Aleksandra Adamska

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Aleksandry Adamskiej. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Aleksandra Adamska - urodziła się 1990 roku w Katowicach. Polska aktorka. Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego im. Ignacego Jana Paderewskiego w Katowicach. Ukończyła w 2015 Wydział Aktorski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie w specjalizacji wokalno-aktorskiej. Występowała m.in. w: Gliwickim Teatrze Muzycznym, Teatrze Dramatycznym w Warszawie, Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu. Zna język angielski, niemiecki i hiszpański. Uprawia jazdę na nartach oraz łyżwach, pływanie, akrobatykę i podstawy jazdy konnej. Tańczy w zespole folklorystycznym Politechniki Śląskiej – Dąbrowiacy, z którym odwiedziła kilka krajów świata (m.in. Francję, Grecję, Chiny, Słowenię), zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia. Brała udział w Kongresie Utalentowanych Ludzi Europy w Warszawie, występowała m.in. w Filharmonii Śląskiej.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Michalina Sosna

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Michaliny Sosny. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Michalina Sosna - urodziła się 13 maja 1989 roku w Tychach. Polska aktorka i artystka kabaretowa, członkini Kabaretu na Koniec Świata. Urodziła się na Śląsku, w Tychach. Jest absolwentką Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi (2013). Dwukrotnie występowała na Międzynarodowym Festiwalu Szkół Filmowych i Teatralnych w Moskwie, gdzie nominowano ją do Głównej Nagrody Żeńskiej za rolę Małgorzaty w spektaklu „Z Różewicza dyplom”. Związana jest z warszawskimi teatrami: 6. piętro, Kamienica i Capitol. Grała role w polskich serialach i filmach: La La Poland, Przyjaciółki, Na dobre i na złe, M jak miłość, Za marzenia, Komisarz Alex, Barwy szczęścia, Hotel 52, Trzecia połowa, Druga szansa, Miszmasz, czyli kogel-mogel 3, Planeta singli i Ostra randka. Jesienią 2018 wzięła udział w 10. edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo emitowanego na antenie telewizji Polsat. Po dziewięciu odcinkach zajęła 7. miejsce z dorobkiem 177 punktów.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Remigiusz Grzelak

Cześć ! 

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Remigiusza Grzelaka. Niestety nie mam zdjęcia z poetą.

O poecie:

Remigiusz Grzela - urodził się 1977 roku w Starogardzie Gdańskim. Polski prozaik, poeta i dramaturg. Ukończył Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W TVP Kultura wyreżyserował dwa spektakle emitowane na żywo, poza własną sztuką Naznaczeni w wykonaniu Urszuli Dudziak i Tomiry Kowalik, również monodram Anny Mentlewicz Kochany synu w wykonaniu Elżbiety Czerwińskiej – emisja 4 lutego 2008 r. Ponadto monodram ten wyreżyserował na scenie teatralnej (prapremiera – Galeria Teatr From Poland w Częstochowie, 7 września 2008). W 2008 r. wyreżyserował też monolog Joan z większego projektu Cancer Tales. Opowieści o raku na podstawie sztuki Nell Dunn, która jest projektem edukacyjnym dla lekarzy i studentów medycyny. Monolog Joan zagrała Elżbieta Czerwińska. Monolog został też sfilmowany przez Olgę Chajdas. 14 maja 2011 na IX Ogólnopolskim Przeglądzie Monodramu Współczesnego w Teatrze Stara ProchOffnia w Warszawie odbyła się polska prapremiera Smażonych zielonych pomidorów według powieści Fannie Flagg w jego adaptacji i reżyserii, w wykonaniu Elżbiety Czerwińskiej (Nagroda Publiczności na 2. Festiwalu Monodramów w Teatrze Małym w Łodzi – grudzień 2011). Jest współautorem scenariusza filmowego Taki Raj (wspólnie z Izabellą Cywińską) o domu Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Stawisku w czasie powstania warszawskiego – publikacja w „Dialogu” (luty 2008), a także Sprawiedliwa (wspólnie z Izabellą Cywińską i Hanną Krall; scenariusz dedykowany postaci Ireny Sendlerowej). Napisał scenariusze monodramów Ewy Kasprzyk Patty Diphusa według Pedro Almodóvara (premiera w Teatrze Rozmaitości, 2004 – nagroda Best International Performance na United Solo Theatre Festival 2011 w Nowym Jorku) i Marilyn i Papież, adaptacja niemieckiej powieści Dorothei Kūhl-Martini (premiera Teatr Polonia, 2006 r.). Współpracuje z Teatrem Polonia Krystyny Jandy. Jest stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2007, 2013). W latach 2007–2011 był kierownikiem literackim Teatru Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego. Publikował w paryskiej „Kulturze”, w „Literaturze”, „Kinie”, w prasie zagranicznej. Był związany z Polskim Radiem i pracował dla telewizji. Swoje wywiady publikuje najczęściej w „Gazecie Wyborczej” i miesięczniku „Zwierciadło”, gdzie ma stały cykl rozmów. Jego rozmowy z Anną Prucnal i Normą Bosquet, sekretarką Marleny Dietrich, które ukazały się w „Gazecie”, były nominowane do nagrody Grand Press 2005 i ukazały się w książce „Grand Press. Dziennikarskie hity 2005”. Rozmowa z sekretarką Marleny Dietrich znalazła się też w finale prestiżowej Nagrody im. Barbary N. Łopieńskiej 2006, rozmowy z Henryką Krzywonos – publikowana w miesięczniku „Zwierciadło” i Aliną Świdowską – publikowana w Wysokich Obcasach „Gazety Wyborczej” znalazły się w finale tej nagrody za 2010 rok, zaś rozmowy z Wandą Wiłkomirską i Julią Hartwig – publikowane w książce „Wolne” znalazły się w finale tej nagrody za 2012 rok. Laureat Wierzyczanki 2007, nagrody prezydenta Starogardu Gdańskiego w dziedzinie kultura. W „Gazecie Wyborczej” prowadził cykl „Teatr, Muzyka, Kino w Gazeta Cafe”, w którym prowadzi otwarte dla publiczności rozmowy z twórcami, od początku działania cyklu byli to m.in, Emmanuelle Seigner, Václav Havel, Peter Weir, Andrzej Wajda, Jerzy Jarocki, Janusz Morgenstern, Krzysztof Warlikowski, Grzegorz Jarzyna, Mariusz Treliński, Agnieszka Holland, Jerzy Skolimowski, Janusz Gajos, Barbara Krafftówna, Andrzej Seweryn, Marian Kociniak, Krystyna Janda, Roman Gutek, Ryszard Bugajski, Jerzy Pilch, Iwan Wyrypajew, Marcin Wrona, Paweł Sala, Borys Lankosz, Agnieszka Glińska, Jerzy Stuhr, Robert Więckiewicz, Jean-Claude Carriere, Aleksandra Kurzak, Daniel Olbrychski, Wojciech Smarzowski, Agata Kulesza, Marcin Dorociński, Bogusław Linda, Władysław Pasikowski. W Teatrze Żydowskim prowadzi cykl spotkań Bagaże kultury, w którym brali udział m.in. Agnieszka Holland, Feliks Falk, Zofia Posmysz, Danuta Szaflarska, Józef Hen, Julia Hartwig, Bieta Ficowska, Andrzej Wajda, Barbara Krafftówna, Andrzej Seweryn, Ignacy Gogolewski, Olga Lipińska, Jan Matyjaszkiewicz, Barbara Hoff, Wanda Warska, Wojciech Karolak, Jan Englert, Andrzej Kotkowski, Anda Rottenberg, Krzysztof Materna, Izabella Cywińska, Jadwiga Jankowska-Cieślak, Danuta Stenka, Krzysztof Kowalewski, Marta Lipińska, Daniel Passent, Marian Opania, Konstanty Gebert, Robert Więckiewicz, Jerzy Kisielewski, Zofia Kucówna, Ewa Błaszczyk, Janusz Zaorski, Michael Schudrich, Halina Szpilman, Krzysztof Jakowicz, Jerzy Hoffman, Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Stanisława Celińska, Sabina Baral, Krystyna Janda, Andrzej Krakowski. Jest inicjatorem Nagrody poetyckiej Dżonka im. Stachy Zawiszanki, przyznawanej corocznie w czasie krakowskich targów książki (jej dotychczasowymi laureatami byli Krzysztof Siwczyk, Joanna Wajs, Tomasz Pułka, Michał Murowaniecki). Jest recenzentem magazynu „Nowe Książki”. Doświadczenia związane z wywiadem przekazywał studentom Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW, gdzie prowadził wykład Kultura wywiadu. Na tym samym wydziale prowadził też wykład monograficzny „Reportaż – polska literatura na eksport”. Prowadzi internetowego bloga remigiusz-grzela.pl. Wystąpił w filmie dokumentalnym Michała Brauma Między blogiem a prawdą, w filmie fabularnym Macieja Kowalewskiego Trzy siostry T. Jest współautorem trzyodcinkowego dokumentu dla TVN „Polska Jasienicy”. 19 kwietnia 2017, w 74. rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim „Stowarzyszenie Żydów Kombatantów i Poszkodowanych w II Wojnie Światowej” przyznało mu na wniosek „Stowarzyszenia Dzieci Holocaustu” w Polsce i „Fundacji Shalom” medal honorowy „Powstanie w Getcie Warszawskim” za „kultywowanie pamięci o oporze i walce Żydów z faszyzmem niemieckim podczas II wojny światowej, zwalczanie przejawów dyskryminacji rasowej, ksenofobii i antysemityzmu oraz upowszechnianie wiedzy o kulturze i historii Żydów”. 22 grudnia 2017 Rada Miasta Starogardu Gdańskiego podjęła uchwałę o przyznaniu mu Medalu za Zasługi dla Starogardu Gdańskiego. 14 marca 2018 został uhonorowany Nagrodą Specjalną i medalem Starosty Starogardzkieo za wybitną działalność dziennikarską i literacką, a w szczególności za wydanie książki "Podwójne życie reporterki. Fallaci. Torańska". 21 października wspólnie z Ewą Błaszczyk otrzymał Nagrodę Literacką im. Leopolda Staffa za spektakl "Oriana Fallaci. Chwila, w której umarłam". W październiku 2018 Wyd. Prószyński i S-ka w trakcie krakowskich targów książki odebrało Grand Prix w kategorii "wydarzenie wydawnicze" za jego książkę "Podwójne życie reporterki. Fallaci. Torańska" przyznane przez OZGRAF.

Mój autograf od poety:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Zbigniew Krajewski

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Zbigniewa Krajewskiego. Niestety nie mam zdjęcia z dziennikarzem.

O dziennikarzu:

Zbigniew Krajewski - dziennikarz "Muzycznej Jedynki". Autor i pierwszy szef audycji "Muzyka Nocą". Uhonorowany Złotym Mikrofonem. Szczęśliwy posiadacz książki od Ojca Świętego (pamiątka po relacjach z papieskich pielgrzymek) i tytułu Mistrza Mowy Polskiej. W audycji "Przeboje Przyjaciół Radiowej Jedynki" co tydzień prezentuje zestawienie ulubionych utworów słuchaczy Jedynki, a z zaproszonymi gośćmi rozmawia o muzyce, która ma dla nich szczególne znaczenie. Przyczynił się do sukcesu wielkich koncertów - transmisje w Jedynce radiowej i telewizyjnej - "Lata z Radiem", a coroczne sezony audycji miał zaszczyt parokrotnie inaugurować słowami uzupełniającymi "polkę dziadek" : "Już dziewiąta..." Współtwórca i prezenter - od pierwszego programu - "Teleexpressu" oraz "Kawy i herbaty", a także kiedyś - "Panoramy". W pracy, i poza nią, preferuje kobiece głosy, bo dzięki nim i muzyce życie ma sens.

Mój autograf od dziennikarza:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Stanisław Sojka

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Stanisława Sojki. Niestety nie mam zdjęcia z wokalistą.

O wokaliście:

Stanisław Joachim Sojka - (występujący także jako Soyka i Stanisław Soyka) urodził się 26 kwietnia 1959 w Żorach. Polski wokalista jazzowy i popowy, pianista, gitarzysta, skrzypek, kompozytor, aranżer. Stanisław Sojka zaczął występować już w wieku 7 lat, kiedy to śpiewał w sopranach w chórze kościelnym, po czym mając 14 lat został kościelnym organistą. Był wówczas uczniem Podstawowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Gliwicach, gdzie uczył się gry na skrzypcach. Naukę kontynuował w Liceum Muzycznym w Katowicach, po czym studiował na Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach, na kierunku aranżacji i kompozycji. W czasie studiów był wokalistą uczelnianego big-bandu Puls, z którym dokonał kilku nagrań dla Polskiego Radia w Katowicach. Pod koniec lat 70. Sojka współpracował z jazzowym zespołem Extra Ball, był więc znany w środowisku jazzowym. Dyrektor jazzowej wytwórni płytowej PolJazz zaproponował wokaliście prestiżowy koncert, który miał być jednocześnie zarejestrowany na potrzeby jego pierwszej płyty. W ten sposób Sojka solowo zadebiutował na scenie w listopadzie 1978 roku, recitalem w Filharmonii Narodowej w Warszawie, w ramach cyklu "Jazz w Filharmonii". Przedstawił wówczas własne interpretacje standardów jazzowych, soulowych, r&b, a także polskich pieśni ludowych i kolęd. W następnym roku koncert ukazał się na jego pierwszej płycie Don't You Cry. Ponadto zdobył wtedy I nagrodę na Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych. W tym samym roku Sojka zaczął nagrywać również popowe nagrania. Najpierw zaśpiewał w duecie z najpopularniejszą wówczas wokalistką pop, Anną Jantar, cover przeboju z musicalu "Grease", zatytułowany "You're The One That I Want". W 1980 roku Sojka wystąpił w śpiewogrze Katarzyny Gärtner "Pozłacany warkocz", u boku takich gwiazd jak Maryla Rodowicz czy Andrzej Zaucha. Doczekał się wtedy także pierwszego solowego hitu, "Śliczna różdżkareczka". Drugi album Soyki, Blublula z 1981 roku, został okrzyknięty przez dziennikarzy najlepszym jazzowym albumem roku i osiągnął status "Złotej Płyty". Wspólnie z triem Wojciecha Karolaka artysta zaprezentował własne interpretacje kolejnych standardów jazzowych i soulowych. Przebywający wówczas w Polsce, na festiwalu Jazz Jamboree, legendarny krytyk jazzowy Willis Conover, okrzyknął Sojkę "najlepiej strzeżonym sekretem polskiej muzyki". Wokalista zaczął występować w całej Europie. Początkowo z triem Karolaka i Michałem Urbaniakiem rezydował w popularnym jazzowym klubie Quasimodo w Berlinie Zachodnim. W 1982 roku wystąpił na międzynarodowych festiwalach jazzowych w Norymberdze i Stambule. W tym samym roku Sojka nagrał przebój Grażyny Łobaszewskiej "Czas nas uczy pogody", dopisując go również do listy swoich popowych hitów. W 1984 roku dostąpił zaszczytu supportowania we Francji koncertu Raya Charlesa. W latach 1983-1988 Sojka co rok był wybierany przez czytelników magazynu "Jazz Forum" najlepszym wokalistą jazzowym. W tym samym okresie dla Polskiego Radia wciąż nagrywał jednak kolejne popowe piosenki, ale tym razem już własne kompozycje. Nagrania te zebrano na jednej płycie dopiero w 1989 roku. W 1983 roku Sojka wydał album ze standardami Duke’a Ellingtona Soyka Sings Ellington oraz płytę Matko, która nas znasz... z muzyką religijną. W 1985 roku ukazał się album W piwnicy na Wójtowskiej z koncertem, na którym zaśpiewał następne covery jazzowe i soulowe. Artysta stworzył swój własny, bardzo charakterystyczny styl kompozycji oraz wykonania, a mianowicie charakterystyczne synkopowane fortepianowe frazowanie. W 1984 roku Sojka został wokalistą efemerycznej formacji Svora, z którą nagrał trzy piosenki dla Polskiego Radia , "Dokąd idziesz", "Co ty na to" oraz "Madame schizofrenia". W tym samym roku wziął udział w nagraniu pierwszej solowej płyty Tadeusza Nalepy. W 1985 śpiewał w kolejnej efemerycznej grupie WooBooDoo, z którą wylansował dwa przeboje, "Atak na głowę" oraz "Nie wiem". W 1986 roku Stanisław Sojka podpisał dwuletni kontrakt płytowy z zachodnioniemieckim oddziałem wytwórni RCA i nagrał tam swój pierwszy popowy i jedyny międzynarodowy album, zatytułowany Stanisław Sojka. W jego powstawaniu uczestniczył m.in. światowej sławy producent muzyczny Harold Faltermeyer. Najpierw wspólnie przygotowali jednak singla "The Spirit Of The West", który wykorzystany był w kampanii reklamowej papierosów West. Sama płyta przepadła na rynkach zagranicznych, ale na początku 1987 roku przyniosła wokaliście popularność w Polsce, za sprawą przeboju "Love Is Crazy". W 1988 roku, po powrocie z Niemiec, Sojka nagrał tytułową piosenkę do filmu Piłkarski poker. W tym samym roku założył duet z gitarzystą jazzowej formacji Tie Break, Januszem "Yaniną" Iwańskim. Razem występowali aż do zawieszenia działalności w 1995 roku. W 1989 roku ukazała się płyta Radioaktywny, na której zebrano radiowe nagrania wokalisty, dokonane na przestrzeni lat 1983-1988, w tym przebój "Absolutnie nic". Większość tego repertuaru zaprezentował pięć lat później w wersji koncertowej na płycie Live, nagranej z Yaniną. Na przełomie dekad Sojka uczestniczył też gościnnie w sesjach nagraniowych płyt zespołów Maanam i De Mono oraz Kayah, Izabeli Trojanowskiej i Urszuli, śpiewając w chórkach i grając na fortepianie. W tym czasie został też laureatem nagrody im. Krzysztofa Komedy w 1989 roku oraz Nagrody Artystycznej Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego w 1990 roku. Skomponował także muzykę do kilku krótkometrażowych filmów. W 1990 roku Stanisław Sojka, odtąd występujący jako Soyka, wylansował przeboje "Cud niepamięci" i "Play It Again", zapowiadające jego najsłynniejszy album, czyli Acoustic. Jego współproducentem był Dieter Meier z zespołu Yello. Płyta wydana w 1991 roku odniosła nie tylko ogromny sukces artystyczny, uznana przez dziennikarzy za najlepszy album roku, ale też komercyjny, przynosząc jeszcze hity "Tak jak w kinie" i "Hard To Part". Wyprzedziła również światową modę na koncerty "bez prądu" zapoczątkowaną w 1991 roku przez stację MTV. W międzyczasie, na początku 1991 roku, Polskę podbiła piosenka "Tolerancja (na miły Bóg)", która okazała się największym przebojem w całym dorobku Sojki. Utwór ten powstał z okazji koncertu "Tolerancja" na rzecz chorych na AIDS, który odbył się w lutym 1991 roku w Warszawie. Sojka był jednym z jego inicjatorów i udało mu się zaprosić takie legendy muzyki, jak Czesław Niemen, Marek Grechuta, Kora, Tomasz Stańko i Krzysztof Penderecki. Jednak na płycie piosenka ta ukazała się dopiero rok później, gdy trafiła na następny autorski album artysty, Neopositive. Tym samym powtórzył on komercyjny sukces swojego poprzednika, lansując dodatkowo przebój "Kiedy jesteś taka bliska". Zanim jednak ukazał się album Neopositive, w 1991 roku ukazała się kaseta, a w następnym także płyta, ze świątecznym materiałem Kolędy polskie. W 1991 Soyka ponadto skomponował piosenkę "Wszystko co złe omija mnie" Grażynie Łobaszewskiej, za co otrzymał I nagrodę w konkursie "Premiery" krajowego festiwalu piosenki w Opolu. W tym samym roku ukazał się jeszcze zbiór wierszy artysty "Fracha". W 1992 Soyka został uhonorowany tytułem krajowej "Gwiazdy roku" w plebiscycie czytelników młodzieżowego magazynu "Popcorn", a na międzynarodowym festiwalu piosenki w Sopocie zdobył nagrodę główną, czyli Bursztynowego Słowika. Rok 1993 przyniósł kolejną koncertową płytę Soyki i Yaniny, Live.

Mój autograf od wokalisty:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Krzysztof Zanussi

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Krzysztofa Zanussiego. Niestety nie mam zdjęcia z reżyserem.

O reżyserze:

Krzysztof Zanussi - urodził się 17 czerwca 1939 roku w Warszawie. Polski reżyser i scenarzysta filmowy, teatralny i telewizyjny, producent filmowy, publicysta, pedagog oraz filozof. Urodził się w rodzinie inteligenckiej włoskiego pochodzenia. Jedyne dziecko Wandy z d. Niewiadomskiej i Jerzego Zanussich. Studiował fizykę na Uniwersytecie Warszawskim (1955–1959) i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim (1959–1962). Równocześnie działał w amatorskim ruchu filmowym. W latach 1962-1966 studiował na Wydziale Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi. Od 1980 jest kierownikiem artystycznym zespołu, a następnie dyrektorem Studia Filmowego „Tor”. W latach 1971–1983 był wiceprezesem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, a od 1987 członkiem Komitetu Kinematografii. Jest autorem kilku książek (teoria filmu, scenariusze filmowe, felietony, wspomnienia). Publikował też w miesięczniku psychologicznym „Charaktery”. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Od 2002 Wiceprzewodniczący Rady Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. Jest wykładowcą Wydziału Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego, Collegium Civitas w Warszawie oraz Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Pełni funkcję przewodniczącego Rady Programowej i wykładowcy Akademii Multi Art w Krakowie. Jest on honorowym przewodniczącym włoskiego festiwalu Popoli e Religioni – Terni Film Festival oraz propagatorem założenia sieci inter-religijnych festiwali europejskich, w skład której wchodzą: Terni Film Festival we Wloszech, festiwal Sacrofilm Zamość, w Polsce oraz Journées Cinema et Réconciliation w Notre Dame de La Salette, we Francji. Osobie i twórczości Krzysztofa Zanussiego poświęcono dwa filmy dokumentalne: Struktura człowieka (1989, reż. Grażyna Banaszkiewicz) i Niepokój (2004, reż. Krzysztof Tchórzewski).

Mój autograf od reżysera:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Tomasz Wolny

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Tomasza Wolnego. Niestety nie mam zdjęcia z dziennikarzem.

O dziennikarzu:

Tomasz Wolny - urodził się 5 listopada 1980 roku w Poznaniu. Polski dziennikarz informacyjny, prezenter TVP2 od 2010. Ukończył studia na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Przed rozpoczęciem kariery dziennikarskiej pracował m.in. jako budowniczy, kelner i instruktor narciarstwa, był również stażystą w siedzibie ONZ i w polskiej ambasadzie w Meksyku. Karierę dziennikarską rozpoczął w poznańskim oddziale TVN24. Od 2010 jest związany z Telewizją Polską. W latach 2010–2014 prowadził Telekurier w poznańskim oddziale TVP, był również gospodarzem programu Teleskop. Od 2014 jest jednym z prezenterów Panoramy, a od 2015 współprowadzi wtorkowe i weekendowe wydania programu śniadaniowego TVP2, Pytanie na śniadanie. W 2016 prowadził program Kochanie, ratujmy swoje dzieci (TVP2). Był dwukrotnie wyróżniony w Przeglądzie i Konkursie oddziałów terenowych TVP w kategoriach: „Najlepszy news” i „Najlepsza relacja na żywo”. Jest laureatem Róży Gali w kategorii „Media”. Był trzykrotnie nominowany w konkursie Telekamer w kategorii: „Prezenter informacji”. Dwukrotnie nominowany w plebiscycie „Gwiazdy Dobroczynności”. Jest wykładowcą na Wydziale Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 2009 ożenił się z dziennikarką TVN24, Agatą Tomaszewską, z którą ma troje dzieci: Zosię, Tymona oraz Halszkę.

Mój autograf od dziennikarza:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Jerzy Derfel

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Jerzego Derfela. Niestety nie mam zdjęcia kompozytorem.

O kompozytorze:

Jerzy Derfel - urodził się  9 stycznia 1941 roku w Lidzie. Polski kompozytor, pianista. Absolwent Podstawowej Szkoły Muzycznej i Liceum Muzycznego w klasie fortepianu w Sopocie oraz PWSM w Warszawie, gdzie studiował fortepian u Ryszarda Baksta. Podczas nauki w szkole średniej w 1958 roku założył zespół "Flamingo", wykonujący jazz tradycyjny; grał w nim na kornecie do 1962 r. Zespół ten wystąpił m.in. na Jazz Jamboree '61 w Warszawie. Współpracował wtedy także z "Teatrzykiem Rąk Co To" (występy m.in. w krajach Beneluksu i Skandynawii). Od 1962 r. mieszkał w Warszawie, gdzie podczas studiów nawiązał współpracę z Maciejem Małeckim. Stworzyli wspólnie duet fortepianowy wykonujący muzykę poważną. Współpracował również z teatrem STS oraz ze studentami Ludwika Sempolińskiego. Po ukończeniu studiów działał głównie jako kompozytor i akompaniator. Oprócz Wojciecha Młynarskiego współpracował z artystami takimi jak: Ewa Dałkowska, Halina Kunicka, Alicja Majewska, Jerzy Połomski, Danuta Rinn, Rena Rolska, Irena Santor, Teresa Tutinas, Mieczysław Wojnicki. Napisał ponad 200 piosenek do tekstów wielu autorów, m.in. takich, jak: Ireneusz Iredyński, Jonasz Kofta, W. Młynarski, Agnieszka Osiecka, Jeremi Przybora. Tworzył także dla potrzeb teatru, filmu, telewizji. Jerzy Derfel skomponował też muzyczną "Małą Mszę Radosną d-moll".

Mój autograf od kompozytora:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Tomasz Ossoliński

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Tomasza Ossolińskiego. Niestety nie mam zdjęcia z projektantem.

O projektancie:

Tomasz Ossoliński - urodził się w 1977 roku na Śląsku. Dzięki babci opanował trudną sztukę szycia na maszynie Łucznik. I tak pokochał modę, a przede wszystkim proces jej tworzenia, że jako nastolatek zdecydował się na naukę w technikum odzieżowym na Dąbrówce Małej w Katowicach. A były to czasy małych możliwości i rządów takich projektantów jak Antkowiak, Barbara Hoff czy Grażyna Hasse.

Mój autograf od projektanta: 

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Karolina Piechota

Cześć ! 

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Karoliny Piechoty. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Karolina Piechota - urodziła się 10 marca 1984 roku w Kozienicach. Polska aktorka telewizyjna i teatralna. W 2007 ukończyła Akademię Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W latach 2007-2013 aktorka Teatru Wybrzeże w Gdańsku, a do 2015 aktorka Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu. W 2008 roku podczas 33. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni odebrała nagrodę za najlepszy debiut aktorski za rolę w filmie Drzazgi (reż. Maciej Pieprzyca). W 2009 roku na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Kairze odebrała nagrodę w kategorii dla najlepszej aktorki za rolę w filmie Drzazgi. W 2018 roku urodziła syna.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Leszek Malinowski

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Leszka Malinowskiego. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Leszek Malinowski - urodził się 31 maja 1959 roku w Koszalinie. Polski artysta kabaretowy, aktor i scenarzysta. Współtworzy kabaret „Koń Polski”. Absolwent Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie na Wydziale Ochrony Środowiska. Założyciel Radio Północ.

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Henryk Talar

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Henryka Talara. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Henryk Talar - urodził się 25 czerwca 1945  roku w Kozach. Polski aktor teatralny, filmowy i dubbingowy oraz dyrektor teatrów. W 1969 ukończył krakowską PWST. Występował na deskach teatrów Dramatycznego w Szczecinie (1969-1970), Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (1970–1973), Ateneum w Warszawie (1976-1982 i 1985-1997) i Studio w Warszawie (1982-1985). Dyrektor naczelny i artystyczny teatrów: im. Adama Mickiewicza w Częstochowie (od lata 1994 do 1997) i Teatru Polskiego w Bielsku-Białej (1997–1999). Jako aktor jest wieloletnim współpracownikiem Teatru Polskiego Radia. W latach 80. był lektorem starych kreskówek o Kubusiu Puchatku. W roku 2000 podłożył głos do znanej gry cRPG Baldur’s Gate II: Cienie Amn. Wcielił się tam w bohatera Yoshimo. W latach 2002-2003 prowadził na antenie Telewizji Polsat pierwszą edycję teleturnieju Rosyjska ruletka.

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Barbara Piwnik

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Barbary Piwnik. Niestety nie mam zdjęcia z prawnikiem.

O prawniku:

Barbara Elżbieta Piwnik - urodziła się 5 marca 1955 roku  w Kosowicach. Polska prawnik, sędzia, w latach 2001–2002 minister sprawiedliwości i prokurator generalny. Ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach odbyła aplikację w sądzie w Ełku, była asesorem sądowym Sądu Rejonowego w Łukowie, gdzie orzekała w sprawach cywilnych. W 1982 otrzymała nominację na sędziego sądu rejonowego w tym sądzie, w 1983 przeszła do orzekania w Sądzie Rejonowym w Nowym Dworze Mazowieckim. W 1984 po raz pierwszy była urzędnikiem w Ministerstwie Sprawiedliwości. W 1987 awansowana do Sądu Wojewódzkiego w Warszawie, orzekała w sprawach karnych. Prowadziła m.in. sprawy członków tzw. gangu pruszkowskiego (na przykład sprawa strzelaniny w motelu George) oraz oskarżonych o zabójstwo studenta Wojciecha Króla, a także afery FOZZ (odeszła ze składu po wejściu w skład rządu, w związku z czym proces karny musiał zostać prowadzony od początku). Była rzecznikiem Sądu Okręgowego w Warszawie, a w 2001 dyrektorem Departamentu Sądów i Notariatu w Ministerstwie Sprawiedliwości. Od 19 października 2001 do 6 lipca 2002 sprawowała urząd ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego w gabinecie Leszka Millera. Po odejściu z rządu powróciła do orzekania jako sędzia w Wydziale Karnym Sądu Okręgowego w Warszawie. We wrześniu 2013 sąd dyscyplinarny przy Sądzie Apelacyjnym w Lublinie wymierzył jej nieprawomocnie karę upomnienia, uznając ją za winną udziału w podjęciu błędnej decyzji procesowej. W styczniu 2014 decyzja ta została zmieniona przez Sąd Najwyższy, który w drugiej instancji uniewinnił Barbarę Piwnik w postępowaniu dyscyplinarnym. Jest bratanicą Jana Piwnika (pseud. Ponury). Jej babka była spokrewniona z Witoldem Gombrowiczem. W październiku 2015 ukazała się książka będąca wywiadem Doroty Kowalskiej z Barbarą Piwnik. Odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2001).

Mój autograf od prawnika:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Agnieszka Grochowska

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Agnieszki Grochowskiej. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Agnieszka Grochowska-Gajewska - urodziła się 31 grudnia 1979 w Warszawie. Polska aktorka teatralna i filmowa, laureatka Złotego Lwa na Festiwalu Filmowym w Gdyni za drugoplanową rolę kobiecą w filmie Trzy minuty. 21:37 i za pierwszoplanową rolę kobiecą w filmie Obce niebo, a także Orła za główną rolę kobiecą w filmie Bez wstydu. Grochowska, obecnie uważana za jedną z najzdolniejszych aktorek młodego pokolenia, zadebiutowała w 2001 roku w sztuce Teatru Telewizji Beatryks Cenci, gdzie wcieliła się w postać tytułową. Po ukończeniu studiów wystąpiła w serialu telewizyjnym Zaginiona, gdzie wcieliła się w postać Uli Tokarskiej, która upozorowała własne zaginięcie. Następnie Grochowska otrzymała angaż w Teatrze Studio w Warszawie, na deskach którego grała w spektaklach w reżyserii Zbigniewa Brzozy, m.in. w Mewie u boku Krystyny Jandy oraz w Amadeuszu, gdzie partnerowała Zbigniewowi Zapasiewiczowi. Za rolę w tych sztukach otrzymała nominację nagrody Feliksa za najciekawszy debiut teatralny sezonu. Przed kamerą Grochowska zadebiutowała w 2002 roku, w filmie AlaRm, w reżyserii swojego przyszłego męża, Dariusza Gajewskiego. Z Gajewskim rok później zrealizowała dramat Warszawa, w którym wcieliła się postać naiwnej Klary. Następnie Agnieszka wcieliła się w główną postać w polsko-szwedzkim filmie Podróż Niny (2004). W tym samym roku aktorka wystąpiła w niemieckim obrazie Unterwegs. Jednak prawdziwym przełomem okazała się postać Tani w filmie Magdaleny Piekorz Pręgi. Za rolę w tym obrazie Grochowska została nominowana do Polskiej Nagrody Filmowej oraz do Europejskiej Nagrody Filmowej w kategorii plebiscytu widzów dla najlepszej aktorki europejskiej. Została również po raz pierwszy nominowana do nagrody im. Zbyszka Cybulskiego. Rok 2006 przyniósł rolę w filmie Południe-Północ, gdzie wystąpiła u boku Borysa Szyca, i za którą otrzymała drugą nominację do nagrody im. Zbyszka Cybulskiego. W tym samym roku aktorka wystąpiła również w komedii romantycznej Tylko mnie kochaj, gdzie zagrała u boku Macieja Zakościelnego i Agnieszki Dygant, oraz w adaptacji powieści Janusza Leona Wiśniewskiego Samotność w sieci w reżyserii Witolda Adamka, w którym zagrała drugoplanową rolę Natalii. Następnie Grochowska wystąpiła w filmie Hania w reżyserii Janusza Kamińskiego, gdzie wcieliła się w postać zamężnej Oli, zmęczonej małżeńską rutyną. Zagrała także Dorotę, asystentkę w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów w serialu politycznym Agnieszki Holland Ekipa. Użyczyła również swojego głosu w polskiej wersji językowej filmu studia Pixar Ratatuj. W 2007 roku otrzymała nagrodę „Shooting Stars” dla najbardziej obiecującej aktorki, przyznaną podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie. W 2008 roku zagrała pierwszoplanową rolę w produkcji amerykańsko-polskiej Mała wielka miłość (Expecting Love), w którym partnerował jej Joshua Leonard. Następnie Grochowska rozpoczęła pracę na planie norweskiego filmu Upperdog (2009), w którym wcieliła się w postać Marii, Polki, która postanawia połączyć rozdzielone przed laty rodzeństwo. Za rolę w tym filmie Grochowska otrzymała w 2010 roku nagrodę Amanda dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej, oraz została nominowana do nagrody Kanon, przyznawanej podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Kosmorama w Trondheim. W 2010 roku aktorka wystąpiła również w filmie Jana Jakuba Kolskiego Wenecja, oraz w pierwszym tryptyku Macieja Ślesickiego Trzy minuty. 21:37, za którego otrzymała Złotego Lwa za drugoplanową rolę kobiecą podczas Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2010 roku występuje również w filmie koprodukcji belgijsko-polskiej Stepy (Beyond the Steppes) w reżyserii Vanji d' Alcantary. Grochowska wcieliła się w postać Niny, żony polskiego oficera, która zostaje zesłana wraz z swoim maleńkim dzieckiem w głąb stepów Azji Centralnej, do pracy w sowchozie. Gdy dziecko zaczyna chorować, zdesperowana matka ucieka w poszukiwaniu lekarstwa. Za tę rolę otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na Festiwalu Filmów w Ostendzie w 2011 roku. Obraz został również zakwalifikowany do konkursu głównego 63. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Locarno, a sama Grochowska otrzymała pozytywne recenzje, m.in. w amerykańskim The Hollywood Reporter. W styczniu 2012 roku odbyła się polska premiera filmu Agnieszki Holland W ciemności (In Darkness), w którym Grochowska gra jedną z głównych ról. Obraz został nominowany do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny podczas 84. ceremonii wręczenia Oscarów. Sama Grochowska nominowana została do Polskich Nagród Filmowych za najlepszą główną rolę kobiecą w wyżej wymienionym filmie. Nagrody jednak nie otrzymała. W listopadzie 2011 roku ogłoszono, iż Grochowska wcieli się w postać Danuty Wałęsy w filmie Wałęsa. Człowiek z nadziei w reżyserii Andrzeja Wajdy. Obraz opowiada biografię Lecha Wałęsy. 11 kwietnia 2014 została odznaczona brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Od lipca 2004 roku jest żoną reżysera Dariusza Gajewskiego. W 2012 roku urodził się ich syn Władysław. W 2016 roku para doczekała się drugiego syna, Henryka.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Marcin Korcz

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Marcina Korcza. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Marcin Korcz - urodził się 15 listopada 1986 w Krakowie. Polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Jest synem Marioli i Kazimierza Korczów. Jego matka jest nauczycielką nauczania zintegrowanego, a ojciec pracuje jako nauczyciel wychowania fizycznego. Wychowywał się w Libiążu, ukończył I LO im. Stanisława Staszica w Chrzanowie. W 2009 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi. Jest aktorem Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi. Telewidzom znany z roli Michała Kercza w serialu Rodzina zastępcza, Dagmara w serialu Przyjaciółki, Szymona Kmiecińskiego w serialu Pierwsza miłość oraz Pawła Radeckiego w serialu O mnie się nie martw. W 2012 zagrał główną rolę w filmie fabularnym Być jak Kazimierz Deyna. W listopadzie 2016 uzyskał nominację do Telekamer 2017 w kategorii Nadzieja telewizji. Od 3 marca do 5 maja 2017 brał udział w siódmej polsatowskiej edycji programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami. Jego partnerką taneczną była Wiktoria Omyła, z którą odpadł w odcinku półfinałowy, zajmując trzecie miejsce.

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak.