Stanisław Sojka

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Stanisława Sojki. Niestety nie mam zdjęcia z wokalistą.

O wokaliście:

Stanisław Joachim Sojka - (występujący także jako Soyka i Stanisław Soyka) urodził się 26 kwietnia 1959 w Żorach. Polski wokalista jazzowy i popowy, pianista, gitarzysta, skrzypek, kompozytor, aranżer. Stanisław Sojka zaczął występować już w wieku 7 lat, kiedy to śpiewał w sopranach w chórze kościelnym, po czym mając 14 lat został kościelnym organistą. Był wówczas uczniem Podstawowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Gliwicach, gdzie uczył się gry na skrzypcach. Naukę kontynuował w Liceum Muzycznym w Katowicach, po czym studiował na Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach, na kierunku aranżacji i kompozycji. W czasie studiów był wokalistą uczelnianego big-bandu Puls, z którym dokonał kilku nagrań dla Polskiego Radia w Katowicach. Pod koniec lat 70. Sojka współpracował z jazzowym zespołem Extra Ball, był więc znany w środowisku jazzowym. Dyrektor jazzowej wytwórni płytowej PolJazz zaproponował wokaliście prestiżowy koncert, który miał być jednocześnie zarejestrowany na potrzeby jego pierwszej płyty. W ten sposób Sojka solowo zadebiutował na scenie w listopadzie 1978 roku, recitalem w Filharmonii Narodowej w Warszawie, w ramach cyklu "Jazz w Filharmonii". Przedstawił wówczas własne interpretacje standardów jazzowych, soulowych, r&b, a także polskich pieśni ludowych i kolęd. W następnym roku koncert ukazał się na jego pierwszej płycie Don't You Cry. Ponadto zdobył wtedy I nagrodę na Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych. W tym samym roku Sojka zaczął nagrywać również popowe nagrania. Najpierw zaśpiewał w duecie z najpopularniejszą wówczas wokalistką pop, Anną Jantar, cover przeboju z musicalu "Grease", zatytułowany "You're The One That I Want". W 1980 roku Sojka wystąpił w śpiewogrze Katarzyny Gärtner "Pozłacany warkocz", u boku takich gwiazd jak Maryla Rodowicz czy Andrzej Zaucha. Doczekał się wtedy także pierwszego solowego hitu, "Śliczna różdżkareczka". Drugi album Soyki, Blublula z 1981 roku, został okrzyknięty przez dziennikarzy najlepszym jazzowym albumem roku i osiągnął status "Złotej Płyty". Wspólnie z triem Wojciecha Karolaka artysta zaprezentował własne interpretacje kolejnych standardów jazzowych i soulowych. Przebywający wówczas w Polsce, na festiwalu Jazz Jamboree, legendarny krytyk jazzowy Willis Conover, okrzyknął Sojkę "najlepiej strzeżonym sekretem polskiej muzyki". Wokalista zaczął występować w całej Europie. Początkowo z triem Karolaka i Michałem Urbaniakiem rezydował w popularnym jazzowym klubie Quasimodo w Berlinie Zachodnim. W 1982 roku wystąpił na międzynarodowych festiwalach jazzowych w Norymberdze i Stambule. W tym samym roku Sojka nagrał przebój Grażyny Łobaszewskiej "Czas nas uczy pogody", dopisując go również do listy swoich popowych hitów. W 1984 roku dostąpił zaszczytu supportowania we Francji koncertu Raya Charlesa. W latach 1983-1988 Sojka co rok był wybierany przez czytelników magazynu "Jazz Forum" najlepszym wokalistą jazzowym. W tym samym okresie dla Polskiego Radia wciąż nagrywał jednak kolejne popowe piosenki, ale tym razem już własne kompozycje. Nagrania te zebrano na jednej płycie dopiero w 1989 roku. W 1983 roku Sojka wydał album ze standardami Duke’a Ellingtona Soyka Sings Ellington oraz płytę Matko, która nas znasz... z muzyką religijną. W 1985 roku ukazał się album W piwnicy na Wójtowskiej z koncertem, na którym zaśpiewał następne covery jazzowe i soulowe. Artysta stworzył swój własny, bardzo charakterystyczny styl kompozycji oraz wykonania, a mianowicie charakterystyczne synkopowane fortepianowe frazowanie. W 1984 roku Sojka został wokalistą efemerycznej formacji Svora, z którą nagrał trzy piosenki dla Polskiego Radia , "Dokąd idziesz", "Co ty na to" oraz "Madame schizofrenia". W tym samym roku wziął udział w nagraniu pierwszej solowej płyty Tadeusza Nalepy. W 1985 śpiewał w kolejnej efemerycznej grupie WooBooDoo, z którą wylansował dwa przeboje, "Atak na głowę" oraz "Nie wiem". W 1986 roku Stanisław Sojka podpisał dwuletni kontrakt płytowy z zachodnioniemieckim oddziałem wytwórni RCA i nagrał tam swój pierwszy popowy i jedyny międzynarodowy album, zatytułowany Stanisław Sojka. W jego powstawaniu uczestniczył m.in. światowej sławy producent muzyczny Harold Faltermeyer. Najpierw wspólnie przygotowali jednak singla "The Spirit Of The West", który wykorzystany był w kampanii reklamowej papierosów West. Sama płyta przepadła na rynkach zagranicznych, ale na początku 1987 roku przyniosła wokaliście popularność w Polsce, za sprawą przeboju "Love Is Crazy". W 1988 roku, po powrocie z Niemiec, Sojka nagrał tytułową piosenkę do filmu Piłkarski poker. W tym samym roku założył duet z gitarzystą jazzowej formacji Tie Break, Januszem "Yaniną" Iwańskim. Razem występowali aż do zawieszenia działalności w 1995 roku. W 1989 roku ukazała się płyta Radioaktywny, na której zebrano radiowe nagrania wokalisty, dokonane na przestrzeni lat 1983-1988, w tym przebój "Absolutnie nic". Większość tego repertuaru zaprezentował pięć lat później w wersji koncertowej na płycie Live, nagranej z Yaniną. Na przełomie dekad Sojka uczestniczył też gościnnie w sesjach nagraniowych płyt zespołów Maanam i De Mono oraz Kayah, Izabeli Trojanowskiej i Urszuli, śpiewając w chórkach i grając na fortepianie. W tym czasie został też laureatem nagrody im. Krzysztofa Komedy w 1989 roku oraz Nagrody Artystycznej Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego w 1990 roku. Skomponował także muzykę do kilku krótkometrażowych filmów. W 1990 roku Stanisław Sojka, odtąd występujący jako Soyka, wylansował przeboje "Cud niepamięci" i "Play It Again", zapowiadające jego najsłynniejszy album, czyli Acoustic. Jego współproducentem był Dieter Meier z zespołu Yello. Płyta wydana w 1991 roku odniosła nie tylko ogromny sukces artystyczny, uznana przez dziennikarzy za najlepszy album roku, ale też komercyjny, przynosząc jeszcze hity "Tak jak w kinie" i "Hard To Part". Wyprzedziła również światową modę na koncerty "bez prądu" zapoczątkowaną w 1991 roku przez stację MTV. W międzyczasie, na początku 1991 roku, Polskę podbiła piosenka "Tolerancja (na miły Bóg)", która okazała się największym przebojem w całym dorobku Sojki. Utwór ten powstał z okazji koncertu "Tolerancja" na rzecz chorych na AIDS, który odbył się w lutym 1991 roku w Warszawie. Sojka był jednym z jego inicjatorów i udało mu się zaprosić takie legendy muzyki, jak Czesław Niemen, Marek Grechuta, Kora, Tomasz Stańko i Krzysztof Penderecki. Jednak na płycie piosenka ta ukazała się dopiero rok później, gdy trafiła na następny autorski album artysty, Neopositive. Tym samym powtórzył on komercyjny sukces swojego poprzednika, lansując dodatkowo przebój "Kiedy jesteś taka bliska". Zanim jednak ukazał się album Neopositive, w 1991 roku ukazała się kaseta, a w następnym także płyta, ze świątecznym materiałem Kolędy polskie. W 1991 Soyka ponadto skomponował piosenkę "Wszystko co złe omija mnie" Grażynie Łobaszewskiej, za co otrzymał I nagrodę w konkursie "Premiery" krajowego festiwalu piosenki w Opolu. W tym samym roku ukazał się jeszcze zbiór wierszy artysty "Fracha". W 1992 Soyka został uhonorowany tytułem krajowej "Gwiazdy roku" w plebiscycie czytelników młodzieżowego magazynu "Popcorn", a na międzynarodowym festiwalu piosenki w Sopocie zdobył nagrodę główną, czyli Bursztynowego Słowika. Rok 1993 przyniósł kolejną koncertową płytę Soyki i Yaniny, Live.

Mój autograf od wokalisty:

Autograf załatwił mi mój chłopak.