Karolina Stanisławczyk

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Karoliny Stanisławczyk. Niestety nie mam zdjęcia z piosenkarką. 

O piosenkarce:

Karolina Stanisławczyk - urodziła się 30 maja 2000 roku w Warszawie. Polska piosenkarka, autorka tekstów i kompozytorka. Zaczynała karierę udziałem w konkursach wokalnych i przeglądach piosenek. Kształciła głos i śpiew w Autorskiej Szkole Muzyki Rozrywkowej i Jazzu im. Krzysztofa Komedy w Warszawie. W 2019 Jonatan Chmielewski z duetu MIYO zaprosił ją do udziału w utworach „Wyliczanka” i „Zapomnieć”. Wystąpiła gościnnie także w piosenkach „Świetlne cienie” Kamerzysty i „Whisky” Merghaniego. W październiku 2020 z raperem Urbanem nagrała utwór „Linia”. Wkrótce później podpisała kontrakt z wytwórnią Hypsteria Records. Wystąpiła też w chórkach w piosence „Do Ciebie mówię” Białasa, Muńka Staszczyka, Kuby Więcka i Sir Micha. Na początku 2021 popularność przyniósł jej utwór „Cliché”, który uzyskał certyfikat platynowej płyty ZPAV. W maju 2021 wydała debiutancki album pod tym samym tytułem. 19 lutego 2022 wystąpiła z utworem „Move” (nagranym z Chiką Toro) w finale krajowych eliminacji do Konkursu Piosenki Eurowizji 2022.

Mój autograf od piosenkarki:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Jacek Beler

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Jacka Belera. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Jacek Beler - urodził się 1983 roku w Zabrzu. Polski aktor teatralny i filmowy, reżyser, wokalista zespołu Mięśnie, a także poeta i grafik. Od września 2009 do 2020 w zespole Teatru Powszechnego im. Zygmunta Hübnera w Warszawie, a od października 2020 roku w TR Warszawa. Za rolę w przedstawieniu dyplomowym Moulin Noir otrzymał I nagrodę aktorską na Międzynarodowym Festiwalu Szkół Teatralnych w Brnie, a także nagrodę ZASP-u na Międzynarodowym Festiwalu Szkół Teatralnych w Warszawie. Jest również laureatem Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu za rolę w spektaklu muzycznym O’Malley’s Bar. Jest synem Tomasza Belera, animatora, wieloletniego dyrektora Domu Muzyki i Tańca w Zabrzu, prowadzącego Impresariat Artystyczno Promocyjny Pro Arte, odznaczonego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznaką Zasłużony Działacz Kultury. Jest absolwentem III Liceum Ogólnokształcące w Zabrzu. W latach szkolnych związał się z istniejącym tam od 1974 Kabaretem „I czyli cdn...”, gdzie poznał smak aktorstwa, co zadecydowało wkrótce o wyborze drogi zawodowej. Również w tym czasie wraz z przyjacielem Radosławem Rutkowskim założył swój pierwszy zespół. Losy obu mężczyzn zetknęły się na nowo dziewięć lat później w Warszawie, gdy założyli swój kolejny zespół. Po liceum uczęszczał na roczne studium aktorskie Lart Studio w Krakowie, gdzie przygotowywał się do egzaminów do szkoły aktorskiej. W 2009 ukończył Akademię Teatralną im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Zadebiutował jako aktor w 2008 w spektaklach Akademii Teatralnej: Bukowski Show (reż. Katarzyna Szyngiera), Miłość i gniew (reż. Mariusz Benoit). W tym samym roku został doceniony za rolę w przedstawieniu dyplomowym Moulin Noir w reżyserii Marcina Przybylskiego i fantastyczne wykonanie utworu Nicka Cave’a O’Malley’s Bar. Przed końcem studiów wystąpił jeszcze w spektaklu Sceny z Różewicza w reżyserii Wiesława Komasy. Po studiach dostał angaż w Teatrze Powszechnym im. Zygmunta Hübnera, gdzie grał do 2020 roku. Następnie dołączył do zespołu TR Warszawa.

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Maciej Musiałowski

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Macieja Musiałowskiego. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem. 

O aktorze: 

Maciej Musiałowski - urodził się 5 grudnia 1993 w Warszawie. Polski aktor. Nominowany do Orła za najlepszą główną rolę męską w filmie Sala samobójców. Hejter (2020). Pochodzi z rodziny artystów. Absolwent LXXV Liceum Ogólnokształcącego im. Jana III Sobieskiego w Warszawie. Otrzymał stypendium studenckie od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia[4]. W 2015 zdobył Grand Prix w konkursie Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Na szklanym ekranie debiutował rolą Ksawerego Kryńskiego w serialu TVN Druga szansa (2016–2018), za co był nominowany do Telekamery 2017 w kategorii Nadzieja telewizji. W 2018 uczestniczył w trzeciej edycji programu rozrywkowego TVN Ameryka Express oraz ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. W kolejnych latach zagrał w serialach Ultraviolet (2019) i Kod genetyczny (2020). Uznanie krytyków zdobył rolą Tomasza Giemzy w filmie Jana Komasy Sala samobójców. Hejter (2020), za którą otrzymał nagrodę dla najlepszego aktora w Konkursie Polskich Filmów Fabularnych na Międzynarodowym Festiwalu Kina Niezależnego Off Camera oraz nominację do Orła za najlepszą główną rolę męską.

Mój autograf od aktora: 

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Minelli

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Minelli. Niestety nie mam zdjęcia z piosenkarką. 

O piosenkarce:

Minelli, właściwie Luisa Ionela Luca - urodziła się 22 sierpnia 1988 roku w Slobozii. Rumuńska piosenkarka i autorka utworów, tworząca głównie solowo, ale znana z grupy muzycznej Wassabi. W wieku 17 lat wyprowadziła się ze swojego rodzinnego miasta do Bukaresztu, co pomogło rozpocząć jej karierę muzyczną. W latach 2006-2009 występowała jako jedna z członków zespołu Wassabi, po tamtym okresie wykazywała się małą aktywnością w świecie rumuńskiej muzyki. Głośno zrobiło się o niej ponownie w 2016, gdzie wspólnie z Vanotkiem nagrali utwór „My Mind”. Osiągnął on krajowy oraz międzynarodowy sukces, hitem został m.in. w Niemczech. Otworzyło to jej drogę do kolejnych sukcesów w Europie. Nie musiała na nie długo czekać, bo już w roku 2017 roku wydała solowy utwór „Empty Spaces”, który odniósł sukces w takich krajach jak Niemcy, Dania, Polska, Turcja czy Rosja. Reprezentantka Rumunii w 20 edycji Naszej Eurowizji w której zajęła 2 miejsce w finale. Sekretarz Rumunii w 22 edycji Naszej Eurowizji. Uczestniczka rumuńskich preselekcji pt."Cântec pentru Letonia" mających na celu wybór reprezentanta Rumunii podczas 27 edycji Naszej Eurowizji organizowanej w Rydze.

Mój autograf od piosenkarki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Grzegorz Kwiecień

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Grzegorza Kwietnia. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem. 

O aktorze:

Grzegorz Kwiecień - urodził się 5 września 1986 roku w Rzeszowie. Polski aktor telewizyjny, filmowy i dubbingowy. W 2009 ukończył warszawską Akademię Teatralną. Od tego czasu jest aktorem Teatru Narodowego. W 2009 otrzymał wyróżnienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na 27. Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. 
Dorobek artystyczny: 

2021 

„Na Wspólnej” – reż. zbiorowy (od 2018) 

„Kontrakt” – reż. Bruno Brejt „

Tajemnica zawodowa” – reż. Marek Lechki, Kristoffer Rus

2020 

„Stulecie Winnych” odc. 14 – reż. Michał Rogalski

2019

„Diagnoza” odc. 52,53 – reż. Xawery Żuławski

2018

 „Lato” – reż. Jan Englert – teatr tv 

„Pod powierzchnią” odc. 1 – reż. Borys Lankosz 

„Pożegnania” – reż. Agnieszka Glińska – teatr tv 

„Raj utracony” – reż. Bruno Brejt

2017 

„Krępujące zdjęcia z rodzinnego albumu” – reż. Paweł Nowak

„Spiskowcy” – reż. Jan Englert – teatr tv

2016

 „Druga szansa” sezon 2 odc. 4 – reż. Michał Gazda

 „Pakt” odc. 4 – reż. Leszek Dawid

2015 

„Moje córki krowy” – reż. Kinga Dębska „Ranczo” odc. 107 – reż. Wojciech Adamczyk 2014

„Arbiter uwagi” – reż. Jakub Polakowski „Barwy szczęścia – reż. zbiorowy (od 2013) 

„Ojciec Mateusz” odc. 150 – reż. Artur Żmijewski 

„Warsaw by night” – reż. Natalia Koryncka-Gruz 2013 

„Głęboka woda” sezon 2 odc. 7 – reż. Kasia Adamik, Olga Chajdas 

 2011 

„Na Wspólnej” – reż. zbiorowy 

„Na dobre i na złe” odc. 469 – reż. Grzegorz Lewandowski 

„Czas honoru” odc. 43, 45 – reż. Michał Rogalski 

„Układ Warszawski” odc. 7 – reż. Łukasz Jaworski 

„Ludzie Chudego” odc. 18-19 – reż. Maciej Wojtyszko 2010 

„Maraton tańca” – reż. Magdalena Łazarkiewicz 

„Ratownicy” odc. 4-5, 10 – reż. Marcin Wrona 2009 „ENEN” – reż. Feliks Falk 

„Ojciec Mateusz” odc. 14 – reż. Andrzej Kostenko 

„Teraz albo nigdy!” odc. 33 – reż. Maciej Dejczer 

„Wyłączność” – reż. Krzysztof Szot 

 2008 

„Tajny współpracownik” – reż. Krzysztof Lang – teatr tv 

„Doręczyciel” odc. 4-7, 10-11, 13 – reż. Maciej Wojtyszko 

„Teraz albo nigdy!” odc. 19-20 – reż. Grzegorz Kuczeriszka 

 2007 

„Katyń” – reż. Andrzej Wajda 

„Niania” odc. 62 – reż. Jerzy Bogajewicz 

„Mamuśki” odc. 28 – reż. Adek Drabiński 

„Bulionerzy” odc. 75 – reż. Andrzej Kostenko

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Monika Witkowska

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Moniki Witkowskiej. Niestety nie mam zdjęcia z himalaistką.

O himalaistce: 

Monika Witkowska (ur. 1966 w Warszawie) – podróżniczka, himalaistka, żeglarka, pisarka, dziennikarka i przewodniczka wypraw trekkingowych. Należy do składu Kapituły Konkursu Kolosy. Od urodzenia mieszka w Warszawie. Ukończyła studia na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. Swoje życie poświęciła podróżom – odwiedziła ok. 180 krajów na wszystkich kontynentach, przy czym większość wypraw to samodzielne wyjazdy „plecakowe”. Pasję podróżowania łączy z aktywnością górską, żeglarską, jeździ na nartach, nurkuje, zajmowała się też sportami powietrznymi (skoki spadochronowe, motolotnie, paralotnie). O swoich podróżach pisze książki, przewodniki i artykuły do wielu znanych tytułów; opowiada również podczas prelekcji i wykładów motywacyjnych. Jako pilot i przewodnik prowadzi wyjazdy po całym świecie, w tym trekkingi w Himalajach, Karakorum i na Kilimandżaro. 

Dokonania górskie

Wyprawy na ośmiotysięczniki:

2013 – zdobycie Mount Everest (8848 m) 23 maja 2013
2015 – wyprawa na Broad Peak (atak szczytowy przerwany z powodu załamania pogody) 
2018 – zdobycie Manaslu (8156 m) 28 września 2018 2019 – zdobycie Lhotse (8516 m) 16 maja
2019 2021 – wyprawa na Broad Peak (atak szczytowy przerwany z powodu wypadku) 2022 – zdobycie K2 (8611 m) 22 lipca 2022
W 2015 r. jako 8 Polka zakończyła zdobywanie Korony Ziemi, dokonując tego w wersji rozszerzonej (nie 7, a 9 szczytów, czyli: Everest, Denali, Kilimandżaro, Mount Vinson, Elbrus, Piramida Carstensza, Mont Blanc, Aconcagua i Góra Kościuszki). W 2022 roku jako druga Polka w historii (po Wandzie Rutkiewicz) zdobyła K2. Zdobyła także wiele innych gór, m.in. Matterhorn, Kazbek, Ama Dablam, Chimborazo i inne szczyty sześciotysięczne. Od roku 1989 jest przewodnikiem w SKPB Warszawa (Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich).

Dokonania żeglarskie

Pierwsze patenty żeglarskie zdobywała w Harcerskim Ośrodku Wodnym w Warszawie. Później zaczęła żeglować po morzu, działając w Studenckim Klubie Żeglarskim Politechniki Warszawskiej. 

Do najbardziej znaczących rejsów, w których brała udział należą: 

w 1989/90 roku 7-miesięczny rejs przez Pacyfik, Kanał Panamski i Atlantyk na żaglowcu „Zawisza Czarny” (rejs nagrodzony jako Rejs Roku 1989)
w 2003 roku, 2-miesięczny rejs na s/y „Stary” (13,49 m) na trasie Valparaiso – Przylądek Horn – Polska Stacja Antarktyczna na wyspie Króla Jerzego – Falklandy/Malwiny (rejs uznany Rejsem Roku)
w 2010 roku – 3 miesięczny rejs na jachcie „Solanus” (14,5 m) przez Przejście Północno-Zachodnie (od Grenlandii na Alaskę) – rejs nagrodzony II nagrodą Rejs Roku i Kolosem w kategorii Żeglarstwo
w 2011 roku – 3 miesięczny rejs na s/y „Anna” (dł. 10,5 m) od Inuvik w północnej Kanadzie, dookoła Czukotki i przez Morze Beringa na Alaskę – rejs nagrodzony wyróżnieniem w konkursie „Kolosy” i nominacją do nagrody Travelerów National Geographic
w 2016 roku – miesięczny rejs na s/y „Phoenix” (9,5 m) dookoła Przylądka Horn
Pierwsze kroki dziennikarskie, w roku 1990 stawiała współpracując z redakcjami „Żagli” oraz „Życia Warszawy”. W latach 1996–2003 kierowała dodatkiem „Turystyka” w „Gazecie Wyborczej”, a następnie została dziennikarskim freelancerem, współpracując z dziennikami i periodykami takimi jak (niektóre z tytułów już nie istnieją): „Podróże”, „Voyage”, „National Geographic Traveler”, „Poznaj Świat”, „Kaleidoscope”, „Kontynenty”, „Obieżyświat”, „Extremium”, „Jachting”, „Magazyn Góry”, „N.P.M.”, „SKI Magazyn”, „Viva”, „Twój Styl”, „Wysokie Obcasy”, dodatki turystyczne „Rzeczpospolitej”, „Dziennika” i „Pulsu Biznesu”.
Za swoją twórczość literacką była nagradzana m.in. Nagrodą im. L. Teligi (nagroda za książki żeglarskie) oraz kilkukrotnie – Nagrodą Magellana (nagroda za książki podróżnicze).

Mój autograf od himalaistki: 

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Natalia Niemen

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Natalii Niemen. Niestety nie mam zdjęcia z piosenkarką. 

O piosenkarce:

Natalia Niemen-Otremba (ur. 24 stycznia 1976 w Warszawie) – polska piosenkarka. Natalia Niemen jest córką muzyka Czesława Niemena i Małgorzaty Niemen, modelki; jej młodsza siostra Eleonora Niemen także jest piosenkarką. Największy wpływ na jej gust muzyczny wywarł ojciec, który widział ją w roli skrzypaczki grającej w orkiestrze. Od najmłodszych lat zajmowała się muzyką. Jako dziecko słuchała takich wykonawców r’n’b jak Mahalia Jackson, Otis Redding, Aretha Franklin, Wilson Pickett. Ukończyła średnią szkołę muzyczną im. Karola Szymanowskiego w Warszawie przy ul. Krasińskiego 1 w klasie altówki. Na zawodowej scenie śpiewać zaczęła w 1997 roku, towarzysząc w chórkach Natalii Kukulskiej. W marcu 1998 roku ukazała się jej solowa płyta Na opak z kompozycjami i tekstami artystów związanych z formacją Sixteen: Grzegorza Kloca, Jarosława Pruszkowskiego, Mirosława Hodunia i Olgi Pruszkowskiej. Pierwsze sukcesy osiągnęła na komputerowej liście przebojów RadiaZET i Twojej Liście Przebojów TVP1. Z powodzeniem wystąpiła na Festiwalu Polskiej Piosenki Opole'98. Następnie pod koniec lat 90. została wokalistką zespołu chrześcijańskiego New Life’ M. oraz chórzystką i solistką zespołu Trzecia Godzina Dnia. Jako żona Mateusza Otremby, syna pastora i byłego prezesa fundacji Młodzież dla Chrystusa, związała swe życie z protestancką wspólnotą w Poznaniu, która jest zborem Kościoła Chrześcijan Baptystów. Koncertuje także z własnym programem wraz z mężem (Mate.O).

Mój autograf od piosenkarki:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Magdalena Smalara

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Magdaleny Smalary. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Magdalena Smalara - urodziła się 14 marca 1978 roku w Gdyni. Polska aktorka.W 2002 roku skończyła Akademię Teatralną w Warszawie. Od 2002 roku jest aktorką Teatru Polskiego w Warszawie. W 2003 roku w Sopocie odbyła się premiera jej recitalu „Tekstylia” z piosenkami Agnieszki Osieckiej. W 2001 roku otrzymała Grand Prix, Nagrodę Publiczności oraz Nagrodę Dziennikarzy w Konkursie na Interpretację Piosenek Agnieszki Osieckiej, organizowanym przez Fundację Okularnicy. W 2003 roku otrzymała Nagrodę im. Tadeusza Łomnickiego za wybitne osiągnięcia w dwa lata po ukończeniu studiów. W serialu Samo życie grała Kingę, żonę Karola. Jej mężem jest Krzysztof Zieliński – pierwowzór Grzegorza Kwiatkowskiego (młodszego z braci), bohatera filmu „300 mil do Nieba”, z którym ma syna Ludwiga, urodzonego w Szwecji.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Katarzyna Nosowska

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Kasi Nosowskiej. Niestety nie mam zdjęcia z piosenkarką. 

O piosenkarce:

Katarzyna Nosowska - urodziła się 30 sierpnia 1971 roku  w Szczecinie. Polska piosenkarka, autorka tekstów, kompozytorka, felietonistka i osobowość medialna. Członkini Akademii Fonograficznej Związku Producentów Audio-Video (ZPAV). Honorowa Ambasadorka Szczecina. W latach 1992–2017 wokalistka zespołu rockowego Hey, z którym wydała 11 albumów studyjnych: Fire (1993), Ho! (1994), ? (1995), Karma (1997), Hey (1999), sic! (2001), Music Music (2003), Echosystem (2005), Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy! (2009), Do rycerzy, do szlachty, doo mieszczan (2012) i Błysk (2016). Wydała też siedem albumów solowych: puk.puk (1996), Milena (1998), Sushi (2000), UniSexBlues (2007), Osiecka (2008), 8 (2011) i Basta (2018). Za sprzedaż solowych albumów odebrała jedną podwójnie platynową płytę, jedną platynową i cztery złote. Laureatka Paszportów „Polityki”, Dorocznej Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, trzykrotnie nagrody za najlepszą kreację aktorską na Festiwalu Polskich Wideoklipów Yach Film i 27-krotnie nagrody „Fryderyka”, w tym 11 z zespołem Hey; odebrała statuetki m.in. dla autora roku (1996, 2000, 2005, 2008, 2010) i wokalistki roku (2005, 2008, 2009). W 2010 została ogłoszona najlepszą polską wokalistką według redakcji magazynu „Machina”. W 2013 odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi. Urodziła się 30 sierpnia 1971 w Szczecinie. Jest jedynaczką. Jej ojciec był marynarzem, który z czasem uzależnił się od alkoholu. Rodzina jej babki ze strony matki, Krystyny, została wymordowana 1 listopada 1943 podczas zbrodni w Kałęczynie. Będąc uczennicą Szkoły Podstawowej nr 11 w Szczecinie, należała do chóru szkolnego. Ukończyła naukę w Technikum Odzieżowym w Szczecinie. Po zdaniu matury planowała rozpocząć naukę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, jednak nie dostała się. Podjęła wówczas pracę na poczcie, gdzie wprowadzała dane do komputera. Śpiewała w chórze Politechniki Szczecińskiej. Będąc nastolatką, pojechała w ramach Ochotniczego Hufca Pracy do NRD, gdzie poznała Marka, gitarzystę zespołu Włochaty Odkurzacz, który zachęcił ją do występów scenicznych. Pierwszym zespołem, w którym profesjonalnie śpiewała, były Szklane Pomarańcze, natomiast pierwszy raz publicznie wystąpiła z zespołem Włochaty podczas koncertu w szczecińskim klubie „Pinokio” w 1989. Następnie współpracowała z grupami Kafel, Dum-Dum, No Way Out czy Vivid oraz nagrywała chórki dla Pidżamy Porno i Aliansu. W 1990 zaczęła występować gościnnie w piosenkach wielu polskich wykonawców, m.in. Świetlików, Dezertera, Ścianki, Voo Voo, Piotra Banacha czy Pidżamy Porno. W 1992 została wokalistką zespołu Hey założonego przez Piotra Banacha. Po występie na festiwalu w Jarocinie, na którym zdobyli nagrodę dziennikarzy, otrzymali od Katarzyny Kanclerz propozycję nagrania albumu studyjnego. Płyta pt. Fire ukazała się 8 lutego 1993 i osiągnęła sukces pod względem sprzedaży. Łącznie wydała z Hey 11 płyt studyjnych. W październiku 2017 ogłosiła zawieszenie działalności zespołu. Solowo debiutowała 16 września 1996 wydaniem albumu studyjnego pt. puk.puk[28]. Otrzymała za niego Fryderyka w kategorii „album roku muzyka alternatywna”[29]. W latach 1997–1999 była jurorką w programie Mini Playback Show. 8 marca 1998 wydała drugi solowy album pt. Milena, a 15 maja 2000 – trzeci pt. Sushi, za który odebrała Fryderyka w kategorii „album roku muzyka alternatywna”. W 2000 była jedną z bohaterek filmów dokumentalnych: Dzieci Jarocina. W 2001 uczestniczyła w projekcie Yugoton i zaśpiewała w trzech utworach z albumu Michała Żebrowskiego pt. Lubię, kiedy kobieta. W 2003 była jedną z bohaterek dokumentu Przystanek Woodstock – Najgłośniejszy Film Polski. 28 maja 2007 wydała czwarty album solowy pt. UniSexBlues, za który otrzymała „Fryderyka” w kategorii „album roku – muzyka alternatywna”, a za singiel „Era retuszera” odebrała statuetki za piosenkę roku i wideoklip roku. 28 listopada 2008 wydała płytę pt. Osiecka, na której zawarła piosenki z tekstami Agnieszki Osieckiej. Wydawnictwo zapewniło jej „Fryderyka” w kategorii „album roku – piosenka poetycka”. W 2008 była jedną z bohaterek dokumentu Historia polskiego rocka (2008). W latach 2009–2011 współprowadziła z Pawłem Krawczykiem audycję „Tranzytem do niebytu” w Roxy FM. W 2009 zagrała gościnnie w jednym odcinku serialu Niania oraz nagrała z zespołem Pustki piosenki „Wiedza” i „Notes”, które umieszczono na ich albumie pt. Kalambury. Ponadto uczestniczyła w nagraniu koncertowego DVD Pustek z serii Najmniejszy koncert świata, które ukazało się 29 października 2010. 23 września 2011 zaprezentowała szósty album pt.8. W 2012 została dyrektorką artystyczną projektu Męskie Granie i nagrała singiel promujący „Ognia!” z Markiem Dyjakiem[40]. W 2013 ponownie została dyrektorką trasy, na której potrzeby nagrała utwór „Jutro jest dziś” z O.S.T.Rym. W 2014 zagrała w spektaklu Cienie. Eurydyka mówi w reżyserii Mai Kleczewskiej, koprodukcji Teatru Polskiego w Bydgoszczy, Teatru IMKA w Warszawie i Teatru Capitol we Wrocławiu. W 2018 nakładem Wydawnictwa Wielka Litera ukazała się debiutancka powieść Nosowskiej pt. „A ja żem jej powiedziała…”, którą wyróżniono tytułem Bestsellera Empiku 2018 w kategorii „literatura polska”. 12 października 2018 wydała kolejny album solowy pt. Basta, za który odebrała „Fryderyka” w kategorii „album roku alternatywa”. W listopadzie opublikowała własną wersję piosenki „Coraz bliżej święta”, wykorzystaną w kampanii reklamowej Coca-Coli, w której wystąpiła. Również w 2018 zagrała niewielką rolę w serialu Druga szansa i w filmie Władysława Pasikowskiego Pitbull. Ostatni pies. W 2019 po raz trzeci została dyrektorem artystycznym Męskiego Grania, na potrzeby promocji trasy nagrała utwór „Sobie i wam” z Tomaszem Organkiem, Krzysztofem Zalewskim i Igorem Walaszkiem. Oprócz tego wystąpiła w spotach reklamowych ING Banku Śląskiego. W 2020 wzięła udział w akcji #hot16challenge2, promującej zbiórkę funduszy na rzecz personelu medycznego pracującego w czasie trwania pandemii COVID-19 i wydała drugą książkę pt. „Powrót z Bambuko”. Publikowała felietony w miesięcznikach: „Filipinka”, „Muza” i „Zwierciadło”. Pozostawała w nieformalnych związkach z muzykami: Grzegorzem Porowskim i Andrzejem Kraińskim. Z nieformalnego związku z perkusistą Adamem Krajewskim ma syna Mikołaja (ur. 22 maja 1996). Była zaręczona z Redbadem Klynstrą. W 2001 związała się z muzykiem Pawłem Krawczykiem, gitarzystą Hey, którego poślubiła w listopadzie 2018.

Mój autograf od piosenkarki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.