Agata Nizińska

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Agaty Nizińskiej. Niestety nie mam zdjęcia z piosenkarką.

Krótko o piosenkarce:

Agata Nizińska - urodziła się 24 sierpnia 1985 roku w Warszawie. Polska piosenkarka oraz aktorka filmowa i kabaretowa. Ma włoskie, ormiańskie i tatarskie korzenie. Jest wnuczką aktora Wojciecha Pokory, zaś jej ojciec był muzykiem. Studiowała europeistykę, ale zrezygnowała ze studiów po drugim roku nauki. Jest absolwentką Wyższej Szkoły Komunikowania i Mediów Społecznych im. J. Giedroycia w Warszawie.Karierę zaczynała od gry w etiudach studenckich i sztukach teatralnych. Występowała w kabaretach, takich jak np. Kabaret Menażeria (2005–2010), Kabaret Moralnego Niepokoju, Kabaret Członek Polski, Kabaret Ad Hoc czy Kabaret TAK. Na ekranie zadebiutowała w 2007 roku epizodyczną rolą w filmie Wywiad. W 2011 roku zagrała Alicję w horrorze Wataha w reżyserii Wiktora Kiełczykowskiego. Od sierpnia 2014 roku prowadziła cykl kulturalny Okiem Agaty w programie TVP2 Pytanie na śniadanie. Realizuje się także jako piosenkarka. W 2013 roku nagrała utwór „I Won’t Cry” wraz z zespołem Bloom. Jest założycielką i wokalistką zespołu Madame Pik, w którego skład weszli: Łukasz Borowiecki, Michał Jabłoński, Piotr Wrombel i Paweł Żejmo. Projekt promowany był singlem „With a Little Help from My Friends”, będącym coverem przeboju brytyjskiej grupy The Beatles. Solowo, w 2017 roku z utworem „Reason” zakwalifikowała się do krajowych eliminacji do 62. Konkursu Piosenki Eurowizji. 18 lutego wystąpiła z ostatnim, dziesiątym numerem startowym w finale selekcji i zajęła piąte miejsce z 14 punktami. W listopadzie zapowiedziała prace nad swoim debiutanckim albumem studyjnym, zatytułowanym NiePokorna. W styczniu 2018 roku w rozmowie z serwisem Plejada.pl potwierdziła zgłoszenie się z singlem „Dobro Zło” do krajowych eliminacji do 63. Konkursu Piosenki Eurowizji, jednak nie dostała się do finałowej dziesiątki. Do piosenki zrealizowała oficjalny teledysk.

Mój autograf od piosenkarki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Bohdan Łazuka

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Bohdana Łazuki. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

Krótko o aktorze:

Bohdan Cezary Łazuka - urodził się 31 października 1938 roku  w Lublinie. Polski aktor teatralny i filmowy, piosenkarz, prezenter radiowy i telewizyjny, występuje w Mazowieckim Teatrze Muzycznym w Warszawie przeważnie w rolach komediowych. Ukończył SP nr 24 w Lublinie, PWST w Warszawie (1961), uczeń Ludwika Sempolińskiego (w 1976 występował w programie telewizyjnym Uczniowie Ludwika Sempolińskiego) i Kazimierza Rudzkiego, debiutował w Zemście w Teatrze Współczesnym w Warszawie (30 czerwca 1960). Występował w Kabarecie Szpak (od 1961), Kabarecie Starszych Panów, programie radiowym Podwieczorek przy mikrofonie, programie telewizyjnym Poznajmy się, programie estradowo-kabaretowym Popierajmy się (1968-1972), kabaretach Olgi Lipińskiej, warszawskich teatrach: Współczesnym (1961-1963), Syrena (1963-1965 i 1978-1992), Komedia (1965-1971), Rozmaitości (1974-1977), Kwadrat (1978). W 1982 z okazji Piłkarskich Mistrzostw Świata w Hiszpanii wykonywał w telewizji piosenkę Tajemnica Mundialu. W 1988 z okazji 50. urodzin wystąpił w specjalnym programie telewizyjnym. W 2000 podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd. Pod koniec lat 90. prowadził na antenie nieistniejącej już Naszej TV Listę przebojów podwórkowych. W 2003 r. prowadził Koncert życzeń na antenie radiowej Jedynki. We wrześniu 2009 zagrał tytułowego dziadka w teledysku do piosenki disco polo Dziadek piosenkarki Etny. W 2013 roku wystąpił na jubileuszowym 50. KFPP w Opolu. Występuje z programem kabaretowym Dzisiaj jutro zawsze.

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Marcin Nierubiec

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Marcina Nierubieca. Niestety nie mam zdjęcia z muzykiem.

Krótko o muzyku:

Marcin Józef[a] Nierubiec – polski muzyk i kompozytor. Absolwent Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego i Podyplomowych Studiów Menedżerów Kultury SGH w Warszawie. Autor piosenek dla wielu polskich wykonawców. Jego kompozycje znajdują się w repertuarze takich artystów jak Maryla Rodowicz, Krzysztof Krawczyk, Krzysztof Kiljański, Michał Bajor, Doda oraz innych. Utwory Marcina Nierubca były wykonywane m.in. na Festiwalu Piosenki w Opolu, na Festiwalu Top Trendy i w Finale Krajowych Eliminacji Konkursu Eurowizji. W 2010 roku jego piosenka "Legenda" w wykonaniu Marcina Mrozińskiego wygrała Krajowy Finał Eurowizji. Komponuje również muzyką filmową ("Proste pragnienia" w reż. Marka Stacharskiego), muzykę teatralną, piosenki dla dzieci oraz muzykę do filmów dokumentalnych.

Mój autograf od muzyka:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Marcin Dzieński

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Marcina Dzieńskiego. Niestety nie mam zdjęcia ze wspinaczem.

Krótko o wspinaczu:

Marcin Jan Dzieński - urodził się 22 stycznia 1993 roku w Tarnowie. Polski wspinacz sportowy, zawodnik klubu AZS PWSZ Tarnów, mistrz świata, mistrz Europy, zdobywca Pucharu Świata 2016, wielokrotny medalista mistrzostw Europy oraz Pucharu Świata, dwukrotny wicemistrz świata juniorów, akademicki wicemistrz świata, akademicki mistrz Europy, multimedalista Pucharu Polski, wielokrotny mistrz i rekordzista Polski, reprezentant Polski w konkurencji na czas. Marcin Dzieński w karierze juniorskiej zdobył dwukrotnie tytuł wicemistrza świata. W mistrzostwach świata seniorów zadebiutował w roku 2011, będąc jeszcze juniorem, gdzie zajął 16. miejsce. Po kolejnych dwóch startach w MS 2012, 2014, w roku 2016 zdobył tytuł mistrza świata we wspinaczce sportowej na czas jako pierwszy Polak w historii. Marcin Dzieński swoje starty w zawodach wspinaczkowych rozpoczął od zawodów rangi krajowej. Pierwszy start w życiu odnotował w roku 2006, gdzie w Pucharze UKS zajął 1. miejsce w konkurencji na czas i 4. miejsce w konkurencji na prowadzenie. Z biegiem lat i rozwoju kariery, Marcin Dzieński ukierunkował się na wspinaczkę na czas. W ciągu kariery juniorskiej tytuł mistrza Polski juniorów w poszczególnych kategoriach wiekowych zdobył czterokrotnie, kolejno w latach 2008,2009,2010,2011. Wielokrotnie stawał na podium Pucharu Polski, w tym osiem razy na najwyzszym stopniu. Będąc jeszcze juniorem, zajmował wysokie lokaty w zawodach seniorskich. Rozpoczynajac karierę seniorską, swoje starty podporządkował zawodom międzynarodowym. Trzykrotny mistrz Polski (2013,2014,2016), wicemistrz Polski z 2015 roku.

Mój autograf od wspinacza:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Rafał Cieszyński

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Rafała Cieszyńskiego. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

Krótko o aktorze:

Rafał Cieszyński - urodził się 10 czerwca 1976 roku w Rypinie. Polski aktor filmowy, teatralny i telewizyjny oraz instruktor kulturystyki. Naukę rozpoczął w Technikum Elektronicznym w Bydgoszczy. Po przeprowadzce do stolicy kontynuował i ukończył naukę w Technikum Elektronicznym im. Generała Józefa Bema w Warszawie. W 2002 z wyróżnieniem ukończył Szkołę Filmową w Łodzi. Studiował aktorstwo również w Lee Strasberg Studio w Los Angeles. W wieku osiemnastu lat był gospodarzem programu Młodzieżowe Studio Poetyckie (1994), a następnie prowadził Magazyn Młodzieżowy Raj dla TVP1, kanał tematyczny Tylko Muzyka i polsatowską Muzyczną windę. Pod koniec roku 2000 zadebiutował na scenie Teatru Zwierciadło w Łodzi w spektaklu Jana Machulskiego Niebezpieczne zabawy. Występował w teatrach warszawskich: Studio im. Stanisława Ignacego Witkiewicza (2002–2006) i Komedia (2007). Po debiutanckiej małej roli kinowej w adaptacji powieści Henryka Sienkiewicza w reżyserii Jerzego Hoffmana Ogniem i mieczem (1999), zagrał zakochanego ucznia klasy maturalnej w filmie To my (2000) i pojawił się jako pan młody w Listach miłosnych (2001). W 2001 wystąpił w teledysku Natalii Kukulskiej do piosenki „Cicho ciepło”. W telenoweli TVP1 Klan (1997–1998 i 2000) zagrał Marcina, kolegę Agnieszki i działacza ruchu ekologicznego, w sitcomie Polsatu Świat według Kiepskich (2004) zagrał postać diabła, w serialu Polsatu Pierwsza miłość (2004–2005, 2014–2015) był wychowawcą w Domu Dziecka we Wrocławiu, prawnym opiekunem Mariusza Krzyżanowskiego i przyjacielem Pawła, a w serialu Macieja Dejczera Oficer (2005) wystąpił w roli bezwzględnego członka gangu. Jako homoseksualny Szymon Pawłowski pojawił się w odcinkach 40. i 41. serialu stacji Polsatu Pensjonat pod Różą (2005). We współczesnej filmowej adaptacji Balladyny Słowackiego w reżyserii Dariusza Zawiślaka zagrał postać kochanka Balladyny, wzorowaną na Fon Kostrynie. Cieszyński jest także instruktorem kulturystyki Polskiej Federacji Trójboju Siłowego i Kulturystyki oraz Amerykańskiej Federacji ISSA. W 2006 wziął udział w trzeciej edycji programu TVN Taniec z gwiazdami. Wraz z Magdaleną Soszyńską, z którą tańczył, zajęli 8. miejsce, odpadając w 4. odcinku. Od 3 października 2008 występował w trzeciej edycji programu TVP2 Gwiazdy tańczą na lodzie. Wraz z Eleną Sokolovą, z którą tańczył, zajęli 6. miejsce, odpadając w 7. odcinku show. Wygrał II edycję programu Fort Boyard. Jesienią 2013 prowadził program Bankomat. Wyścig z czasem na antenie TV Puls. Był gościem drugiego odcinka programu dokumentalnego kanału TLC Gwiazdy w karetce (2015). Od 2007 jest mężem Alżbety Lenskiej. Ślub kościelny miał miejsce 28 sierpnia 2008 w kościele św. Anny przy Krakowskim Przedmieściu. Z Alżbetą ma dwoje dzieci: córkę Zofię (ur. w maju 2011) i syna Antoniego (ur. w maju 2013).

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Krzysztof Skórzyński

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Krzysztofa Skórzyńskiego. Niestety nie mam zdjęcia z reporterem.

Krótko o reporterze:

Krzysztof Skórzyński -  przez kilka lat był związany z Radiem TOK FM. Pracował tam jako reporter, a jednocześnie prowadził własną audycję Zbliżenie. W 2006 r. dołączył do TVN24 i przez pewien czas prowadził program Dzień po dniu. Jednocześnie zajmował się przygotowywaniem materiałów dla Faktów - do redakcji TVN24 na stałe przeszedł w 2010 r.

Mój autograf od reportera:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Helena Norowicz

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Heleny Norowicz. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

Krótko o aktorce:

Helena Norowicz - urodziła się 14 listopada 1934 roku w Koszalinie. Polska aktorka i modelka. W 1958 ukończyła studia w PWST w Łodzi. Aktorka teatru Studio w Warszawie (od 1972 do 2001). Jako dziecko była zafascynowana akrobatyką i zaczęła intensywnie ćwiczyć. To właśnie ze sportem chciała związać swoje zawodowe życie przyszła aktorka, jednak przypadek sprawił, że spóźniła się na egzaminy wstępne na wrocławską Akademię Wychowania Fizycznego. Norowicz, czekając rok na kolejny nabór, zatrudniła się w biurze inżynierskim, a w wolnych chwilach chętnie chadzała do Teatru Polskiego we Wrocławiu. To właśnie dzięki tym wizytom zakochała się w aktorstwie.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Jakub Porada

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Jakuba Porady. Niestety nie mam zdjęcia z dziennikarzem.

Krótko o dziennikarzu:

Jakub Porada (ur. 30 września 1969 w Kielcach) – polski dziennikarz telewizyjny i radiowy. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Śniadeckiego w Kielcach. Ukończył politologię na Uniwersytecie Śląskim, specjalizacja dziennikarska. Aktor scen muzycznych. Ukończył studium wokalno-baletowe. W latach 1988–1993 grał w Teatrze Muzycznym w Gliwicach w musicalach (m.in. West Side Story, Me and Me Girl, Robber Bridegroom). Komponuje teksty i śpiewa w zespole Lektik. Na początku był związany z katowickim ośrodkiem TVP oraz lokalnym oddziałem Radia Plus. W latach 2001–2011 pracował w TVN24, gdzie prowadził między innymi: Poranek TVN24, Prosto z Polski, Dzień po dniu, Kalejdoskop oraz serwisy informacyjne. Od stycznia 2012 pracuje także w TTV.

Mój autograf od dziennikarza:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Sting

Cześć ! 

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Stinga. Niestety nie mam zdjęcia z muzykiem.

Krótko o muzyku:

Sting - (właściwie Gordon Matthew Sumner) urodził się 2 października 1951 roku w Wallsend w Anglii jako pierwsze z czworga dzieci Ernesta i Audrey Sumnerów, mleczarza i fryzjerki. Z początku nic nie zapowiadało wielkiego talentu jakim miał wykazać się Sting. Pracowity chłopczyk pomagał tacie w rozwożeniu mleka, w wolnych chwilach brzdąkając na starej gitarze z pordzewiałymi strunami, która niegdyś należała do jego wujka. Po ukończeniu katolickiej szkoły St. Cuthbert's w Newcastle zdał egzaminy na Uniwersytet Warwick w Coventry, gdzie rozpoczął studia na filologii angielskiej. Po zaledwie jednym semestrze zrezygnował z nauki, chwytając się każdego zajęcia, jakie mogło zapewnić mu byt. Pracował między innymi na budowie, w urzędzie podatkowym i jako kierowca autobusu. Na początku lat 70. zapisał się do szkoły dla pedagogów, aby później podjąć pracę nauczyciela w rzymskokatolickiej szkole podstawowej w Cramlington. W międzyczasie rozwijał swoje hobby - zamiłowanie do muzyki. Pogrywał w lokalnych zespołach jazzowych - Newcastle Big Band, Last Exit, Phoenix Jazzmen. Również w tamtym okresie otrzymał przydomek Sting, czyli żądło, na cześć swetra w żółto-czarne pasy, z którym wówczas się nie rozstawał. Podczas jednego z występów Last Exit w Newcastle na widowni obecny był Stewart Copeland, perkusista grupy Curved Air, który natychmiast dostrzegł talent i potencjał młodego muzyka. Obaj panowie postanowili podjąć współpracę. Sting rzucił posadę nauczyciela po zaledwie dwóch latach i przeprowadził się do Londynu. Copeland, Sting i gitarzysta Henri Padovani założyli zespół o nazwie The Police. Regularnie spotykali się próbach, równocześnie szukając okazji do grania na żywo. Padovaniego zastąpił wkrótce Andy Summers, a menedżerem zespołu został starszy brat Copelanda, Miles, który zdobył dla zespołu kontrakt płytowy. Niestety, brzmienie kapeli nie przypadło do gustu londyńskim krytykom, a pierwsze utwory The Police nie spodobały się szerokiej publiczności. Panowie zdecydowali więc, że rozpoczną podbój świata od Stanów Zjednoczonych - i to od zera. Po Ameryce poruszali się starym vanem, sami nosili sobie sprzęt i grali w najmniejszych lokalach. Ich determinacja opłaciła się. Wkrótce zgromadzili grupę stałych słuchaczy, ich utwory grywały stacje radiowe. Zdecydowali więc, że czas na powrót do rodzinnej Anglii. W 1978 roku ukazała się debiutancka płyta The Police, "Outlandos d'Amour", z której pochodzą przeboje "Roxanne", "Can't Stand Losing You" i "So Lonely", a już rok później następna - "Reggatta de Blanc". Tuż po premierze drugiego krążka muzycy wyruszyli w światową trasę koncertową, odwiedzając wszystkie kontynenty globu. Kolejne albumy kapeli, "Zenyatta Mondatta", "Ghost In The Machine" i "Synchronicity" przyniosły jej międzynarodową sławę, a utwory "Every Breath You Take" czy "De Do Do Do, De Da Da Da" zapewniły sukcesy na listach przebojów. Po premierze "Synchronicity" zespół zawiesił działalność. Copeland powrócił do komponowania muzyki filmowej, Summers - do jazzu i duetów gitarowych, podczas, gdy Sting poświęcił się swojej nowej pasji - aktorstwu. Zagrał w kilku produkcjach, m.in. "Narzeczona Frankensteina" oraz "Giulia e Giulia", po czym powrócił do muzyki - tym razem jako artysta solowy. W 1985 roku światło dzienne ujrzał pierwszy album Stinga, "The Dream Of The Blue Turtles", który udowodnił, że muzyk doskonale radzi sobie bez kolegów z The Police. Zaangażowane politycznie teksty oraz gościnne występy czarnoskórych jazzmanów z Ameryki zapewniły płycie ogromny sukces. Po trasie promującej krążek artysta wrócił do studia, aby zarejestrować kolejny doskonale przyjęty longplay "...Nothing Like The Sun". Na płycie, wydanej w 1987 roku, znalazły się między innymi przeboje "Englishman In New York" oraz "Fragile". Krótko potem Sting wyruszył w organizowaną przez Amnesty International trasę "Human Rights Now!", w której towarzyszyli mu Bruce Springsteen i Peter Gabriel. Po powrocie przyjął rolę Mackiego Majchra w musicalowej wersji "Opery za 3 grosze" na Broadwayu, w międzyczasie zakładając wraz ze swoją partnerką, Trudie Styler, organizację charytatywną The Rainforest Foundation, zajmującej się ochroną lasów deszczowych i tamtejszej ludności. W 1991 roku Sting powrócił na scenę albumem "The Soul Cages". Krążek sprzedawał się dobrze, choć nie zawierał wielkich przebojów. Rok później muzyk poślubił Trudie Styler i zamieszkał wraz z żoną w Wiltshire, gdzie skomponował utwory na kolejny longplay - "Ten Summoner's Tales". Wydana w 1993 roku płyta spotkała się z przychylnością krytyki oraz słuchaczy, których zauroczyły kompozycje "Fields of Gold", "Shape of My Heart" i "If I Ever Lose My Faith In You". Podczas tournée Sting znalazł czas na nagranie piosenki "All For Love" wraz z Rodem Stewartem i Bryanem Adamsem, która trafiła na ścieżkę muzyczną filmu "Trzej muszkieterowie". Kolejny, pełen sukcesów okres w życiu Stinga zamknęła premiera kompilacji "Fields Of Gold - The Very Best of Sting 1984-1994". W 1996 roku ukazała się płyta "Mercury Falling". Piosenki nie kłaniały się trendom, a osobistym upodobaniom Stinga, który tym razem zaprezentował się w klimatach country, gospel i bossa novy. W kolejnych latach artysta zaangażował się w komponowanie piosenek do filmów - między innymi "Zabójczej broni 3", "Zostawić Las Vegas", "Sztormu" oraz "Potęgi przyjaźni". We wrześniu 1999 na sklepowe półki trafiła gorąco oczekiwana, kolejna płyta Stinga, "Brand New Day". Eklektyczny brzmieniowo krążek znalazł na całym świecie aż 8 milionów nabywców, a promującą go trasę obejrzało około 3 milionów fanów. Światowe tournée objęło 45 krajów, w których Sting zagrał prawie 300 koncertów. Po zakończeniu trasy muzyk ponownie zajął się komponowaniem utworów na ścieżki filmowe, a także znalazł czas na spisanie swoich wspomnień, które wydał w książce "Niespokojna muzyka: Wspomnienia". W 2003 roku zaprezentował fanom kolejny album, "Sacred Love". Do roku 2006 Sting koncertował na całym świecie, między innymi w Indiach, Australii i Stanach Zjednoczonych. Wkrótce nieprzewidywalny muzyk zainteresował się twórczością szesnastowiecznego kompozytora, Johna Dowlanda, i postanowił wykorzystać ją na swojej kolejnej, tym razem klasycznej płycie - "Songs From The Labyrinth". W nagraniach towarzyszył mu wirtuoz lutni, Edin Karamazov. - Nie byłem szkolony na klasycznego śpiewaka, ale mam nadzieję, że udało mi się tchnąć trochę świeżości w te kompozycje - tłumaczył Sting w wywiadzie dla "The Independent". - Dla mnie to piosenki popowe napisane w szesnastym wieku i tak je traktuję. Mają piękne melodie, wspaniałe teksty i bogate aranżacje. Płyta "Songs From The Labyrinth" odniosła spory sukces komercyjny i wzbudziła zachwyt krytyków. W lutym 2007 roku Sting zaskoczył świat ogłaszając, że zamierza połączyć siły z kolegami z The Police i zreaktywować trio. Powrotna trasa koncertowa rozpoczęła się w maju 2007 roku, a zakończyła w sierpniu 2008, przynosząc rekordowy dochód w wysokości ponad 358 milionów dolarów. Zespół dotarł również do Polski, występując w czerwcu 2008 roku na Stadionie Śląskim w Chorzowie. Po zakończeniu tournée Sting zaszył się w swoim domu w słonecznej Italii. - Posiedzę teraz trochę we Włoszech, pozbieram oliwki i pomyślę nad kolejnymi piosenkami - oświadczył muzyk w wywiadzie dla serwisu Fox News. Sting ma na koncie kilka nagród Grammy, statuetkę Złotego Globu, nominację do Oscara i Order Imperium Brytyjskiego. Wychowuje sześcioro dzieci ze związków z Frances Tomelty i Trudie Styler.

Mój autograf od muzyka:

Autograf zdobyłam pod budynkiem stacji TVN.

Shaggy

Cześć ! 

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Shaggy`ego. Niestety nie mam zdjęcia z wokalistą. 

Krótko o wokaliście:

Shaggy, właśc. Orville Richard Burrell - urodził się 22 października 1968 roku w Kingston. Jamajski wokalista reggae, dancehall i rap. W dzieciństwie wraz z rodziną wyemigrował do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w Nowym Jorku. W 1988 roku zaciągnął się do piechoty morskiej, służbę wojskową odbywał podczas pierwszej wojny w Zatoce Perskiej. Po powrocie z Iraku zdecydował się na rozpoczęcie kariery muzycznej. Debiutował w 1993 roku aranżacją utworu zespołu ska Folkes Brothers – „Oh Carolina”. Przybrał pseudonim artystyczny na cześć bohatera kreskówki Scooby Doo – Kudłatego (ang. Shaggy). W następnych latach zanotował sporo sukcesów (m.in. przeboje „Boombastic” i „It Wasn't Me”). W 2005 roku nagrał album studyjny Clothes Drop. Natomiast w 2007 roku wziął udział w dyskusyjnym programie stacji MTV – The Naked Truth About Boys And Girls. W 2008 roku ułożył specjalnie piosenki na Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2008 – „Like a Superstar” i „Feel the Rush”. Shaggy podejmuje także działalność charytatywną. 3 stycznia 2009 roku zorganizował koncert charytatywny w Kingston z którego dochód wspomoże jeden ze szpitali dziecięcych na Jamajce. W trakcie koncertu wykonał utwór „Save a Life” który powstał na tę okazję a w jego nagraniu wzięli udział tacy artyści jak: Chris Martin, Sean Paul, Elephant Man, Gramps Morgan, Tessane Chin, Luciano, D Major, DLYNX, Freddy McGregor, Marcia Griffiths, Etana i Daville.

Mój autograf od wokalisty:

Autograf zdobyłam pod budynkiem stacji TVN.

Robert Janowski

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Roberta Janowskiego. Oprócz niego mam również zdjęcie z piosenkarzem.

Krótko o piosenkarzu:

Robert Mariusz Janowski - urodził się 22 marca 1961 roku w Inowrocławiu. Polski piosenkarz, kompozytor, poeta, aktor, prezenter telewizyjny i dziennikarz radiowy. Z wykształcenia lekarz weterynarii. Od września 1997 roku prowadzi teleturniej Jaka to melodia? w TVP1. Jest absolwentem szkoły muzycznej I stopnia w klasie fortepianu. Ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Fryderyka Chopina w Sochaczewie, a potem weterynarię na WMW SGGW. Debiutował na deskach amatorskich teatrów. Występował w kilkunastu formacjach rockowych w latach 80., m.in. ZOO, Oddział Zamknięty, Sekcja Z. W 1983 przyczynił się do powstania muzyki do Rock-musicalu Kompot Jonasza Kofty i Bene Rychtera, gdzie wcielił się w postać głównego bohatera. Brał udział w Ogólnopolskim Przeglądzie Teatrów Poezji w 1988 i 1989. Grał w musicalu Metro Janusza Józefowicza i Janusza Stokłosy, co przyniosło mu rozgłos. Wystąpił w nim na Broadwayu. Śpiewał w oratorium Świętokrzyska Golgota Zbigniewa Książka i Piotra Rubika. Współpracował przy tworzeniu musicali, m.in. Do grającej szafy grosik wrzuć i Grosik-2 oraz brał udział w przedstawieniach piosenek Brela w Teatrze Buffo w Warszawie. Jego stałe miejsce pracy to Teatr Dramatyczny w Warszawie. Występował też w Teatrze Rampa, Teatrze Ateneum (Opętany w reż. Małgorzaty Boratyńskiej) i Teatrze Rozmaitości. W grudniu 1994 roku wydał płytę studyjną zatytułowaną Co mogę dać. Utwór W nas i wokół nas z filmu Pora na czarownice utrzymywał się przez osiem miesięcy na pierwszym miejscu w programie Muzyczna Jedynka. W grudniu 1995 roku piosenkarz wydał swój kolejny album studyjny pt. Powietrze. W kwietniu 2001 roku wydana została nowa płyta artysty pt. Nieważkość. Nagrał płytę Kolędy i Grosik-3 z piosenkami z lat 60. i 70. Z utworem Lubię ten smutek wziął udział w nagraniu płyty Tomasza Filipczaka i Piotra Rodowicza z jazzowymi coverami kompozycji Seweryna Krajewskiego Seweryn Krajewski Smooth Jazz wydanej przez Polskie Radio 25 czerwca 2007 roku. 3 marca 2010 jego płyta Song.pl uzyskała status platynowej płyty. W styczniu 2000, styczniu 2003 i lutym 2008 otrzymał Telekamerę, a w lutym 2000 i czerwcu 2007 Wiktora. Laureat Złotej Telekamery w lutym 2009 roku. Od września 2012 roku prowadzi audycję Muzyka mojego życia w Radiu Złote Przeboje. Na swoim koncie ma dwie książki: Muzyka mojego życia (wydana 18 lutego 2016) i Przypadki. Robert Janowski (z Marią Szabłowską, wydana 9 listopada 2016) oraz tomiki poezji: "Mądrość z natury", "Anioły", "Pragnienia", "Głosy", "Noce" i "Lustra". Trzykrotnie żonaty. Ma syna Makarego (ur. w 1989) z pierwszego małżeństwa z Katarzyną Kalicińską-Goczał oraz dwie córki: Anielę (ur. w 1998) i Tolę (ur. 9 sierpnia 2000) z drugiego małżeństwa z Katarzyną Dańską. 14 września 2013 roku w kościele w Kazimierzu Dolnym poślubił Monikę Głodek (ur. 5 sierpnia 1974).

 Mój autograf od piosenkarza:

Moje zdjęcie z piosenkarzem:

Za równo autograf jak i zdjęcie zdobyłam podczas kastingów do programu "Jaka to melodia?".

Jarosław Janiszewski

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Jarosława Janiszewskiego. Niestety nie mam zdjęcia z muzykiem.

Krótko o muzyku:

Jarosław Leszek[a] Janiszewski  - urodził się 18 sierpnia 1962 roku. Polski muzyk, dziennikarz, wokalista, producent, kompozytor i tekściarz. Lider zespołów rockowych Bielizna i Czarno-Czarni, a także projektów: Otoczeni przez Bydło, Doktor Granat i Duetu Gremplina. Pisze groteskowe teksty opisujące polską rzeczywistość. Śpiewa charakterystycznym rozpoznawalnym głosem. Absolwent Politechniki Gdańskiej. W latach 1992-1997 szef gdańskiego radia ArNet. Autor audycji „120 minut złamanych organów”, która emitowana była na antenie ArNetu w piątkowe wieczory. Felietonista Super Expressu i Dziennika Bałtyckiego. W latach 1992-1997 prowadził w TVP2 program Rock Noc, najdłuższą cykliczną audycję „na żywo”. Z zespołami Czarno Czarni i Bielizna występował na festiwalach w Opolu i Sopocie, a także na Festiwalu Muzyków Rockowych w Jarocinie, Pikniku Country w Mrągowie czy Inwazji Mocy. Z Czarno Czarnymi koncertował m.in. w USA, Anglii, Szkocji, Irlandii i Niemczech. W 2010 roku wystąpił na Festiwalu w Opolu w koncercie z piosenkami Kabaretu Starszych Panów, gdzie wykonał jeden z najbardziej rozpoznawalnych przebojów niezapomnianego duetu, „Addio pomidory”. Nagrał piosenki w duecie z amerykańską wokalistką Holly Shepherd („Day lovely Day”) i Anią Rusowicz („Kwiat nienawiści”). Janiszewski często występuje jako konferansjer imprez masowych (prowadził m.in. koncerty podczas Festiwalu w Jarocinie). Jest organizatorem koncertów klubowych i plenerowych. Od wielu lat związany z sopockim klubem SPATiF. Wspólnie z Jackiem Jędrzejakiem i Maciejem Kraszewskim napisał piosenkę „Nie choruj”, będącą motywem przewodnim w polsatowskim serialu Daleko od noszy. Autor tekstów do piosenek „Nogi”, „Trąbo Twist”, „Jedzą rybę”, które przez wiele miesięcy zajmowały pierwsze miejsca list przebojów. Razem z Krzysztofem Skibą i Pawłem „Końjo” Konnakiem współautor książki „Artyści, Wariaci, Anarchiści” wydanej przez Narodowe Centrum Kultury w 2011 r. To nie­ko­mer­cyj­ne wy­daw­nic­two, po­świę­co­ne było zja­wi­skom z po­gra­ni­cza sztu­ki awan­gar­do­wej, nie­za­leż­nej mu­zy­ki roc­ko­wej i pod­zie­mia po­li­tycz­ne­go lat osiem­dzie­sią­tych XX w. w Polsce. W 2011 został laureatem Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury. W latach 2012-2017 Janiszewski prowadził cykliczną nocną audycję muzyczną w Radiu Gdańsk. Został zwolniony po wyemitowaniu piosenki zespołu Big Cyc „Viva San Escobar”.

Mój autograf od muzyka:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Sławomir Szmal

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Sławomira Szmala. Oprócz niego mam również zdjęcie z piłkarzem.

Krótko o piłkarzu: 

Sławomir Szmal - urodził się 2 października 1978 roku  w Strzelcach Opolskich. Polski piłkarz ręczny, występujący na pozycji bramkarza, w latach 1998–2018 reprezentant kraju, rekordzista pod względem liczby oficjalnych spotkań międzypaństwowych w kadrze seniorskiej (298 meczów, 3 gole), od 2011 zawodnik Vive Tauron Kielce. Wicemistrz świata z 2007, brązowy medalista Mistrzostw Świata 2009 oraz Mistrzostw Świata 2015. Dwukrotny uczestnik igrzysk olimpijskich (2008 i 2016). Najlepszy piłkarz ręczny świata roku 2009. Laureat 76. Plebiscytu Przeglądu Sportowego i Telewizji Polskiej na 10 najlepszych sportowców Polski roku 2010 (zajął w nim 6. miejsce). Dzieciństwo oraz wczesną młodość spędził w Zawadzkiem. Od zawsze lubił sport i miał do niego smykałkę. Początkowo próbował różnych dyscyplin (m.in. przejawiał talent do piłki nożnej), ale dość wcześnie postawił na piłkę ręczną. Była to niejako rodzinna tradycja, bowiem dyscyplinę tę uprawiali również jego ojciec (który po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem Stali), matka, stryj, wujek (Andrzej Mientus, w latach 80. jeden z bramkarzy reprezentacji Polski) i siostra. Przygodę ze szczypiorniakiem rozpoczął w wieku 11 lat w drużynie juniorów Stali Zawadzkie, a jego pierwszym szkoleniowcem był nieżyjący już Jerzy Piechula, nauczyciel wychowania fizycznego. Bramkarzem został nieco przez przypadek, jednak to na tej pozycji grał w półfinale mistrzostw Polski juniorów, gdzie po raz pierwszy zobaczyli go opiekunowie reprezentacji juniorskiej. Szybko dostał powołanie do tej kadry, a następnie zadebiutował w młodzieżówce. Jako że był niezwykle pracowity, miał spory talent i robił znaczne postępy szybko znalazł się w kadrze zespołu seniorskiego swojego klubu (wprowadzał go do niej jego ojciec Kazimierz). W 1996 trafił do Gwardii (WKW) Opole, gdzie ściągnął go i trenował Antoni Przybecki. Po roku – mając 19 lat – przeszedł do Hutnika Kraków[5] i w jego barwach zadebiutował w polskiej ekstraklasie. Do Krakowa wyjechał tuż po ukończeniu szkoły, bo w Zawadzkiem nie mógł znaleźć pracy. Jednak tamtejszy klub popadł w tarapaty finansowe i w 1999 przestał istnieć, a Szmal został bez pracodawcy. Jego talent dostrzegli włodarze Warszawianki Warszawa, którzy podpisali kontrakt z „Kasą”, wówczas już członkiem kadry narodowej. Ze stołecznym zespołem odniósł pierwsze sukcesy – w sezonie 2001/2002 wywalczył bowiem wicemistrzostwo kraju (1 punkt za Orlenem Płock) i Puchar Polski (zwycięstwo nad Kolporterem Lider Market Kielce). Latem 2002 postanowił przenieść się do drużyny ówczesnego mistrza, bowiem jego marzeniem było wywalczenie pierwszego tytułu, jednak w sezonie 2002/2003 od „Nafciarzy” lepsze okazało się o 1 punkt Vive Kielce. Na pocieszenie Szmalowi został tytuł najlepszego bramkarza ligi. 12 kwietnia 2010 podpisał czteroletni kontrakt z Vive Targi Kielce, który będzie obowiązywał od 1 lipca 2011. Jednocześnie podjęto negocjacje, by zawodnik występował w barwach kieleckiego klubu już od początku sezonu 2010/2011, lecz z powodu zbyt wysokich żądań finansowych niemieckiego klubu wcześniejszy transfer nie doszedł do skutku. Dwukrotny Mistrz Polski w barwach Vive Targi Kielce w sezonach 2011/2012 i 2012/2013. W 2016 po raz pierwszy zdobył złoty medal Ligi Mistrzów z zespołem Vive Tauron Kielce. W kadrze narodowej zadebiutował mając 19 lat – 19 sierpnia 1998 w wygranym 31:20 towarzyskim meczu przeciwko Litwie w Goleniowie. Początkowo w reprezentacji pełnił rolę zmiennika starszych i bardziej doświadczonych bramkarzy Andrzeja Marszałka, Artura Górala, a potem Rafała Bernackiego. W 2002 wziął udział w swej pierwszej wielkiej imprezie międzynarodowej – Mistrzostwach Europy w Szwecji (był to zarazem premierowy występ Polski w turnieju finałowym ME), biało-czerwoni zajęli tam jednak dopiero 15 miejsce. Rok później wystąpił w swych pierwszych finałach mistrzostw świata (10 miejsce MŚ w Portugalii). W 2007 wywalczył srebrny medal Mistrzostw Świata w Niemczech, za co 5 lutego 2007 został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Złotym Krzyżem Zasługi) oraz Superpuchar. W ćwierćfinałowym meczu MŚ przeciwko Rosji obronił 4 rzuty karne, a w całym turnieju 111 rzutów. W lutym 2008 zajął 7. miejsce Mistrzostw Europy w Norwegii, a w maju – podczas wrocławskiego turnieju kwalifikacyjnego – wywalczył przepustkę do Igrzysk Olimpijskich w Pekinie (przegrana w ćwierćfinale z Islandią i ostatecznie 5. miejsce). W lutym 2009 zdobył brązowy medal Mistrzostw Świata w Chorwacji, a w styczniu 2010 został uznany najlepszym bramkarzem i wybrany do „Drużyny Gwiazd” Mistrzostw Europy w Austrii. 24 stycznia 2014 r. w meczu o 5 miejsce uległ wraz z kolegami reprezentacji Islandii zajmując ostatecznie 6 miejsce na Mistrzostwach Europy w Danii. Na mistrzostwach świata 2015 zdobył brązowy medal. Po nich został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Grę w kadrze narodowej zakończył w 2016 po Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro. Rekordzista pod względem liczby występów w seniorskiej reprezentacji – 298 oficjalnych meczów międzypaństwowych. W maju 2010 w plebiscycie Międzynarodowej Federacji Piłki Ręcznej (IHF) został wybrany najlepszym piłkarzem ręcznym świata w roku 2009, pokonując w głosowaniu dwóch kontrkandydatów: Igora Voriego oraz Nikolę Karabaticia.

Mój autograf od piłkarza:

Moje zdjęcie z piłkarzem:

Za równo autograf jak i zdjęcie zdobyłam na 25 leci telewizji Polsat.