Monika Witkowska

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Moniki Witkowskiej. Niestety nie mam zdjęcia z himalaistką.

O himalaistce: 

Monika Witkowska (ur. 1966 w Warszawie) – podróżniczka, himalaistka, żeglarka, pisarka, dziennikarka i przewodniczka wypraw trekkingowych. Należy do składu Kapituły Konkursu Kolosy. Od urodzenia mieszka w Warszawie. Ukończyła studia na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. Swoje życie poświęciła podróżom – odwiedziła ok. 180 krajów na wszystkich kontynentach, przy czym większość wypraw to samodzielne wyjazdy „plecakowe”. Pasję podróżowania łączy z aktywnością górską, żeglarską, jeździ na nartach, nurkuje, zajmowała się też sportami powietrznymi (skoki spadochronowe, motolotnie, paralotnie). O swoich podróżach pisze książki, przewodniki i artykuły do wielu znanych tytułów; opowiada również podczas prelekcji i wykładów motywacyjnych. Jako pilot i przewodnik prowadzi wyjazdy po całym świecie, w tym trekkingi w Himalajach, Karakorum i na Kilimandżaro. 

Dokonania górskie

Wyprawy na ośmiotysięczniki:

2013 – zdobycie Mount Everest (8848 m) 23 maja 2013
2015 – wyprawa na Broad Peak (atak szczytowy przerwany z powodu załamania pogody) 
2018 – zdobycie Manaslu (8156 m) 28 września 2018 2019 – zdobycie Lhotse (8516 m) 16 maja
2019 2021 – wyprawa na Broad Peak (atak szczytowy przerwany z powodu wypadku) 2022 – zdobycie K2 (8611 m) 22 lipca 2022
W 2015 r. jako 8 Polka zakończyła zdobywanie Korony Ziemi, dokonując tego w wersji rozszerzonej (nie 7, a 9 szczytów, czyli: Everest, Denali, Kilimandżaro, Mount Vinson, Elbrus, Piramida Carstensza, Mont Blanc, Aconcagua i Góra Kościuszki). W 2022 roku jako druga Polka w historii (po Wandzie Rutkiewicz) zdobyła K2. Zdobyła także wiele innych gór, m.in. Matterhorn, Kazbek, Ama Dablam, Chimborazo i inne szczyty sześciotysięczne. Od roku 1989 jest przewodnikiem w SKPB Warszawa (Studenckie Koło Przewodników Beskidzkich).

Dokonania żeglarskie

Pierwsze patenty żeglarskie zdobywała w Harcerskim Ośrodku Wodnym w Warszawie. Później zaczęła żeglować po morzu, działając w Studenckim Klubie Żeglarskim Politechniki Warszawskiej. 

Do najbardziej znaczących rejsów, w których brała udział należą: 

w 1989/90 roku 7-miesięczny rejs przez Pacyfik, Kanał Panamski i Atlantyk na żaglowcu „Zawisza Czarny” (rejs nagrodzony jako Rejs Roku 1989)
w 2003 roku, 2-miesięczny rejs na s/y „Stary” (13,49 m) na trasie Valparaiso – Przylądek Horn – Polska Stacja Antarktyczna na wyspie Króla Jerzego – Falklandy/Malwiny (rejs uznany Rejsem Roku)
w 2010 roku – 3 miesięczny rejs na jachcie „Solanus” (14,5 m) przez Przejście Północno-Zachodnie (od Grenlandii na Alaskę) – rejs nagrodzony II nagrodą Rejs Roku i Kolosem w kategorii Żeglarstwo
w 2011 roku – 3 miesięczny rejs na s/y „Anna” (dł. 10,5 m) od Inuvik w północnej Kanadzie, dookoła Czukotki i przez Morze Beringa na Alaskę – rejs nagrodzony wyróżnieniem w konkursie „Kolosy” i nominacją do nagrody Travelerów National Geographic
w 2016 roku – miesięczny rejs na s/y „Phoenix” (9,5 m) dookoła Przylądka Horn
Pierwsze kroki dziennikarskie, w roku 1990 stawiała współpracując z redakcjami „Żagli” oraz „Życia Warszawy”. W latach 1996–2003 kierowała dodatkiem „Turystyka” w „Gazecie Wyborczej”, a następnie została dziennikarskim freelancerem, współpracując z dziennikami i periodykami takimi jak (niektóre z tytułów już nie istnieją): „Podróże”, „Voyage”, „National Geographic Traveler”, „Poznaj Świat”, „Kaleidoscope”, „Kontynenty”, „Obieżyświat”, „Extremium”, „Jachting”, „Magazyn Góry”, „N.P.M.”, „SKI Magazyn”, „Viva”, „Twój Styl”, „Wysokie Obcasy”, dodatki turystyczne „Rzeczpospolitej”, „Dziennika” i „Pulsu Biznesu”.
Za swoją twórczość literacką była nagradzana m.in. Nagrodą im. L. Teligi (nagroda za książki żeglarskie) oraz kilkukrotnie – Nagrodą Magellana (nagroda za książki podróżnicze).

Mój autograf od himalaistki: 

Autograf załatwił mi mój chłopak.