskim, gdzie występował przez trzy sezony jako model. W wieku 14 lat założył swój pierwszy kabaret Tapeta. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku. W latach 80. był współzałożycielem i członkiem Ruchu Społeczeństwa Alternatywnego (RSA). Publikował w czasopiśmie Homek, wydawanym przez RSA. W tym czasie należał również do Ruchu „Wolność i Pokój” (WiP). Pisał w jego czasopiśmie A Capella. 16 sierpnia 1985, podczas Festiwalu w Jarocinie, został zatrzymany przez Milicję Obywatelską po rozrzuceniu antypaństwowych ulotek. Został aresztowany na trzy miesiące, po których opuścił zakład karny na mocy tzw. małej amnestii Jana Dobraczyńskiego (dla więźniów politycznych, którzy zostali pierwszy raz zatrzymani). Jest absolwentem kulturoznawstwa na Wydziale Teorii Literatury, Teatru i Filmu Uniwersytetu Łódzkiego, specjalność teatrologia (magisterium w 1989 na temat Pomarańczowej Alternatywy). Po zakończeniu studiów wrócił do Gdańska. W listopadzie 2013 roku, wspólnie z Pawłem „Konjem” Konnakiem został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności za walkę z systemem komunistycznym w czasach PRL.

Moje autografy od muzyka:

Moje zdjęcie z muzykiem:

Za równo autografy jak i zdjęcie zdobyłam jakiś czas temu w Warszawie. 

Krystyna Sienkiewicz

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Krystyny Sienkiewicz. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Krystyna Waleria Sienkiewicz - urodziła się 14 lutego 1935 w Ostrowi Mazowieckiej, zm. 12 lutego 2017 w Warszawie. Polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, wykonawczyni piosenki poetyckiej. Rodzina Krystyny Sienkiewicz pochodziła z okolic Grodna. Jej rodzice nie przeżyli II wojny światowej – ojciec został zamordowany w obozie koncentracyjnym Oranienburg, a matka zmarła na skutek choroby. Po zakończeniu wojny, Krystynę i jej brata Ryszarda odnalazła stryjeczna siostra ich ojca. Ciotka zabrała ją do Szczytna, a jej brat został w łódzkim sierocińcu. Od najmłodszych lat była uzdolniona humanistycznie. Już jako czteroletnia dziewczynka potrafiła czytać i pisać. Na scenie zadebiutowała przez zbieg okoliczności. Studiując na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, 1 września 1955 zastąpiła chorą koleżankę w Studenckim Teatrze Satyryków (STS). Krzysztof Teodor Toeplitz napisał wtedy o niej: „różowe zjawisko STS-u”. W 1957 ukończyła studia plastyczne i została zaangażowana jako aktorka do STS-u. Rok później zadebiutowała na dużym ekranie w dramacie Wojciecha Jerzego Hasa Pożegnania (1958) u boku Tadeusza Janczara. W komedii sensacyjnej Jana Batorego Lekarstwo na miłość (1965) zagrała Jankę, przyjaciółkę Joanny (Kalina Jędrusik), w komedii wojennej Rzeczpospolita babska (1969) wystąpiła w roli szeregowego Anieli. W serialu Rodzina Leśniewskich (1978) wcieliła się w rolę matki, Jadwigi Leśniewskiej. W serialu Rozalka Olaboga pojawiła się jako nauczycielka Bożkowa, mama tytułowej bohaterki. Występowała w teatrach warszawskich: Ateneum im. Stefana Jaracza (1964–1970), Rozmaitości (1973), Syrena (1975–1984, 2000, 2004), Komedia (1988, 1994), Scena Prezentacje (1994–1995), Na Woli (1995), Rampa na Targówku (2006–2008) oraz Teatrze Polskim w Poznaniu (1985). W latach 1958–1966 pojawiała się w programie Kabaret Starszych Panów. W 1971 otrzymała Nagrodę Specjalną Jury na IX Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W latach 70. przez pewien czas towarzyszyła Andrzejowi Zaorskiemu w prowadzeniu programu Studio Gama. Była jedną z gwiazd programów kabaretowych Olgi Lipińskiej, począwszy od cyklu Gallux Show (m.in. w duecie z Barbarą Wrzesińską jako Siostry Sisters) poprzez kolejne edycje programów Właśnie leci kabarecik i Kurtyna w górę. W słuchowisku radiowym Rodzina Poszepszyńskich Jacka Janczarskiego i Macieja Zembatego często odgrywała rolę panny Ingi, sąsiadki tytułowej rodziny. W 1996 odebrała Nagrodę Artystyczną Polskiej Estrady Prometeusz. Postanowieniem Prezydenta RP z dnia 7 października 2003 za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju studenckiego ruchu kulturalnego została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2007 z rąk Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Kazimierza Michała Ujazdowskiego odebrała Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2004 w wyniku krwotoku przedsiatkowego obu oczu utraciła 85% wzroku, ale mimo to nie przerwała swojej pracy zawodowej. Później, dzięki terapii prof. Ariadny Gierek-Łapińskiej stan jej wzroku znacznie się poprawił. W październiku 2015 nakładem Wydawnictwa Marginesy ukazała się biografia Krystyny Sienkiewicz autorstwa Grzegorza Ćwiertniewicza, Krystyna Sienkiewicz. Różowe zjawisko. W 2014 doznała udaru mózgu, a rok później zdiagnozowano u niej czerniaka oka. Zmarła 12 lutego 2017 w jednym z warszawskich szpitali na skutek komplikacji spowodowanych infekcją układu oddechowego. Została pochowana 21 lutego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach i zgodnie z jej wolą, uroczystości te miały charakter świecki. Pierwszym mężem aktorki był piosenkarz Włodzimierz Rylski, drugim Andrzej Przyłubski, z którym miała adoptowaną córkę Julię. Bratankiem Krystyny Sienkiewicz jest lekarz i muzyk Kuba Sienkiewicz.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Piotr Bałtroczyk

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Piotra Bałtroczyka. Niestety nie mam zdjęcia z dziennikarzem.

O satyryku:

Piotr Bałtroczyk - urodził się 4 grudnia 1961 roku w Olsztynie. Polski dziennikarz, poeta, piosenkarz, konferansjer, satyryk, prezenter telewizyjny i radiowy. Absolwent III Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Olsztynie (1980), a następnie Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego (1987), gdzie obronił pracę magisterską napisaną pod kierunkiem Jana Baszkiewicza i zatytułowaną Utopia konserwatywna Ernsta Wiecherta. Był działaczem studenckiego ruchu artystycznego, m.in. laureatem Festiwalu Artystycznego Młodzieży Akademickiej – FAMA. Później zajął się zawodowo działalnością konferansjerską, prowadząc różne festiwale i imprezy kabaretowe. W Telewizji Polskiej był prezenterem takich programów, jak Zwyczajni niezwyczajni, Pegaz czy Kochamy polskie komedie. W 2001 wydał tomik wierszy Krawiectwo miarowe. Samouczek. W 2006 rozpoczął współpracę z telewizją Polsat, w której prowadził program Piotr Bałtroczyk przedstawia, nagrodzony na IX Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku w 2008. Od 2008 do 2009 prowadził natomiast program Piotr Bałtroczyk na żywo. Wcielił się w postać Johna McPhersona w emitowanym przez telewizję Polsat, a następnie przez TV4 improwizowanym serialu kabaretowym Spadkobiercy. Pojawił się także w obsadzie produkcji Badziewiakowie (jako konferansjer) oraz Wrzuć na luuuz. Laureat Wiktora 2004 oraz Wiktora 2007 w kategorii „osobowość telewizyjna”, a także nagrody dziennikarzy na KFPP Opole w 2001. Był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015. Jest synem Andrzeja Bałtroczyka, olsztyńskiego dziennikarza i współtwórcy „Dziennika Pojezierza”. Ma dwóch synów: Kacpra i Piotra. Mieszka pod Olsztynem, gdzie prowadzi gospodarstwo rolne nastawione na uprawę zbóż.

Mój autograf od satyryka:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Beata Ścibakówna

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Beaty Ścibakównej. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Beata Ścibakówna, właściwie Beata Lucyna Ścibak-Englert - urodziła się 28 kwietnia 1968 w Zamościu) – polska aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa. Urodziła się w Zamościu, jest córką laborantki i dyrektora transportu w zakładach mięsnych. Ma młodszego o sześć lat brata. W 1992 została absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W 1990, jeszcze jako studentka, debiutowała na scenie w roli Zosi w sztuce Adama Mickiewicza Kochajmy się!... w reżyserii Jana Englerta. Wlatach 1992–97 grała w Teatrze Powszechnym w Warszawie. W 1997 związała się z Teatrem Narodowym. Współpracowała też z teatrami warszawskimi: Komedia, Bajka, Polonia i Syrena. Za rolę Klary w Ślubach panieńskich Fredry w reż. Andrzeja Łapickiego została wyróżniona na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych „Klasyka Polska” w Opolu (1995). W 1992 trafiła na duży ekran w dramacie psychologicznym Roberta Glińskiego Wszystko, co najważniejsze. Potem pojawiła się jako sekretarka w komedii sensacyjnej Jana Łomnickiego Wielka wsypa (1992) i dramacie psychologicznym Krystyny Jandy Pestka (1995). Wystąpiła w roli dziennikarki w komedii Jacka Bromskiego Dzieci i ryby (1997), a w serialu Jerzego Gruzy Czterdziestolatek. 20 lat później (1993) w roli pielęgniarki. W telenoweli Polsat Samo życie była lekarką kardiologiem, w operze mydlanej TVP2 Na dobre i na złe grała ostrą ordynator oddziału internistycznego dr Orlicką, a w serialu TVN Diagnoza wystąpiła jako anestezjolog. Często grywała także czarny charakter, w tym w serialu TVP2 Radio Romans, Linia życia w roli żony biznesmena, która zrealizuje wszystko, co sobie zamierzy. Zagrała w dramacie sensacyjnym Ryszarda Bugajskiego Układ zamknięty (2013) u boku Janusza Gajosa i Kazimierza Kaczora. W serialu Polsatu Skazane Łukasza Jaworskiego wcieliła się w matkę, która zadenuncjowała syna narkomana. Jesienią 2008 wystąpiła w trzeciej edycji programu TVP2 Gwiazdy tańczą na lodzie. Jej partnerem tanecznym był Radek Dostál, z którym zajęła czwarte miejsce. W 2005 została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi. Jest żoną aktora Jana Englerta. Poznali się, kiedy Englert był rektorem i wykładowcą Akademii Teatralnej, a Ścibakówna jego studentką. Mają córkę Helenę (ur. 16 czerwca 2000).

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Mirosław Konarowski

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Mirosława Konarowskiego. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Mirosław Konarowski - urodził się 12 listopada 1952 roku w Warszawie. Polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Na ekranie pojawił się w wieku 20 lat w psychologicznym filmie dla młodzieży Jana Batorego Jezioro osobliwości (1972) jako Michał Soroka. Następnie wystąpił w krótkometrażowym półgodzinnym filmie Punkt widzenia (1973). Miał 21 lat, gdy 23 maja 1974 w zastępstwie debiutował na scenie stołecznego Teatru Narodowego rolą Aleksieja Bielajewa w spektaklu Miesiąc na wsi Iwana Turgieniewa w reżyserii Adama Hanuszkiewicza. W 1977 ukończył studia w Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Po studiach występował w teatrach warszawskich: Narodowym (1977–1978), Współczesnym (1978–1981), Polskim (1981–1987), Dramatycznym (1988–1990), Północnym (1990–1992), „Scena Prezentacje” (2002) i Polskiej Scenie Komediowej (2006) oraz poznańskich: Nowym (1992–1993) i z Baletem Poznańskim w Polskim Teatrze Tańca (1995), gdzie recytował sonety Michała Anioła. W 1985 brał udział także w inscenizacji Ernesta Brylla w reżyserii Andrzeja Wajdy Wieczernik, która była prezentowana w kościele przy ul. Żytniej w Warszawie. W latach 1981–1997 był wykładowcą na warszawskiej PWST. W 1997 związał się ponownie z Teatrem Narodowym w Warszawie. Za rolę Hitlera w spektaklu Mein Kampf dostał nagrodę na XXXV Kaliskich Spotkaniach Teatralnych 1995. Karierę kinową otworzyła mu rola młodego pianisty, który przygotowując się do konkursu chopinowskiego, wybiera zamiast kariery pomoc ciężko chorej dziewczynie – w melodramacie Jana Batorego Con amore (1976). Zagrał potem główną postać Tadeusza „Zośki” Zawadzkiego w filmie wojennym Jana Łomnickiego Akcja pod Arsenałem (1977). Znalazł się w obsadzie miniserialu Zielona miłość (1978) jako żołnierz na dworcu. W 1978 otrzymał tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” na X Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie, a rok potem – Nagrodę Rektora PWST w Warszawie za twórcze osiągnięcia w pierwszych dwóch latach pracy w teatrze. Nieco później wystąpił w roli Jerzego Korna, kolegi na studiach, przyjaciela i współpracownika Andrzeja Talara, w serialu Dom (1980, 1982, 1987, 1996–1997, 2000). W serialu Polsatu Samo życie (2002–2003) wcielił się w postać homoseksualisty Jakuba Szaniawskiego, wolontariusza i organizatora „Salonu Akceptacji” dla nosicieli wirusa HIV i chorych na AIDS. W serialu TVP2 Na dobre i na złe (2002, 2004, 2006) zagrał prokuratora Guzikiewicza. Jest rozwiedziony z aktorką Joanną Szczepkowską, z którą ma dwie córki, aktorki – Marię (ur. 1980) i Hannę (ur. 1983).

Mój autograf od aktora: 

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Zofia Czernicka

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Zofii Czernieckiej. Niestety nie mam zdjęcia z dziennikarką.

O dziennikarce:

Zofia Czernicka - urodziła się 13 grudnia 1949 roku w Lublinie. Polska dziennikarka, prezenterka telewizyjna i konferansjerka, osobowość telewizyjna TVP. Z wykształcenia doktor ekologii, córka naukowców, ukończyła studia na Wydziale Architektury krajobrazu na SGGW, doktorat w Instytucie Ekologii PAN. Zna cztery języki obce. Dziennikarka i prezenterka telewizyjna w Telewizji Polskiej. Autorka wielu filmów dokumentalnych i reportaży telewizyjnych, programów telewizyjnych: przez 11 lat prowadziła cotygodniowy autorski program Antena w TVP1, przez 9 lat prowadziła program Świat kobiet w TVP2, Studio Lato TVP, Mój dekalog w TV Polonia. Prezenterka Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (do 1998). W 2000 obchodziła 20-lecie pracy zawodowej w TVP. Właścicielka agencji PR TASK Group. Reżyser spektaklu z 1999 "Królewna Śnieżka" w Operze szczecińskiej Jest Kawalerem Orderu Uśmiechu, który otrzymała za pomoc dzieciom z polskich domów dziecka oraz udział w wielu akcjach charytatywnych na rzecz dzieci.

Mój autograf od dziennikarki:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Izabella Krzan

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Izabelli Krzan. Niestety nie mam zdjęcia z Miss Polonią.

O Miss Polonii:

Izabella Krzan - urodziła się 14 lutego 1995 w Olsztynie. Polska modelka, Miss Polonia 2016[1] i prezenterka telewizyjna. Studiuje ekonomię w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. W 2011 zdobyła tytuł Miss Nastolatek Warmii i Mazur. W 2014 została III Wicemiss Warmii i Mazur. W listopadzie 2016 wygrała konkurs piękności Miss Polonia 2016. Jako reprezentantka Polski wzięła udział w konkursie Miss Universe 2016 na Filipinach, jednak nie zakwalifikowała się do finałowej trzynastki. W maju 2017 została prowadzącą cyklu reportaży Lajk! emitowanego w porannej audycji TVP2 Pytanie na śniadanie, a kilka tygodni później reporterką tegoż programu. 10 września tego samego roku, na antenie tej stacji, rozpoczęto emisję teleturnieju Koło Fortuny, w którym prezenterka została hostessą. W tym samym roku uzyskała nominację do nagrody w plebiscycie Gwiazdy Plejady, w kategorii „debiut roku”. Współprowadziła także imprezy sylwestrowe organizowane przez TVP2 w 2017 i 2018. 20 września 2019 w TVP2 wznowiono emisję programu Czar par, w którym Izabella Krzan została prowadzącą u boku Macieja Kurzajewskiego. W przeszłości uprawiała siatkówkę, a także taniec towarzyski, w którym w ciągu ośmiu lat zdobyła międzynarodową klasę taneczną „A” w standardowych i „B” w tańcach latynoamerykańskich. Pochodzi z Olsztyna. Ma starszego o osiem lat brata Grzegorza. Była związana z Michałem Filipem, siatkarzem Cerradu Czarnych Radom. W styczniu 2019 poinformowała media o rozstaniu z partnerem.

Mój autograf od Miss Polonii:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Krzysztof Kumor

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Krzysztofa Kumora. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Krzysztof Kumor - urodził się 16 kwietnia 1940 roku w Garbatce. Polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. W latach 1960–1961 studiował na Wydziale Aktorskim PWSTiF im. Leona Schillera w Łodzi, a w 1964 ukończył studia na PWST w Krakowie. 30 kwietnia tego roku zadebiutował na deskach Teatru Polskiego w Bydgoszczy. Występował w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku (1964–1965) oraz na scenach warszawskich: Teatru Polskiego (1965–1968), Teatru Ludowego (1968–1970), Teatru Ziemi Mazowieckiej (1970–1980) i Teatru Popularnego (1980–1983). Od 1983 jest aktorem Teatru Polskiego w Warszawie. W latach 2006–2010 był prezesem Związku Artystów Scen Polskich. Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Szwejk na tyłach Jaroslava Haszka w reż. Jana Bratkowskiego (1966), Odprawa posłów greckich Jana Kochanowskiego w reż. Ludwika René (1966), Ostatnia stacja Ericha Marii Remarque’a w reż. Zygmunta Hübnera (1967), Znaki wolności Romana Brandstaettera w reż. Marka Okopińskiego (1969), Niemcy Leona Kruczkowskiego w reż. Kazimierza Dejmka (1969) oraz w Twarzy pokerzysty Józefa Hena w reż. Stanisława Wohla jako Zbrożek (1974), Uciekła mi przepióreczka Stefana Żeromskiego w reż. Stanisława Brejdyganta jako Ciekocki (1974) i w Lekkomyślnej siostrze Włodzimierza Perzyńskiego w reż. Andrzeja Ziębińskiego jako Władysław (1991). Ojciec aktorki Agnieszki Kumor.

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Maja Komorowska

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Mai Komorowskiej. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Maria Janina Komorowska-Tyszkiewicz - urodziła się 23 grudnia 1937 roku w Warszawie. Polska aktorka teatralna i filmowa, w latach 1961–1968 aktorka Teatru 13 Rzędów i Teatru Laboratorium we Wrocławiu, od 1972 aktorka Teatru Współczesnego w Warszawie; dwukrotnie zdobyła główne nagrody aktorskie na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (1972, 1990), dwukrotnie otrzymała nagrodę za pierwszoplanową rolę kobiecą na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za role w filmach Bilans kwartalny (1975) i Cwał (1996); profesor sztuk teatralnych (1991), w latach 1991–2016 profesor Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W 1960 roku ukończyła studia na Wydziale Lalkarskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Trzy lata później zdała eksternistyczny egzamin aktorski. Zadebiutowała 30 września 1960 roku na deskach krakowskiego Teatru Lalki, Maski i Aktora Groteska. Od roku 1961 związana była z zespołem Jerzego Grotowskiego, najpierw w Teatrze 13 Rzędów w Opolu, a następnie w Teatrze Laboratorium we Wrocławiu. Współpraca ta trwała do 1968 roku (z blisko roczną przerwą w 1964 roku). Wystąpiła m.in. w dramacie Słowackiego Kordian i Oratorium robotniczym i księciu niezłomnym Calderona i Słowackiego. Po odejściu z Teatru Laboratorium współpracowała z teatrami wrocławskimi: Współczesnym (1968-1970) i Polskim (1970–1972). Za rolę Hamma w sztuce Samuela Becketta Końcówka wystawioną na deskach Teatru Polskiego otrzymała nagrodę I stopnia na 12. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. W 1972 roku przeszła do warszawskiego Teatru Współczesnego prowadzonego wówczas przez Erwina Axera. Zagrała m.in. w Lirze Edwarda Bonda, Święcie Borysa Thomasa Bernharda, Rzeczy listopadowej Ernesta Brylla i Kordianie Słowackiego. Z Teatrem Współczesnym związana jest do dziś. W latach osiemdziesiątych aktorka wystąpiła w zaledwie pięciu spektaklach: w Tryptyku Maxa Frischa przeniesionym na scenę przez Erwina Axera oraz Kurce wodnej Stanisława Witkiewicza, Trzech siostrach Antona Czechowa i Letycji i lubczyku Petera Shaffera w reżyserii Macieja Englerta. Za rolę w ostatniej sztuce zdobyła nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza oraz nagrodę główną na 30. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. W kolejnej dekadzie Komorowska pojawiła się na scenie o wiele częściej. Stworzyła kilka dojrzałych ról, choćby w Wizycie starszej pani Friedricha Dürrenmatta w reżyserii Wojciecha Adamczyka, Szczęśliwych dniach Samuela Becketta w reżyserii Antoniego Libery, U celu Thomasa Bernharda w inscenizacji Erwina Axera oraz Wymazywaniu Krystiana Lupy. Za rolę Cecily Robson w przedstawieniu Kwartet Ronalda Harwooda otrzymała Feliksa Warszawskiego oraz nagrody na krajowych festiwalach teatralnych. Po kreacji Marii w Wymazywaniu aktorka kontynuowała współpracę z Krystianem Lupą. W 2004 roku zagrała Irinę Arkadinę w Niedokończonym utworze na aktora według Mewy Czechowa i ekspresyjną Pilar w Sztuce hiszpańskiej Yasminy Rezy. W 2006 roku pojawiła się jako Anna Meister w sztuce Na szczytach panuje cisza Thomasa Bernharda. Za tę rolę w 2008 roku aktorka otrzymała tytuł Najlepszej Aktorki na 14. Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi. W tym samym roku została uhonorowana przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Duże uznanie przyniosła jej rola Sary Bernhardt w sztuce Mimo wszystko Johna Murrella w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza. Zagrała wielką gwiazdę przyzwyczajoną do składanych jej hołdów i jednocześnie kobietę inteligentną, ironiczną i świadomą starości i nadchodzącej śmierci. W Warszawie występowała gościnnie m.in. w Starej Prochowni, Scenie Prezentacje czy w Teatrze Dramatycznym. Ponad 30 razy wystąpiła w Teatrze Telewizji oraz wyreżyserowała przedstawienie Przy stole Antona Czechowa. Od 1982 roku wykłada w Akademii Teatralnej w Warszawie. Za osiągnięcia artystyczne i dydaktyczne otrzymała nagrodę indywidualną Ministerstwa Kultury i Sztuki w 1991 i 1994 roku. W 2011 roku wyreżyserowała przedstawienie Panny z Wilka na podstawie opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza, które w lipcu tego samego roku otrzymało nagrodę Grand Prix podczas VI Międzynarodowego Festiwalu Szkół Teatralnych w Warszawie. Maja Komorowska zadebiutowała w filmie w 1960 roku użyczając głosu w baśni Marysia i krasnoludki, jednak za początek jej kariery filmowej uważa się rolę z 1970 roku w Życiu rodzinnym Krzysztofa Zanussiego. Rok później aktorka ponownie wystąpiła u Zanussiego w filmie telewizyjnym Za ścianą, w którym zagrała zakompleksioną niedoszłą panią naukowiec. Te dwie debiutanckie role zostały nagrodzone na krajowych i międzynarodowych festiwalach filmowych. Wkrótce stała się Komorowska ulubioną aktorką tego reżysera. Zanussi napisał kilka scenariuszy filmowych z myślą o aktorce. W 1971 roku zagrała też w dramacie psychologicznym Jak daleko stąd, jak blisko Tadeusza Konwickiego. Po obejrzeniu filmu Za ścianą Andrzej Wajda zaproponował aktorce zagranie Racheli w Weselu, choć sama Komorowska uważała, że lepiej w tej roli wypadłaby Ewa Demarczyk. Ta drugoplanowa rola została nagrodzona Złotym Gronem w 1974 roku podczas Lubuskiego Lata Filmowego. W 1976 roku zagrała u Istvána Szabó w obrazie Budapeszteńskie opowieści opisującym powojenną historię Węgier. W 1979 roku ponownie wystąpiła u Wajdy w ekranizacji opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza Panny z Wilka. W drugiej połowie lat 70. i w latach 80. aktorka kontynuowała współpracę z Zanussim. Rola Marty Siemińskiej w Bilansie kwartalnym przyniosła jej nagrodę dla najlepszej aktorki na FPFF w Gdyni. Kolejne filmy z tym reżyserem to m.in. Spirala, Kontrakt, Pokuszenie, czy Gdzieśkolwiek jest, jeśliś jest... W 1988 roku Komorowska pojawiła się w filmie Dekalog I – pierwszej części cyklu telewizyjnego w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego. Rok później wystąpiła w Lawie Tadeusza Konwickiego i ponownie u Zanussiego w obrazie Stan posiadania, za który została nominowana do nagrody za pierwszoplanową rolę kobiecą na FPFF w Gdyni. W 1991 roku aktorka zagrała w serialu Janusza Zaorskiego Panny i Wdowy. W 1995 roku Komorowska zagrała w dramacie Cwał, w którym wcieliła się w postać Idalii Dobrowolskiej. Aktorka otrzymała Złotą Kaczkę – nagrodę czytelników magazynu „Film”, po raz drugi zdobyła nagrodę dla najlepszej aktorki na festiwalu w Gdyni oraz nagrody na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto i Festiwalu Filmowym Narodów Słowiańskich i Prawosławnych. W 2000 roku pojawiła się w filmie Wyrok na Franciszka Kłosa Wajdy, w którym wcieliła się w postać matki głównego bohatera. Jej następny film to dramat telewizyjny Skarby ukryte Zanussiego z cyklu Opowieści weekendowe. W 2002 roku wystąpiła gościnnie w serialu Na dobre i na złe. Kolejnym filmem u Wajdy był obraz Katyń (2007). W tym samym roku zagrała w węgierskim filmie Ósmy dzień tygodnia. Rola Hanny Szandroy została doceniona przez jury podczas Lubuskiego Lata Filmowego, gdzie aktorka zdobyła nagrodę specjalną za wybitną kreację aktorską. W 2009 roku wystąpiła w obrazie Rewizyta przedstawiającym dalsze losy bohaterów filmów Zanussiego z lat siedemdziesiątych oraz w dramacie biograficznym Popiełuszko. Wolność jest w nas Rafała Wieczyńskiego. Jest córką Leona hrabiego Komorowskiego z Kurmen h. Korczak i Ireny z Leitgeberów. Miała brata bliźniaka Piotra, który także był aktorem oraz młodszą siostrę Magdalenę. Ojciec pracował, matka prowadziła dom. 19 grudnia 1959 roku wyszła za mąż za Jerzego Huberta Tyszkiewicza (ur. 1936, zm. 2014), również pochodzącego z rodziny hrabiowskiej. Ma syna Pawła (urodzonego w 1963 roku), dwie wnuczki i dwóch wnuków. Aktorka od lat bierze czynny udział w życiu społecznym i kulturalnym, np. wspierając budowę warszawskiego hospicjum onkologicznego, biorąc udział w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej. Oddzielną kartą w jej biografii była pomoc internowanym w czasie stanu wojennego (była członkiem Prymasowskiej Rady Pomocy Internowanym i Ich Rodzinom). Jest częstym gościem ośrodków polonijnych na całym świecie, w których występuje z wieczorami poetyckimi. Z tymi spektaklami jeździ także po całej Polsce. W 1993 roku Wydawnictwo Tenten wydało książkę autorstwa Komorowskiej zatytułowaną 31 dni maja. Jest bohaterką książki Barbary Osterloff Pejzaż. Rozmowy z Mają Komorowską.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Maria Gładkowska

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Marii Gładkowskiej. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Maria Gładkowska, właśc. Maria Gładkowska-Moszuk - urodziła się 16 września 1957 w Zielonej Górze. Polska aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. W 1982 roku ukończyła studia na Wydziale Aktorskim w warszawskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. Była aktorką Teatru Studio za dyrekcji Jerzego Grzegorzewskiego, Teatru Adekwatnego w Warszawie (2001-2002), Teatru Scena Prezentacje w Warszawie (2006), Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi (2010–2011, ponownie od 2017) oraz Teatru Syrena w Warszawie (2011–2012). Wystąpiła w wielu spektaklach Teatru Telewizji; między innymi w Irydionie (1982) reż. Jan Englert jako Elsionoe, Mizantropie (1984) reż. Janusz Majewski jako Elianta oraz w Pigmalionie (1998) reż. Maciej Wojtyszko jako Ambasadorowa. W klasie maturalnej wygrała konkurs na recenzję teatralną i pojawiła się w jednym z odcinków serialu Janusza Morgensterna Polskie drogi (1977) jako łączniczka kontaktująca się z Mundkiem. Zagrała rolę Doroty Kolędowej w komedii Wyjście awaryjne Romana Załuskiego. Wzięła udział w filmie C.K. Dezerterzy Janusza Majewskiego i została uhonorowana Nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego za rolę księżnej Daisy w dramacie historycznym Filipa Bajona Magnat (1986). Zagrała też główne role w trzech filmach węgierskich: kryminale Sęp (1982) oraz w dramatach: Vadon (1989) jako Amadea Zsablyai i Wagarowicze (1989) jako Edit. Do jej ważniejszych ról filmowych należą rola Ani w Dekalogu I w reż. Krzysztofa Kieślowskiego, Ambasadorowej w Balu na dworcu w Koluszkach reż. Filip Bajon, dziedziczki w Historii kina w Popielawach reż. Jan Jakub Kolski oraz wielkiej księżnej Julii w Chopin. Pragnienie miłości reż. Jerzy Antczak. Jest znana z wielu pierwszoplanowych ról w serialach telewizyjnych między innymi w Białej wizytówce (1986) reż. Filip Bajon jako Daisy von Pless; Awanturze o Basię (1997) gdzie u boku Piotra Fronczewskiego grała Stanisławę Olszańską, przyjaciółkę zmarłej w tragicznym wypadku matki Basi; w Matkach, żonach i kochankach (1995-1998) jako Maria, żona Liperta (Jan Englert); w Pensjonacie pod Różą (2004-2006) jako Gabi oraz w Na dobre i na złe (od 2005 roku) jako Maria Starska, matka Leny (Anita Sokołowska). Od 2017 roku współtworzy z Jackiem Orłowskim Krakowski Salon Poezji w Łodzi. Była czterokrotnie zamężna. Jej czwartym mężem był znany operator filmowy, nominowany do nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej Sławomir Idziak. Ma trójkę dzieci, jest matką aktora Adama Wróblewskiego znanego z głównej roli w autobiograficznym filmie Janusza Majewskiego Mała matura 1947 (2010). Jest jedną z bohaterek książki Marzanny Graff-Oszczepalińskiej Siła codzienności. Wystąpiła też w teledysku grupy Afromental do piosenki „Rock&Rollin’ Love”.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Włodzimierz Press

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Włodzimierza Pressa. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Włodzimierz Press - urodził się 13 maja 1939 roku we Lwowie. Polski aktor telewizyjny, teatralny i dubbingowy oraz scenarzysta. Urodził się w rodzinie żydowskiej. Jego ojciec trafił do getta warszawskiego i zginął w Treblince. Matka ze względu na pochodzenie wyjechała z Polski w 1968 roku na fali czystek antysemickich, najpierw do Izraela, ostatecznie osiadła we Francji. Ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie w 1963 roku i zaangażował się do Teatru Ludowego. Występował też w teatrach: Kwadrat, Dramatycznym, a od 1992 roku występuje w Teatrze Studio w Warszawie. 10 listopada 1963 miał miejsce jego debiut teatralny. Jego debiut filmowy przypada na rok 1963 na film Rozwodów nie będzie, a jako scenarzysta zadebiutował w 1970 roku w filmie Na dobranoc. Popularność przyniosła mu rola Grigorija Saakaszwilego w serialu Czterej pancerni i pies. W polskim dubbingu najbardziej znany z ról kota Sylwestra z kreskówek z serii Zwariowane melodie i smerfa Łasucha ze Smerfów.

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Grzegorz Wasowski

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Grzegorza Wasowskiego. Niestety nie mam zdjęcia z dziennikarzem.

O dziennikarzu:

Grzegorz Wasowski - urodził się 11 kwietnia 1949 roku w Warszawie. Polski dziennikarz muzyczny, satyryk, aktor. Syn współtwórcy Kabaretu Starszych Panów Jerzego Wasowskiego i aktorki Marii Janeckiej. Były mąż Moniki Olejnik, mają syna Jerzego. Od 2004 żonaty z Moniką Makowską-Wasowską. Znany z pracy w Trzecim Programie Polskiego Radia. Na przełomie lat 80. i 90. współtworzył audycję satyryczną Nie tylko dla orłów. Jako znawca muzyki rozrywkowej, głównie z lat sześćdziesiątych, dał się poznać w audycjach takich jak Lista przebojów dla oldboyów czy Radio Mann. Od września 2006 wraz z Wojciechem Mannem prowadził audycję Tanie Granie. Występował w telewizyjnych programach satyrycznych Za chwilę dalszy ciąg programu oraz Komiczny Odcinek Cykliczny. Współtwórca satyrycznego zespołu hiphopowego T-raperzy znad Wisły. Został członkiem Akademii Muzycznej Trójki. W marcu 2009 odszedł z Trójki w związku z odwołaniem dyrektora Krzysztofa Skowrońskiego. Od 25 maja 2009 roku współtworzył internetowe Radio Wnet, jest autorem nazwy radia. Działał tam wraz żoną w latach 2009-2012. Wasowski prowadził audycję ASP, czyli Alfabetyczny Spis Przebojów. Obecnie prowadzi audycję Frajdek w radiojazz.fm. Wraz z Moniką Makowską-Wasowską prowadzi Wydawnictwo Wasowscy. Wspólnie napisali książkę o Kabarecie Starszych Panów: Starsi Panowie Dwaj.

Mój autograf od dziennikarza:

Niestety nie mam zdjęcia z dziennikarzem.