Ariana dla WS | Blogger | X X

27.04.2021

José Torres

 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od José Torres`a. Niestety nie mam zdjęcia z muzykiem.


O muzyku:

José Torres - urodził się 19 września 1958 w Hawanie. Kubańsko-polski muzyk, perkusista. Absolwent Akademii Muzycznej we Wrocławiu, założyciel pierwszej w Polsce orkiestry salsowej pod nazwą José Torres y Salsa Tropical. Od samego początku pobytu w Polsce (poza kilkuletnim okresem) mieszka we Wrocławiu. Ma żonę Izę (z d. Morawska) i synów: Tomka (perkusistę zespołu Afromental) i Filipa (basistę u Mesajah oraz kompozytora) . Autor autobiografii Salsa na wolności (​ISBN 83-7384-594-1​, Wydawnictwo Dolnośląskie 2006).

Mój autograf od muzyka: 
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

26.04.2021

Andrzej Stankiewicz

 

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Andrzeja Stankiewicza. Niestety nie mam zdjęcia z dziennikarzem. 


O dziennikarzu:

Andrzej Stankiewicz - urodził się 1974 roku w Grójcu. Polski dziennikarz, publicysta, zastępca redaktora naczelnego Onetu. Wychowywał się we wsi Belsk Duży k. Grójca. Jego matka była pielęgniarką. Ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Dziennikarz „Rzeczpospolitej” (1997–2007, ponownie od marca 2013 do 2016), „Newsweek Polska” (2007–2012), „Wprost” (2012–2013). Jego opinie ukazują się także w „Super Expressie”. Po odejściu z „Rzeczpospolitej” od września 2016 jest komentatorem serwisu Onet.pl, a od 2017 również „Tygodnika Powszechnego”. Przed publicystyką zajmował się dziennikarstwem śledczym. Jako publicysta poza Onetem i Tygodnikiem Powszechnym występuje w audycjach radiowych – „Komentatorzy” w Tok FM, w porannym paśmie Polskiego Radia 24, w porannych audycjach mazowieckiego kanału Polskiego Radia – RDC. Był również prowadzącym w programie „Polityka z Plusem” w Radio Plus”. W telewizji jest częstym gościem „Loży Prasowej” w TVN24. Stały komentator w programie Antysalon Ziemkiewicza w Telewizji Republika. 20 lipca 2020 został zastępcą redaktora naczelnego Onetu. Od marca 2021, co niedzielę na antenie Radia Zet prowadzi program Siódmy dzień tygodnia, w którym z politykami reprezentującymi różne opcje parlamentarne, jak i przedstawicielami Kancelarii Prezydenta RP omawia najważniejsze wydarzenia polityczne mijającego tygodnia. Audycja jest także dostępna za pośrednictwem głównej strony Onetu oraz na portalu Facebook.

Mój autograf od dziennikarza:
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

25.04.2021

Piotr Garlicki

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Piotra Garlickiego. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.


O aktorze:

Piotr Garlicki - urodził się 15 czerwca 1945 w Warszawie. Polski aktor filmowy i teatralny. W 1971 roku ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Wystąpił w teledysku Projektu Warszawiak pod tytułem Felek Zdankiewicz w tytułowej roli. Ojciec aktora Łukasza Garlickiego. Ma także młodszego syna, Kaspra (ur. 1993), który bierze udział w dubbingu.

Mój autograf od aktora:
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

25.04.2021

Łukasz Czarnecki


 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Łukasza Czarneckiego. Niestety nie mam zdjęcia z tancerzem. 


O tancerzu:

Łukasz Czarnecki - urodził się 22 lutego 1986 roku w Gdańsku. Polski tancerz, osobowość telewizyjna i przedsiębiorca. Jest synem tancerzy. Ma siostrę. Na pierwsze zajęcia taneczne poszedł, mając sześć lat. Jego pierwszą taneczną partnerką była Andżelika Starczewska, z którą w 1999 dotarł do półfinałów otwartych mistrzostw Niemiec w kategorii „Juniorów”. W latach 2000–2002 partnerowała mu Aneta Piotrowska, z którą dwukrotnie dotarł do finału mistrzostw świata juniorów w 10 tańcach. Następnie, do 2003 tańczył z Sandrą Kupc, z którą zdobył wicemistrzostwo Polski w tańcach latynoamerykańskich w kategorii młodzieżowej. W 2004 przez kilka miesięcy trenował z Martą Surowiec, z którą dotarł do finału MP w tańcach latynoamerykańskich w kategorii młodzieżowej. W latach 2006–2008 trenował z Kamilą Kajak, z którą dotarł do finału MP w tańcach latynoamerykańskich. Reprezentuje najwyższą, międzynarodową klasę taneczną „S” w tańcach latynoamerykańskich. W latach 2007–2011 występował jako trener tańca w programie rozrywkowym TVN Taniec z gwiazdami. Wystąpił w dziewięciu edycjach konkursu, a jego partnerkami tanecznymi były kolejno: Anna Samusionek (wiosna 2007), Anna Guzik (jesień 2007), Tamara Arciuch (wiosna 2008), Natalia Lesz (jesień 2008), Francys Barraza Sudnicka (wiosna 2009), Iga Wyrwał (jesień 2009), Olga Bołądź (wiosna 2010), Patricia Kazadi (jesień 2010) i Aleksandra Kisio (jesień 2011). W parze z Anną Guzik zwyciężył w finale szóstej edycji programu. W 2014 był trenerem tańca Marty Wierzbickiej w drugiej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami. W 2016 został jednym ze współwłaścicieli sieci siłowni Elite Gym. W latach 2009–2019 był związany z modelką Francys Barrazą Sudnicką. Mają córkę Francine (ur. 1 kwietnia 2011).

Mój autograf od tancerza:
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

23.04.2021

Antoni Krauze


Cześć !
Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Antoniego Krauzera. Niestety nie mam zdjęcia z reżyserem.


O reżyserze: 
Antoni Krauze - urodził się 4 stycznia 1940 w Warszawie, zmarł 14 lutego 2018 tamże. Polski reżyser i scenarzysta. Twórca filmów fabularnych oraz realizator licznych obrazów krótkometrażowych, wyprodukowanych głównie przez łódzką Wytwórnię Filmów Oświatowych. Studiował w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, współpracując także ze Studenckim Teatrem Satyryków. W 1966 ukończył studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej i Filmowej w Łodzi. Od maja 1968 był związany ze Studiem Filmowym „TOR”. Asystent Krzysztofa Zanussiego przy filmie Struktura kryształu. Od 1969 pracował samodzielnie. Był zaprzyjaźniony z Piwnicą pod Baranami, brał udział w wielu jej przedsięwzięciach. Był bratem grafika Andrzeja Krauzego. Zmarł 14 lutego 2018 w Warszawie w wieku 78 lat. Pogrzeb miał charakter państwowy; został pochowany 20 lutego 2018 w grobowcu rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Falenicy - Aleksandrowie.

Mój autograf od reżysera: 
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

22.04.2021

Ewa Kuklińska


 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Ewy Kuklińskiej. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce: 

Ewa Elżbieta Kuklińska - urodziła się 26 grudnia 1951 roku w Gdańsku. Polska aktorka, tancerka, choreograf i piosenkarka, współzałożycielka formacji Naya-Naya i Sabat. Urodziła się w Gdańsku. Wychowywała się w Szczawnicy Zdroju, gdzie jej ojciec był naczelnym lekarzem i dyrektorem uzdrowiska. Jeden z pacjentów, Jerzy Waldorff, nakłonił jej rodziców, by zapisali córkę do szkoły baletowej w Warszawie, którą ukończyła. Została zaangażowana na trzy lata do Teatru Wielkiego Opery i Baletu. Przez pięć lat tańczyła w najpopularniejszych grupach baletowych Naya-Naya i Sabat. Prywatne lekcje śpiewu pobierała u prof. Olgi Lady. Sztukę estradową doskonaliła na studiach w Paryżu (L'Academie Internationale de la Danse, Schola Cantorum de Paris), jako stypendystka rządu francuskiego. 19 listopada 1977 zadebiutowała jako piosenkarka w programie Telewizji Polskiej Bardzo przyjemny wieczór. W latach 1979–1997 związana była z Teatrem Syrena w Warszawie, gdzie zagrała w ponad trzydziestu tytułach, kreując główne i znaczące role m.in. w Czarnej Mańce, Szalonych latach, Broadway - róg Litewskiej, Ostrym makijażu - make up i Manierach miłosnych. Jako choreograf przygotowała ponad 15 sztuk, m.in. Sprawę Romana K., Taniec kogutów czy Cafe pod Minogą. Nagrała kilka płyt oraz koncertowała w Europie, Ameryce Północnej i Australii. Jako piosenkarka, tancerka i aktorka reprezentowała Polskę w programach realizowanych przez telewizje w Hamburgu, Berlinie, Pradze, Belgradzie, Toronto, Chicago i Nowym Jorku. W TV Polonia prowadziła program Schody, pióra, brylanty. Wzięła udział w ponad 100 widowiskach, takich jak np. Kabaret Starszych Panów, Melodie wielkiego ekranu czy Muzyka lekka, łatwa i przyjemna. Grała w przedstawieniach impresaryjnych: Dieta cud (2011) Jana Jakuba Należytego w reż. Piotra Dąbrowskiego w warszawskim Teatrze Palladium, Zwariowany komisariat (2013) Leszka Kwiatkowskiego w reż. Zbigniewa Lesienia, Czysta komercja (2014) Katarzyny Wojtaszak w reż. Wojciecha Dąbrowskiego we Wrocławskim Teatrze Komedia oraz Randka w ciemno na dwie pary (2014) Norma Fostera w reż. Mirosława Połatyńskiego w Teatrze Palladium. 1 października 2015 ukazała się książka Anny Morawskiej Twarze depresji, w której Kuklińska opowiedziała o swoim życiu. W 1995 otrzymała odznaczenie „Zasłużony Działacz Kultury”. Trzykrotnie rozwiedziona.

Mój autograf od aktorki:
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

21.04.2021

Krzysztof Zalewski


 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Krzysztofa Zalewskiego. Niestety nie mam zdjęcia z piosenkarzem. 


O piosenkarzu:


Krzysztof Zalewski, właściwie Krzysztof Zalewski-Brejdygant, pseudonim. Zalef  - urodził się 24 sierpnia 1984 roku w Lublinie. Polski piosenkarz wykonujący rock i pop, multiinstrumentalista, kompozytor, autor tekstów i aktor. Po trzyletnim okresie gry na gitarze w lokalnym zespole Loch Ness, w 2002 wziął udział w drugiej edycji wokalnego talent show Idol telewizji Polsat, którą wygrał. W ramach nagrody w 2004 wydał (pod pseudonimem Zalef) swój debiutancki album studyjny, Pistolet. Wykonywał wówczas muzykę z pogranicza heavy metalu i rocka. Po zakończeniu promocji Pistoletu do 2014 pracował jako instrumentalista innych wykonawców: Katarzyny Nosowskiej, Brodki oraz zespołów Nie-bo i Hey, ponadto był członkiem grup Japoto (2010–2012) i Muchy (2012–2014). Od 2013 ponownie nagrywa i występuje solowo, już pod własnym nazwiskiem. Od tego czasu wydał cztery albumy studyjne: Zelig (2013), Złoto (2016), Zalewski śpiewa Niemena (2018) i Zabawa (2020). Ponadto w 2018 i 2019 był częścią supergrupy Męskie Granie Orkiestra, w ramach której nagrał przeboje „Początek” oraz „Sobie i Wam”. Laureat trzech Fryderyków i Mateusza. Jego nagrania zostały certyfikowane przez Związek Producentów Audio-Video: jedno diamentową płytą, jedno potrójnie platynową, cztery platynową i dwa złotą. Albumy Złoto i Zalewski śpiewa Niemena były notowane w pierwszej dziesiątce ogólnopolskiej listy sprzedaży OLiS. Osiem utworów Zalewskiego dotarło do pierwszej dziesiątki Listy przebojów Programu Trzeciego, z czego cztery do miejsca pierwszego. Zagrał główną rolę w filmie Historia Roja. Prowadził audycję radiową Zalef Zgiełku dla Programu Trzeciego Polskiego Radia. Obecnie prowadzi autorską audycję Zelig w Radiu 357. Krzysztof Zalewski-Brejdygant urodził się 24 sierpnia 1984 w Lublinie. Jest synem aktora, reżysera i scenarzysty Stanisława Brejdyganta. Wychowywał się z matką, która w 1997 śmiertelnie zachorowała. Dopiero wówczas Zalewski poznał ojca. Synem Stanisława z innego związku jest reżyser, scenarzysta i pisarz Igor Brejdygant. Bracia dowiedzieli się o swoim istnieniu i poznali w 2002. Krzysztof jest absolwentem podstawowej szkoły muzycznej w klasie fortepianu i perkusji, gdzie dodatkowo występował w chórze, oraz I Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Lublinie. W dzieciństwie uczył się gry na gitarze, a w okresie liceum zaczął śpiewać. Studiował dziennikarstwo i pracował jako stażysta w dziale muzycznym „Gazety Wyborczej”. W 1999 Zalewski założył z kolegami zespół heavy metalowy Loch Ness, w którym grał na gitarze. Z grupą występował w lokalnych klubach i nagrał kasetę demo. W 2002 wziął udział w przesłuchaniach do drugiej edycji talent show telewizji Polsat Idol. Podczas przesłuchań, wykonawszy piosenkę Bruce’a Dickinsona „Tears of the Dragon”, dostał się do następnego etapu. W odcinkach na żywo śpiewał utwory m.in. Deep Purple, Iron Maiden, Dżemu czy The Beatles. W odcinku finałowym 16 lutego 2003 zaprezentował „Jeremy” Pearl Jamu. Dzięki zdobyciu 51% głosów z oddanych ponad miliona zwyciężył edycję, wygrywając kontrakt na album muzyczny z wytwórnią BMG Poland. 10 marca do sprzedaży trafił album pt. Idol Top 10 cz. 2, zawierający utwory finałowej dziesiątki edycji, w tym „Hot Stuff” Donny Summer w wykonaniu Zalewskiego. Na płycie znalazł się także premierowy, wydany również na singlu utwór „Czy…” w wykonaniu wszystkich finalistów, do którego Zalewski współtworzył tekst. Po wygranej Zalewski rozpoczął we Wrocławiu pracę nad materiałem na debiutancki album, który tworzył zarówno z kolegami z Loch Ness, jak i nowo poznanymi muzykami. Głównym producentem albumu był Krzysztof Krupa, ps. Kris Flipper Krupa. Ze względu na szybkie tempo prac narzucone przez wytwórnię Zalewski nagrywał tylko wokal, nie grał natomiast na gitarze. Ponadto napisał teksty do kilku piosenek na płytę. Dzięki pośrednictwu Krupy, który pracował też jako realizator dźwięku podczas trasy koncertowej zespołu Hey, teksty do trzech utworów napisała Katarzyna Nosowska. Zalewski chciał wydać album jako Zalef i Loch Ness, jednak na pomysł nie przystała wytwórnia BMG, która narzuciła wykonawcy przyjęcie pseudonimu Zalef. Album, zatytułowany Pistolet, ukazał się 1 marca 2004 i dotarł do siódmego miejsca ogólnopolskiej listy sprzedaży OLiS. Album był promowany singlami: „What I Am”, „Znikam” i „Kiedy miasto śpi”, a także dwiema trasami koncertowymi. Przedstawiciele wytwórni BMG nie wyrazili zainteresowania wydaniem drugiego albumu Zalewskiego. W latach 2006–2008 artysta grał podczas koncertów zespołu Nie-bo. W 2006 nagrał piosenkę „Śnieżny szus” na składankę pt. Święta święta vol. 4 z muzyką bożonarodzeniową. W 2007 wystąpił podczas XLIV Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu oraz w programach Przebojowa noc i Złota sobota stacji TVP1, a także napisał tekst do utworu „Prezent” Silskiego. W latach 2008–2010 grał na koncertach Nosowskiej, dodatkowo pracował nad jej albumem pt. Osiecka (2008), grając na wibrafonie, udzielając się w chórkach i współkomponując utwór „Jesień na saskiej”. W 2008 zakwalifikował się z piosenką „Kiełbasa” do polskich preselekcji do 53. Konkursu Piosenki Eurowizji, został jednak zdyskwalifikowany ze względu na naruszenie regulaminu wydarzenia. W latach 2009–2012 grał na instrumentach klawiszowych podczas trasy Hey, promującej album pt. Miłość! Uwaga! Ratunku! Pomocy!. W 2010 współtworzył zespół Japoto, w którym występował jako wokalista. 8 listopada ukazał się debiutancki album grupy pt. Japoto. Zalewski był jednym z kompozytorów muzyki do filmu animowanego Jeż Jerzy, który trafił na ekrany kin w marcu 2011. W 2011 zaśpiewał „Nie pytaj o Polskę” w specjalnym odcinku programu Szansa na sukces, a także występował jako support podczas koncertów zespołu Muchy, prezentując premierowy, solowy materiał. Z czasem zaczął grać z Muchami na gitarze, udzielał się podczas nagrań do ich albumu Chcecicospowiedziec, a w 2012, po zakończeniu trasy z Hey, dołączył do zespołu jako członek. W 2013 Zalewski, wciąż występując w Muchach, zaczął również grać podczas koncertów Brodki. Dzięki znajomości z piosenkarką zyskał kontrakt z wytwórnią Kayax. Za sprawą wygranej w głosowaniu słuchaczy Polskiego Radia 20 lipca zagrał solowy koncert (jako Zalef) podczas koncertu z cyklu Męskie Granie w Chorzowie. Nagranie jego wykonań utworów „Ósemko” i „Jaśniej” znalazło się na albumie koncertowym Męskie Granie 2013, wydanym we wrześniu. 16 października Kayax wydał „Jaśniej” – pierwszy singel Zalewskiego od dekady, a zarazem pierwszy wydany pod własnym nazwiskiem (nie jako Zalef). 11 listopada został opublikowany teledysk do piosenki, w którym wystąpił gościnnie szereg polskich muzyków. Dzień później odbyła się premiera albumu studyjnego Zelig, zawierającego nagrania, nad którymi Zalewski pracował przez ostatnie osiem lat. Płytę wyprodukował Marcin Bors. Zalewski przyznał w wywiadzie, że traktuje Zelig jako swój debiut, a Pistolet jako falstart. Album zebrał pozytywne recenzje. W listopadzie i grudniu 2013 Zalewski występował jako support podczas trasy koncertowej Katarzyny Nosowskiej. W 2014 promował Zelig kolejnymi singlami, „Zboża” i „Ósemko”. W czerwcu występował jako support podczas trasy Red Bull Tour Bus Brodki. 29 sierpnia ponownie zagrał na koncercie z cyklu Męskie Granie, tym razem w Żywcu. Oprócz solowego koncertu, zaśpiewał gościnnie z tegoroczną Męskie Granie Orkiestrą podczas trzech piosenek, które znalazły się na wydanym we wrześniu albumie koncertowym Męskie Granie 2014. 14 października odbyła się premiera albumu Much pt. Karma Market. Ze względu na brak możliwości pogodzenia terminów, po wydaniu płyty Zalewski opuścił grupę. 18 listopada ukazał się singel „Złota kula” Grubsona z jego gościnnym udziałem. Również w listopadzie Zalewski występował jako support podczas trasy grupy Tides From Nebula. 23 lutego 2015 ukazał się album Natalii Kukulskiej pt. Ósmy plan, na którym Zalewski wystąpił gościnnie w coverze utworu „Zaopiekuj się mną” zespołu Rezerwat. 23 kwietnia zaśpiewał w duecie z Natalią Przybysz jej utwór „Miód” podczas gali Fryderyki 2015. W 2015 ponownie zaangażował się w Męskie Granie, grając na gitarze w tegorocznym singlu trasy, „Armaty”. Podczas koncertów z trasy śpiewał zeszłoroczny singel, „Elektryczny”, a także cover „Obracam w palcach złoty pieniądz” grupy Perfect. Oba występy znalazły się na albumie koncertowym Męskie Granie 2015, wydanym w październiku. Druga z piosenek promowała album na singlu i dotarła do czternastego miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego. W listopadzie i grudniu Zalewski odbył trasę Solo Act, podczas której występował na scenie jako jedyny muzyk. Rok 2015 artysta zakończył występem na koncercie sylwestrowym telewizji TVP2 we Wrocławiu. 6 maja 2016 Zalewski wydał singiel „Luka”, zwiastujący nowy album. Z nagraniem dotarł do 11. miejsca Listy przebojów Programu Trzeciego. 16 czerwca wystąpił na Life Festivalu w Oświęcimiu. Od czerwca do września brał udział w trasie koncertowej Spragnieni Lata, zorganizowanej przez markę Cydr Lubelski. Podczas występów wraz z Tymonem Tymańskim, Natalią Grosiak, Natalią Przybysz i zespołem The Transistors prezentował utwory z albumu The Beatles zespołu o tej samej nazwie w nowych aranżacjach, przygotowanych przez Tymańskiego. Jesienią wydał kolejne single ze swojego trzeciego albumu studyjnego: „Miłość miłość” (19 października), „Polsko” i „Jak dobrze” z gościnnym udziałem Natalii Przybysz (oba 18 listopada). Piosenki osiągnęły kolejno: szóste, pierwsze i 18. miejsce na Liście przebojów Programu Trzeciego. Również 18 listopada odbyła się premiera albumu pt. Złoto, nad którym Zalewski pracował między innymi z Andrzejem Smolikiem i duetem Plan B. Wydawnictwo zebrało pozytywne recenzje i zadebiutowało na ósmym miejscu listy OLiS. Również w 2016 Zalewski nagrał wydane w grudniu utwory „Wiersz o karpiu” (z Natalią Grosiak, Kayah i Skubasem) oraz „Cichosza” (z Marcinem Macukiem), nagrane na potrzeby kolejno kompilacji Święta bez granic 2016 i cyklu filmów Legendy polskie. W styczniu 2017 wyruszył w trasę koncertową Złoto. W marcu otrzymał nominacje do Fryderyków w kategoriach Album roku rock (Złoto) i Teledysk roku („Miłość miłość”). W maju ukazał się tribute album dla Agnieszki Osieckiej pt. nowOsiecka, na którym znalazł się utwór „Chwalmy Pana” w wykonaniu Zalewskiego. W 2017 artysta wystąpił gościnnie w utworach: „Perseidy” Miuosha w wersji SΔVV Remix, „Break the Rules” SoDrumatic i „Począwszy od Kaina” Natalii Niemen. 2 czerwca odbyła się premiera teledysku do singla „Polsko”, w którym zagrał Daniel Olbrychski. Zalewski otrzymał dzięki niemu kolejną nominację do Fryderyka za teledysk roku. Latem artysta wystąpił na Impact Festivalu w Krakowie, Open’er Festivalu w Gdyni i podczas trasy Męskie Granie. 16 sierpnia zagrał koncert z coverami utworów Czesława Niemena podczas festiwalu w Jarocinie. 23 września wyruszył w drugi etap trasy Złoto, a dwa dni później wydał ostatnie single ze Złota, „Podróżnik” i „Na drugi brzeg”. Za sprawą sukcesu albumu w październiku otrzymał nagrodę Mateusza w kategorii Muzyka rozrywkowa – wydarzenie. 10 listopada ukazał się album koncertowy Męskie Granie z dwoma utworami w wykonaniu Zalewskiego. 8 grudnia odbyła się premiera singla „Przyjdź w taką noc”, zwiastującego album z coverami piosenek Czesława Niemena. Interpretacja Zalewskiego osiągnęła drugie miejsce Listy przebojów Programu Trzeciego. 26 stycznia 2018 odbyła się premiera albumu Zalewski śpiewa Niemena, wyprodukowanego przez Jerzego Zagórskiego. Wydawnictwo zebrało pozytywne recenzje i zadebiutowało na czwartym miejscu listy OLiS. W tym samym tygodniu Złoto powróciło na notowanie na miejsce jedenaste, a Zelig pojawił się na nim po raz pierwszy (na pozycji 33.). Kolejno w styczniu i lutym Związek Producentów Audio-Video (ZPAV) przyznał Zalewskiemu złotą płytę za singiel „Miłość miłość” i album Złoto. W lutym artysta rozpoczął serię koncertów Zalewski śpiewa Niemena. 12 kwietnia zaśpiewał gościnnie podczas koncertu Brodki z serii MTV Unplugged w Lublinie. Ich wykonanie utworu „Syberia” zostało wydane na albumie koncertowym MTV Unplugged i na singlu. 24 kwietnia Zalewski wystąpił w duecie z Darią Zawiałow podczas gali Fryderyki 2018, gdzie zaprezentowali utwory „Malinowy chruśniak” i „Polsko”[100]. W 2018 nagrał piosenki „Chwila” i „Fabryka małp” na potrzeby kolejno kompilacji Alkopoligamia prezentuje: Albo Inaczej 2 i albumu LP1 z coverami utworów z debiutanckiego albumu grupy Lady Pank. W 2018 został mianowany dyrektorem artystycznym Męskiego Grania. Na potrzeby projektu napisał i nagrał singiel „Początek”, w którym zaśpiewali także Dawid Podsiadło i Kortez. Piosenka odniosła duży sukces komercyjny, zdobywając w serwisie YouTube milion odtworzeń w niecałe dwie doby i ponad 30 milionów przez dwa i pół miesiąca od premiery. Singel osiągnął drugie miejsce listy AirPlay – Top i przez dziesięć tygodni zajmował pierwszą pozycję Listy przebojów Programu Trzeciego. Dotarł do szczytu licznych notowań radiowych, takich jak Poplista RMF FM czy Lista przebojów Radia Zet. W skali całego 2018 był najczęściej puszczaną w polskich radiostacjach piosenką i trzecim najczęściej odtwarzanym przez polskich użytkowników nagraniem w serwisie Spotify. Latem 2018 Zalewski występował podczas trasy Męskie Granie z solowymi koncertami (w tym z ramach Zalewski śpiewa Niemena) oraz jako część Męskie Granie Orkiestry, z którą grał covery polskich przebojów. 10 czerwca zaśpiewał na LV Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, 3 sierpnia zagrał na Pol’and’Rock Festivalu, a 29 sierpnia wyruszył w drugi etap trasy Zalewski śpiewa Niemena. 16 listopada ukazał się album Męskie Granie 2018, na którym znalazły się występy Zalewskiego z „Jak dobrze” i „Przyjdź w taką noc” oraz wszystkie z Męskie Granie Orkiestrą. 4 grudnia Zalewski otrzymał nominację do Paszportu „Polityki” w kategorii Muzyka rozrywkowa, a dzień później ZPAV przyznał mu złotą płytę za Zalewski śpiewa Niemena. 23 stycznia 2019 odbyła się premiera singla „Kurier”, nagranego przez Zalewskiego na potrzeby filmu pod tym samym tytułem. Piosenka dotarła do dziewiątego miejsca listy AirPlay – Top oraz pierwszego na Liście przebojów Programu Trzeciego, Popliście RMF FM i Liście przebojów Radia Zet. 31 stycznia Zalewski otrzymał nominację do MocArta w kategorii Wydarzenie roku (za Zalewski śpiewa Niemena), a 1 marca wyruszył w trasę koncertową. 9 marca pojawił się na gali Fryderyki 2019, gdzie odebrał nagrody w kategoriach: Nowe wykonanie (Zalewski śpiewa Niemena), Utwór roku i Teledysk roku (oba za „Początek”). Był także nominowany w kategoriach Autor roku (w ramach duetu z Podsiadło) i Kompozytor roku (w zespole z Podsiadło, Aleksandrem Świerkotem i Marcinem Macukiem, którzy współtworzyli „Początek”) oraz do nagrody publiczności za przebój roku („Początek”). Podczas ceremonii wykonał „Przyjdź w taką noc” oraz, wspólnie z Podsiadło i Kortezem, „Początek”. 26 kwietnia Zalewski zagrał koncert z serii Solo Act w warszawskiej Hali Torwar. W 2019 ponownie został współtwórcą Męskie Granie Orkiestry, tym razem z Katarzyną Nosowską, Igorem Walaszkiem i Tomaszem Organkiem. 30 maja odbyła się premiera ich nagranego na rzecz tegorocznej trasy singla „Sobie i Wam”. Piosenka dotarła do drugiego miejsca listy AirPlay – Top oraz pierwszego Listy przebojów Programu Trzeciego i Poplisty RMF FM. 12 lipca odbyła się premiera coveru „Miłość rośnie wokół nas”, nagranego przez Zalewskiego, Melę Koteluk, Paulinę Przybysz, Natalią Przybysz i Vito w ramach promocji filmu Król Lew. Latem 2019 artysta ponownie wystąpił na trasie Męskiego Grania, zarówno z własnymi koncertami, jak i w ramach Męskie Granie Orkiestry, a także utworzonej z okazji dziesięciolecia trasy Orkiestry Orkiestr, podsumowującej historię przedsięwzięcia. Ponadto zagrał na Pol’and’Rock Festivalu i Kraków Live Festivalu. 30 października wyruszył w trasę Solo Act. 15 listopada odbyła się premiera albumu Męskie Granie 2019, na którym znalazły się występy Zalewskiego z „Miłość miłość” i „Feeling Exactly” (z Bass Astral x Igo) oraz wszystkie z Męskie Granie Orkiestrą. Wspólne wykonanie przez Zalewskiego i Walaszka utworu „Zazdrość” grupy Hey, pochodzące z albumu, dotarło do drugiego miejsca Listy przebojów Programu Trzeciegoi zostało nominowane do Fryderyka w kategorii Najlepsze nowe wykonanie[. 21 listopada Zalewski i Grubson wzięli udział w Red Bull SoundClash – koncercie na Torwarze, podczas którego występowali na przeciwległych scenach, rywalizując w czterech konkurencjach. Podczas imprezy Zalewski odebrał platynową płytę na 30 tysięcy sprzedanych egzemplarzy albumu Złoto. 9 maja 2020 roku Zalewski opublikował nagranie w ramach akcji #hot16challenge, promującej zbiórkę funduszy na rzecz personelu medycznego w trakcie trwania pandemii COVID-19. Latem odbył trasę koncertową, a 18 września wydał swój piąty album studyjny, Zabawa. Wydawnictwo było promowane singlami: „Tylko nocą”, „Annuszka” i „Zabawa”. Na 20 listopada zaplanowany był początek trasy koncertowej Zabawa, która została ze względu na pandemię COVID-19 przełożona na marzec i kwiecień 2021 roku. W 2009 Zalewski otrzymał angaż do głównej roli Mieczysława „Roja” Dziemieszkiewicza w filmie wojennym Jerzego Zalewskiego Historia Roja. Zdjęcia trwały od grudnia 2009 do czerwca 2010. Postprodukcja filmu została wstrzymana ze względu na wycofanie się z finansowania oraz żądanie zwrotu części poniesionych nakładów przez Telewizję Polską i innych sponsorów. Przez kilka lat środki na postprodukcję były zbierane poprzez zbiórkę publiczną. Premiera filmu odbyła się 4 marca 2016, po ponad sześciu latach od rozpoczęcia zdjęć. Dramat został negatywnie odebrany przez krytyków. Krzysztof Połaski z czasopisma „Tele Magazyn” napisał: „Laureat II polskiej edycji Idola nie przekonuje swoją grą w żadnym momencie, jest sztuczny, wygłaszane przez niego kwestie – zawsze wypowiadane jak kościelne kazanie – brzmią karykaturalnie i przede wszystkim nie wywołuje żadnych emocji”. Za rolę w filmie Zalewski otrzymał nominację do antynagrody Węża za najgorszą rolę męską. W marcu i kwietniu 2017 Telewizja Polska wyemitowała miniserial Historia Roja, stanowiący rozszerzoną wersję filmu. Na 28 lutego 2021 zapowiedziana jest premiera serialu animowanego Kajko i Kokosz produkcji platformy Netflix, w której Zalewski użyczył głosu Witowi. Również na 2021 rok zaplanowana jest premiera dwóch filmów, w których artysta wystąpił: Bo we mnie jest seks w reżyserii Katarzyny Klimkiewicz, poświęconego życiu Kaliny Jędrusik, oraz Piosenek o miłości w reżyserii Tomasza Habowskiego[158]. 19 stycznia 2018 na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia zadebiutował prowadzony przez Zalewskiego program Zalef Zgiełku, emitowany w piątki do września tego samego roku. W listopadzie 2020 dołączył do powstającego Radia 357, a od 5 stycznia 2021 prowadzi na antenie program Zelig. Od 1999 do co najmniej 2004 Zalewski był w związku z poznaną w liceum Sarą Jakubczyk. Jego obecną narzeczoną jest Olga Tuszewska, menedżerka Brodki. Mają syna, Lwa (ur. 2018). Zalewski śpiewa tenorem. Gra na gitarze, instrumentach perkusyjnych (perkusji, ksylofonie i wibrafonie), bębnach oraz instrumentach klawiszowych. Uczył się także gry na klarnecie. W początkowym etapie kariery, to znaczy w programie Idol i na debiutanckim albumie Pistolet (2004), Zalewski wykonywał muzykę z pogranicza heavy metalu, hard rocka i post grunge’u. Zespół Japoto, który Zalewski współtworzył w 2010, tworzył utwory z elementami rocka, jazzu, muzyki alternatywnej i elektronicznej, breakbeatu oraz funku. Paweł Franczak z „Kuriera Lubelskiego” ocenił, że albumowi Japoto (2010) „bardzo blisko do off-jazzu i post-rocka, a bardzo daleko do metalu”. Solowa twórczość Zalewskiego od 2013 łączy elementy rocka, muzyki alternatywnej i popu. Kurkiewicz napisał o albumie Zelig (2013): „[Zalewski] żongluje brzmieniami, przeplatając przebojowy rock, funkową gitarę czy subtelne ballady”. Joanna Wróżyńska z „Gazety Wyborczej” opisała album Złoto (2016): „To już momentami flirt z muzyką popularną, radiowym mainstreamem”. Małgorzata Muraszko z „Gazety Wyborczej” skomentowała twórczość Zalewskiego: „Jest to trochę spopularyzowany, komercyjny pop-rock (…). W muzyce Zalewskiego to co popularne i komercyjne jest doskonale wyważone z tym, co alternatywne”. Swoją ewolucję brzmieniową artysta skomentował: „W przeszłości miałem przeświadczenie, że to co robię musi posiadać charakterystyczne brzmienie gitary i musi trzymać się ustalonego gatunku. Teraz nieco wydoroślałem i myślę, że nie ma sensu grać czegoś co już było, a pora poszukiwać własnego języka muzycznego”. Spośród muzycznych inspiracji Zalewski wymienił The Beatles, Iron Maiden, Davida Bowiego, Freddiego Mercury’ego, Chrisa Cornella, Mike’a Pattona, Björk, Czesława Niemena[, The Doors i Pink Floyd. Beatlesów nazwał „najlepszym zespołem na świecie” i wyznał, że dzięki nim zrozumiał, iż najważniejsza w tworzeniu muzyki jest melodia. Dodał: „Będąc pacholęciem słuchałem różnych metalowych zespołów, ale to jest jakiś żart przy «Helter Skelter»”. Bowiego i Mercury’ego nazwał swoimi największymi inspiracjami w zakresie wokalu.

Mój autograf od piosenkarza:
Autograf załatwił mi mój chłopak.

19.04.2021

Jerzy Grunwald


 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Jerzego Grunwalda. Niestety nie mam zdjęcia z wokalistą.


O wokaliście: 

Jerzy Grunwald, ps. George&G -  urodził się 7 kwietnia 1950 roku w Katowicach. Polski wokalista, kompozytor, producent muzyczny, związany niegdyś z nurtem folk rocka, a współcześnie z soft rockiem. Czerpał również z roots rocka. Współpracował z szeregiem znanych artystów. Zaczynał w amatorskich zespołach bigbitowych. Profesjonalnie zadebiutował w zespole No To Co, który współtworzył szeroko pojęty nurt muzyki skifflowej, aby w latach 70. XX w. zostać frontmanem grupy En Face, wykonującej harmonijnego folk rocka spod znaku The Byrds, America, a przede wszystkim Crosby, Stills and Nash. W takiej właśnie stylistyce utrzymany został najważniejszy album Grunwalda, Sennym świtem (1975), proponując łagodne, akustyczne brzmienie, wielogłosowe harmonie wokalne oraz melancholijne teksty oscylujące wokół tematyki wolności, samotności i poszukiwania sensu życia. Niektóre spośród ówczesnych nagrań dryfują w stronę blues rocka i progresywnego rocka, wykonanego przez towarzyszącą piosenkarzowi grupę Apokalipsa. Nagrana w 1981 roku płyta Grunwalda i Janusza Hryniewicza (występującego pod pseudonimem John Hilton), Try, obok utworów utrzymanych w stylistyce The Eagles i nurtu Americana, zawierała piosenki pop rockowe. Współcześnie Jerzy Grunwald pracuje głównie za granicą, wykonując własne kompozycje soft rockowe i smoothjazzowe. Jak sam mówi, obecne jego dokonania muzyczne prezentują kolejny etap artystycznego rozwoju, a przy tym zasadniczo odmienny stylistycznie od tego, który reprezentował w latach 70. Z wykształcenia jest technikiem mechanikiem oraz skrzypkiem. W wieku 15 lat debiutował jako perkusista. Początkowo (lata 1964–1967) występował w zespołach Ametysty, Monsuny (kwiecień 1965 – wygrana na I Przeglądzie Młodzieżowych Zespołów Muzycznych w Katowicach), Ślęzanie oraz w grupie skifflowej w ramach zespołu Niebiesko-Czarni. Latem 1967 roku wszedł w skład grupy Piotra Janczerskiego No To Co. Z grupą występował do września 1970 r. W tym okresie muzyk nawiązał współpracę z Katarzyną Gaertner biorąc udział w śpiewogrze Janosik, czyli na szkle malowane, z Klubem Piosenki ZAKR, a od stycznia 1971 r. z zespołem Ryszarda Poznakowskiego. Z formacją wziął w imprezie Karnawałowy Poznań nocą oraz dokonał nagrań radiowych. We wrześniu 1971 r. na bazie zespołu R. Poznakowskiego, J. Grunwald utworzył własny zespół En Face, a w roku 1972 został uznany w plebiscytach Panoramy i Na przełaj piosenkarzem roku. W 1973 r. na zaproszenie Alana Freemana (legendarny prezenter Radia Luxembourg), Grunwald gościł w Londynie, gdzie nagrał z piosenkami To Much To Say / Just For You. Zespół En Face zakończył działalność pod koniec 1975 roku a piosenkarz w lutym 1976, zarejestrował singiel dla wytwórni CBS. Latem koncertował także w Belgii i Szwecji. Na stałe zatrzymał się w tym drugim kraju, gdzie nawiązał współpracę z Januszem Hryniewiczem (John Hilton), występując z nim w duetach Guitar Brothers oraz Grunwald & Hilton. Formacja zadebiutowała w 1977 roku singlem Everyday Loves Her / Maria och Consuela. Pozostałe płyty Jerzego Grunwalda z tego okresu to: Try (CBS, 1980) i One More Day (Warner Bros., 1982). Do kraju piosenkarz zawitał dopiero w 1981 biorąc udział w programie telewizyjnym pt. Dobry wieczór – tu Łódź (zaprezentował piosenki Wanted Dead Or Alive i Tennessee Mama) a później promował polską wersję albumu Try. Na MFP Sopot '85 wystąpił z zespołem Grunwald Ice Band, natomiast na IMF Sopot '92 pojawił się jako artysta solowy. Był także menedżerem grupy Bai Bang. W 1993 roku przedsiębiorstwo Sonic wydało album na którym wokalista przedstawił premierowe, anglojęzyczne utwory w tym nowa wersja przeboju grupy No To Co – Gwiazdka z nieba. W kolejnych latach Jerzy Grunwald otworzył własne studio nagraniowe. Wydał płytę So Much To Say nagrany w 2006 r. i wydany pod nazwą George & G; płyta była popularna w Malezji, Singapurze, Tajwanie, Hongkongu, a w lutym 2007 roku w Japonii; płyta sprzedała się łącznie w 200 tysiącach egzemplarzy. Polska edycja albumu So Much To Say ukazała się we wrześniu 2007 roku. Ponadto artysta mieszkał przez sześć lat w San Diego, przez rok w Nowym Jorku i pięć miesięcy w Los Angeles.

Mój autograf od wokalisty: 
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

17.04.2021

Andrzej Saramonowicz


 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Andrzeja Saramonowicza. Niestety nie mam zdjęcia z reżyserem. 


O scenarzyście:

Andrzej Bogdan Saramonowicz - urodził się 23 lutego 1965 roku w Warszawie. Polski scenarzysta, reżyser, producent, dziennikarz i dramaturg. Twórca popularnych komedii - Testosteron (filmowa wersja spektaklu), Lejdis i Idealny facet dla mojej dziewczyny, które obejrzało w sumie 4,6 miliona osób. Członek zarządu Gildii Reżyserów Polskich Jest absolwentem XXII Liceum Ogólnokształcące im. Jose Marti w Warszawie. Studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim. Absolwent Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy (2003). Pracował jako redaktor, dziennikarz i recenzent filmowy w „Gazecie Wyborczej”, „Przekroju” i „Vivie” oraz jako redaktor w Telewizji Polskiej. Sztuka teatralna jego autorstwa Testosteron była m.in. 8 lat w repertuarze Teatru Montownia i grana jest na wielu scenach w Polsce i za granicą. Testosteron miał swoje premiery na deskach teatrów na Słowacji, w Bułgarii, Czechach, Estonii i Turcji. Stambulska inscenizacja tego spektaklu uznana została za komediowe wydarzenie tureckiego sezonu teatralnego. Karierę filmową rozpoczął od komedii Pół serio, którą stworzył z napisanych wcześniej scenek do programu kulturalnego pod tym samym tytułem. Pół serio, zrealizowane przez trójkę przyjaciół: scenarzystę Andrzeja Saramonowicza, reżysera Tomasza Koneckiego i autora zdjęć Tomasza Madejskiego, było objawieniem[styl do poprawy] XXV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (2000). Jedna z nagród przyznanych temu filmowi – Nagroda Specjalna Jury za Scenariusz – trafiła w ręce Andrzeja Saramonowicza. Kolejnym etapem był nowatorski konstrukcyjnie[potrzebny przypis] film Ciało, do którego napisał scenariusz i który współreżyserował. Tytuł ten został uznany w plebiscycie „Złote Kaczki”, organizowanym przez miesięcznik Film, za najlepszą polską produkcję 2003 roku. Komedia Testosteron (adaptacja teatralna przeboju jego autorstwa) zdobyła Bursztynowe Lwy za największy sukces frekwencyjny (1,4 mln widzów) na XXXII FPFF Gdynia 2007. Jednocześnie był to pierwszy film wyprodukowany przez firmę Van Worden, której Andrzej Saramonowicz był jednym z założycieli. Andrzej Saramonowicz jako scenarzysta i producent jest także autorem sukcesu filmu Lejdis[styl do poprawy], jednej z najbardziej popularnych polskich komedii wyprodukowanych po 1989 roku (2,5 mln widzów). Kolejną produkcją był Idealny facet dla mojej dziewczyny (scenarzysta, producent). Film obejrzało blisko 700 tys. widzów. W 2009 roku Saramonowicz i jego firma „San Graal” podpisali wieloletnią umowę z Warner Bros., dotyczącą współpracy przy produkcji i dystrybucji filmów[potrzebny przypis]. Pierwszym efektem tej współpracy była komedia Jak się pozbyć cellulitu, która trafiła do kin 4 lutego 2011. Jego żoną jest Małgorzata Saramonowicz - pisarka i dziennikarka. Mają dwie córki: Konstancję i Rozalię. Deklaruje się jako ateista. W maju 2002 na łamach tygodnika „Przekrój” ujawnił, że połowie lat 70. XX wieku jako 10-letni chłopiec był molestowany seksualnie przez księdza Olgierda Nassalskiego, marianina, proboszcza Parafii Matki Bożej Królowej Polski w Warszawie.

Mój autograf od scenarzysty: 
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

16.04.2021

Grażyna Brodzińska


Cześć !
Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Grażyny Brodzińskiej. Niestety nie mam zdjęcia ze śpiewaczką. 

O śpiewaczce: 
Grażyna Brodzińska, właściwie Grażyna Szymaszkiewicz - urodziła się 3 maja 1951 roku w Krakowie. Polska śpiewaczka operetkowa, musicalowa oraz operowa (sopran) i aktorka. Jest córką śpiewaczki Ireny Brodzińskiej i reżysera Edmunda „Waydy” Szymaszkiewicza. Jej bratanicą jest Natalia Brodzińska, śpiewaczka i skrzypaczka. Po ukończeniu nauki w szkole baletowej trafiła do Studia Wokalno-Aktorskiego Danuty Baduszkowej w Gdyni. Śpiewu uczyła ją profesor Zofia Janukowicz-Pobłocka. Później w doskonaleniu wokalnego warsztatu przez dziesięć lat pomagali jej Urszula Trawińska-Moroz i Ryszard Karczykowski. Na scenie zadebiutowała w 1970 podczas studiów w Gdyni. W latach 1969–1976 pracowała w Teatrze Muzycznym w Gdyni. W późniejszych latach śpiewała w Teatrze Muzycznym w Szczecinie. Była solistką Operetki Warszawskiej i Teatru Muzycznego Roma w Warszawie. Od roku 2002 współpracuje między innymi z Gliwickim Teatrem Muzycznym. Nagrała trzy recitale telewizyjne. Koncertuje w Polsce i za granicą. Brała udział w cyklu telewizyjnym Z batutą i humorem Macieja Niesiołowskiego. W 2019 dołączyła do obsady serialu Barwy szczęścia grając pianistkę Arletę Banach. Śpiewa repertuar operetkowy, operowy, musicalowy i piosenki ze światowego repertuaru. Współpracuje z wieloma krajowymi orkiestrami filharmonicznymi i operowymi. Dokonała licznych nagrań telewizyjnych i radiowych. Występowała gościnie przed publicznością Stanów Zjednoczonych, Kanady, Francji, Austrii, Anglii, Włoch, Belgii, Izraela, Holandii oraz Australii. W Kammeroper w Wiedniu śpiewała partię Eurydyki w operetce Offenbacha Orfeusz w piekle oraz partię Zerliny w operze Mozarta „Don Giovanni”. W Teatrze Wielkim w Warszawie śpiewała gościnnie partię Adeli w „Zemście nietoperza” Straussa i partię Kasi w operze Kamieńskiego „Nędza uszczęśliwiona”. Ma w swoim dorobku artystycznym wiele głównych ról w przedstawieniach muzycznych. Co roku śpiewa na Festiwalu im. Jana Kiepury w Krynicy. Dyrektor artystyczny tego festiwalu, Bogusław Kaczyński powiedział o niej: Prezentuje najwyższy kunszt sztuki wokalnej. Obdarzona urodą, wdziękiem, scenicznym temperamentem, śpiewa, tańczy, czaruje publiczność teatralną i filharmoniczną. W 2000 odebrała statuetkę Ariona przyznawaną przez Sekcję Teatrów Muzycznych ZASP-u z okazji Dnia Artysty Śpiewaka. W 2006 otrzymała Złotą Myśl – nagrodę dla zasłużonych w dziedzinie kultury i nauki. W 2004 odebrała certyfikat złotej płyty za sprzedaż albumu pt. Śpiewaj, kochaj. W 2007 uhonorowana Srebrnym, a w 2015 Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Żona aktora Damiana Damięckiego.

Mój autograf od śpiewaczki:
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

15.04.2021

Katarzyna Walter


 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Katarzyny Walter. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką. 


O aktorce: 

Katarzyna Walter - urodziła się 23 lutego 1960 roku w Krakowie. Polska aktorka filmowa i teatralna. W filmach występowała również pod nazwiskami: Katarzyna Zadrożny, Katarzyna Walter-Sakowitch i Ewa Zadrożna. W 1983 ukończyła wrocławską filię PWST w Krakowie. W latach 1983–1984 występowała w Teatrze Współczesnym we Wrocławiu. Następnie, do 1990 występowała w Teatrze Studio w Warszawie. Na szklanym ekranie debiutowała rolą sekretarki majora Wołczyka w serialu 07 zgłoś się (1981). Zagrała główne role w filmach: Andrzeja Konica Na wolność (1985), Grzegorza Warchoła Lubię nietoperze (1985), Janusza Kondratiuka Jedenaste przykazanie (1987) i Jacka Lenczowskiego Armelle (1993). W 1997 zawiesiła karierę aktorską, by móc zarobić na rodzinę. W tym czasie pracowała jako prezenterka TVP2 i producentka spotów telewizyjnych w agencji reklamowej. W 2003 powróciła do aktorstwa. Od 2007 gra Agnieszkę Olszewską w serialu TVN Na Wspólnej, który zapewnił jej największą telewizyjną popularność. W 2008 uczestniczyła w ósmej edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami. Ma dwoje dzieci.

Mój autograf od aktorki: 
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

13.04.2021

Wanda Nowicka


 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Wandy Nowackiej. Niestety nie mam zdjęcia z działaczką.


O działaczce: 

Wanda Hanna Nowicka - urodziła się 21 listopada 1956 w Lublinie. Polska działaczka społeczna, feministyczna i polityczna, z wykształcenia filolog klasyczny. Współzałożycielka, w latach 1991–2011 pierwsza przewodnicząca, a od 2011 honorowa przewodnicząca Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, współzałożycielka Stowarzyszenia na rzecz Państwa Neutralnego Światopoglądowo Neutrum. Posłanka na Sejm VII i IX kadencji (2011–2015, od 2019), w latach 2011–2015 wicemarszałek Sejmu VII kadencji. Ukończyła studia z zakresu filologii klasycznej na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1985–1993 pracowała jako nauczycielka łaciny, greki i angielskiego w liceach ogólnokształcących w Warszawie. W latach 2007–2008 prowadziła zajęcia w Center for Women's Global Leadership w ramach Uniwersytetu Rutgersa. W 2016–2017 była wykładowczynią na podyplomowych studiach Gender Studies w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 2016–2018 studiowała bioetykę na UW oraz filozofię na jednym z paryskich uniwersytetów mieszczących się w Sorbonie. W 1990 była współzałożycielką Stowarzyszenia na rzecz Państwa Neutralnego Światopoglądowo Neutrum. W 1991 była współzałożycielką Federacji na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, organizacji działającej na rzecz praw kobiet, została wówczas przewodniczącą tej organizacji. Współpracowała z holenderską Fundacją Kobiety na Falach, w 2003 inicjowała wizytę statku „Langenort” (pełniącego rolę gabinetu aborcyjnego) we Władysławowie. Brała udział w zakładaniu Społecznego Komitetu Organizacji Pozarządowych Pekin 1995, którego działaczki wzięły udział w poświęconej sprawom kobiet i zorganizowanej pod egidą ONZ konferencji pekińskiej. Wanda Nowicka wygłosiła na niej oświadczenie poświęcone sytuacji kobiet w Europy Środkowej i Wschodniej. Pełniła funkcję koordynatorki sieci regionalnej ASTRA (Central and Eastern European Women’s Network for Sexual and Reproductive Health and Rights). Udzielała się jako ekspertka Światowej Organizacji Zdrowia (w ramach programu dotyczącego ludzkiej rozrodczości) oraz członkini komitetu doradczego UNFPA[14]. Brała udział w różnych międzynarodowych konferencjach poświęconych prawom człowieka, organizowanych m.in. przez agendy ONZ, Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy, Uniwersytet Kalifornijski w Davis). Zaangażowała się także w działalność Kongresu Kobiet, została członkinią rady programowej stowarzyszenia zorganizowanego na bazie tego ruchu[19]. W 2008 za działalność społeczną wyróżniona przez The New School nagrodą University in Exile Award. W 2009 Wanda Nowicka skierowała prywatny akt oskarżenia przeciwko działaczce katolickiej Joannie Najfeld, zarzucając jej pomówienie w związku z wypowiedzią: Organizacja pani Nowickiej jest częścią międzynarodowego koncernu, największego w ogóle, providerów aborcji i antykoncepcji. Pani po prostu jest na liście płac tego przemysłu. W 2011 sąd rejonowy w pierwszej instancji uniewinnił Joannę Najfeld od popełnienia tego czynu. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano na fakt kierowania przez Wandę Nowicką organizacją otrzymującą dotacje od międzynarodowego koncernu farmaceutycznego produkującego środki antykoncepcyjne oraz międzynarodowej organizacji pozarządowej zajmującej się produkcją i dystrybucją przyrządów przeznaczonych do wykonywania zabiegów przerywania ciąży. W 2012 sąd drugiej instancji utrzymał w mocy zaskarżony przez Wandę Nowicką wyrok. W 2011, po uzyskaniu mandatu poselskiego, Wanda Nowicka zrezygnowała z kierowania Federacją na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny. Została honorową przewodniczącą tej organizacji. W 2012 ustanowiła Nagrodę Kryształowego Świecznika dla osób i organizacji działających na rzecz budowy świeckiego państwa. W latach 1980–1981 była członkinią NSZZ „Solidarność”[28]. Po 1989 zaangażowała się w działalność polityczną, współpracując z ugrupowaniami lewicowymi, pozostając osobą bezpartyjną. Kilkakrotnie bez powodzenia kandydowała w różnych wyborach parlamentarnych. W 1991 z listy Solidarności Pracy startowała do Sejmu. W 1997 ubiegała się o mandat senatora z ramienia Unii Pracy, zajęła 7. miejsce wśród 18 kandydatów w województwie warszawskim, otrzymując 188 572 głosy. W latach 1998–2002 piastowała mandat radnej sejmiku mazowieckiego I kadencji, była wybrana z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej jako przedstawicielka Polskiej Partii Socjalistycznej (nie znalazła jednak się wśród wyodrębnionej potem sejmikowej reprezentacji PPS). Nie uzyskała reelekcji w kolejnych wyborach samorządowych, startując z listy SLD-UP (bez rekomendacji konkretnej partii). W 2001 i 2005 bezskutecznie kandydowała odpowiednio na posła z listy SLD-UP[32] oraz na senatora z ramienia komitetu SLD, z rekomendacji Unii Lewicy. W 2006 startowała z ramienia Polskiej Partii Pracy ponownie do sejmiku wojewódzkiego oraz na urząd prezydenta Warszawy, uzyskując 0,28% poparcia (1211 głosów), co dało jej ósme miejsce wśród dziesięciu kandydatów. W wyborach parlamentarnych w 2011 miała wystartować do Sejmu ponownie z listy SLD, ostatecznie została kandydatką z 2. miejsca na liście Ruchu Palikota w okręgu warszawskim. Zdobyła mandat poselski, uzyskując 7065 głosów. 8 listopada 2011 w drugim głosowaniu została wybrana na stanowisko wicemarszałka Sejmu VII kadencji. Na początku 2013 rekomendacja na to stanowisko dla Wandy Nowickiej została wycofana; Janusz Palikot utratę poparcia motywował niezgodą na otrzymanie przez Prezydium Sejmu corocznych nagród. Wanda Nowicka zdecydowała się jednak nie ustępować z piastowanej funkcji, po czym 13 lutego 2013 została wykluczona z klubu poselskiego Ruchu Palikota. Kilka dni wcześniej Sejm większością 245 do 45 głosów odrzucił wniosek o jej odwołanie. We wrześniu 2013 ogłosiła powołanie stowarzyszenia Równość i Nowoczesność, które kilka miesięcy później dołączyło do koalicji Europa Plus. Była inicjatorką nadania w 2014 jednej z sal sejmowych imienia Zofii Moraczewskiej. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 bezskutecznie ubiegała się o mandat w okręgu Warszawa I, uzyskując 7479 głosów. 21 lutego 2015 ogłosiła swój start w wyborach prezydenckich z ramienia UP. Jej kandydaturę poparły także Polska Lewica, PPS i Socjaldemokracja Polska. Nie zebrała jednak 100 tys. podpisów poparcia umożliwiających rejestrację jej kandydatury. W wyborach do Sejmu w 2015 kandydowała z pierwszego miejsca Zjednoczonej Lewicy w okręgu wyborczym nr 20. Otrzymała 20 503 głosy, nie uzyskując poselskiej reelekcji, a jej komitet wyborczy nie przekroczył progu wyborczego. W marcu 2019 ogłoszono jej start w wyborach do Parlamentu Europejskiego w tym samym roku z ramienia partii Wiosna w okręgu kujawsko-pomorskim, otrzymując 21 993 głosy, co nie wystarczyło do uzyskania mandatu posłanki do PE. W wyborach do Sejmu w 2019, startując z pierwszego miejsca na liście Sojuszu Lewicy Demokratycznej (jako przedstawicielka Wiosny, w ramach koalicji Lewica) w okręgu nr 29, otrzymała 25 767 głosów (co stanowiło 3. indywidualny wynik w okręgu), uzyskując mandat posłanki IX kadencji. W Sejmie została wybrana na przewodniczącą Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych oraz Parlamentarnego Zespołu Praw Kobiet. Córka Kazimierza Nowickiego, więźnia niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych, i Ireny Witkowskiej. Jej ojczymem był Kazimierz Albin. Jej mężem był Światosław Florian Nowicki, z którym ma trzech synów: Floriana, Michała i Tymoteusza. Florian był politykiem Polskiej Partii Pracy, Michał aktywistą komunistycznym, natomiast Tymoteusz dwukrotnie zdobył puchar świata w kick-boxingu. Deklaruje znajomość języków angielskiego, rosyjskiego i francuskiego, a także możliwość porozumienia się po niemiecku i włosku. Odznaczona greckim Orderem Honoru II klasy. W 1994 została laureatką polskiej edycji konkursu Kobieta Europy, w 2000 otrzymała wyróżnienie Tęczowego Lauru. W 2005 odebrała grant 100 tysięcy funtów z programu ASTRA przyznany przez Sigrid Rausing Trust, a w 2008 otrzymała University in Exile Award od nowojorskiej New School for Social Research.

Mój autograf od działaczki: 
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

11.04.2021

Małgorzata Ohme


 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Małgorzaty Ohme. Niestety nie mam zdjęcia z dziennikarką.


O dziennikarce: 

Małgorzata Ohme - urodziła się 16 maja 1979 roku. Polska psycholog, dziennikarka oraz prezenterka telewizyjna. Ukończyła psychologię społeczną na SWPS w Warszawie. Później, już jako absolwentka i doktorantka została wykładowcą na tejże uczelni. Jest również psychoterapeutką Akademickiego Centrum Psychoterapii SWPS. Jako psycholog często była zapraszana do telewizji śniadaniowej jako ekspert od relacji rodzinnych. W 2015 została jurorką w talent show dla utalentowanych dzieci Aplauz, aplauz!. Prowadziła również program Życie od kuchni realizowany dla TVP2 oraz Okiem Ohme dla TLC. Była redaktorką naczelną magazynu dla rodziców Gaga oraz serwisu Mamadu.pl. Od 2017 jest redaktorem naczelnym strony kobieta.onet.pl. Współprowadziła reality show Big Brother, jak również wieczorne odcinki na żywo Big Brother nocą i Big Brother Raport. We wrześniu 2019 dołączyła do obsady prowadzących poranny program Dzień dobry TVN. Jesienią 2020 prowadziła program telewizyjny typu reality show emitowany na antenie TVN 7 Kto odmówi pannie młodej?. Do 2015 była związana z psychologiem Rafałem Ohme, z którym ma dwójkę dzieci: Jerzego i Klarę.

Mój autograf od dziennikarki: 
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

8.04.2021

Sylwia Chutnik


 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Sylwii Chutnik. Niestety nie mam zdjęcia z kulturoznawczynią.


O kulturoznawczyni: 

Sylwia Magdalena Chutnik - urodziła się 1979 roku w Warszawie. Polska kulturoznawczyni, feministka, działaczka społeczna, pisarka, laureatka Paszportu Polityki w kategorii Literatura za rok 2008, trzykrotnie nominowana do Nagrody Literackiej Nike (w 2009 za Kieszonkowy atlas kobiet, w 2013 za Cwaniary i w 2015 za W krainie czarów). Do 2019 jej książki zostały wydane w dziewięciu państwach. Jest absolwentką gender studies na Uniwersytecie Warszawskim. 27 listopada 2018 roku obroniła doktorat w Zakładzie Historii Kultury Instytutu Kultury Polskiej UW. Założycielka Fundacji MaMa, zajmującej się prawami matek, należy do Porozumienia Kobiet 8 Marca, jako przewodniczka miejska po Warszawie oprowadza po autorskich trasach śladami wybitnych kobiet. Od września 2014 do grudnia 2015 roku wraz z Karoliną Sulej prowadziła program literacki „Capuccino z książką” na antenie TVP Kultura. Zakończenie współpracy pisarka publicznie tłumaczyła zmianami w kierownictwie TVP po wygranych przez Prawo i Sprawiedliwość wyborach z 2015 roku. W TVP Kultura prowadziła również program „Zapomniani-odzyskani”. Po zakończeniu współpracy z telewizją publiczną z tą samą współprowadzącą publikują vlogi na kanale „Barłóg literacki” w serwisie YouTube Produkcję materiałów wideo wspomagają finansowo widzowie przez portal Patronite. Od listopada 2016, w duecie z Grażyną Plebanek publikuje felietony w „Polityce”. Jest także felietonistką „Gazety Stołecznej” i miesięcznika „Pani“. W lutym 2021 nawiązała stałą współpracę z internetową rozgłośnią Halo.Radio, gdzie co czwartek emitowane są jej autorskie felietony. Przez 18 lat żyła w związku z mężczyzną. Ma syna. W lipcu 2020 na łamach magazynu Replika publicznie oznajmiła, że jest osobą nieheteronormatywną żyjącą w stałym związku z kobietą. W 2019 dokonała apostazji. W 2008 zadebiutowała powieścią Kieszonkowy atlas kobiet. Jej twórczość odwołuje się do tematów feministycznych oraz koncepcji płci kulturowej gender. Porusza także tematy związane z historią i kulturą Polski. Autorka sztuk dramatycznych Muranooo (w Teatrze Dramatycznym w Warszawie), Aleksandra (w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu) i Wanda (współautorka, w Teatrze Starym w Krakowie). Laureatka konkursu „Dama Warszawy” (2007), „Wawoaktywni” (2008) i Społecznego Nobla Ashok i (2008) oraz stypendystka Homines Urbani (2008). Laureatka Instytutu Books from Lithuania (2009), VII edycji Programu Stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska.(2010), Miasta Stołecznego Warszawy (2010) oraz Instytutu Goethego (2010).

Mój autograf od kulturoznawczyni: 
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

6.04.2021

Elżbieta Wojnowska


 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Elżbiety Wojanowskiej. Niestety nie mam zdjęcia z piosenkarką.


O piosenkarce: 

Elżbieta Wojnowska - urodziła się 19 listopada 1948 roku w Częstochowie. Piosenkarka, kompozytorka, aktorka i pedagog. Zadebiutowała na scenie w 12. roku życia w Teatrze Dramatycznym im. Adama Mickiewicza w Częstochowie rolą Nel w adaptacji powieści pt. W pustyni i w puszczy autorstwa Henryka Sienkiewicza. Po nauce w I Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego w Częstochowie ukończyła Studium Nauczycielskie w Cieszynie (kierunek wychowanie muzyczne) i była studentką historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Była wykładowcą PWSFTviT w Łodzi oraz Wyższej Szkole Aktorskiej Machulskich w Warszawie. W latach 1969–1972 współpracowała z orkiestrą Ośrodka Telewizyjnego w Katowicach oraz Estradą Opolską, podczas studiów z kabaretami i teatrzykami studenckimi. W 1973 wystąpiła na festiwalu FAMA w Świnoujściu, a w roku 1974 na XI Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie oraz XII Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, zdobywając na obu główne nagrody za interpretację utworu „Zaproście mnie do stołu”. W tym samym roku Elżbieta Wojnowska wystąpiła gościnnie na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie. Zdobyła główną nagrodę (w kategorii recitali) na Ogólnopolskich Spotkaniach Estradowych w Rzeszowie (1984), taką samą na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (za interpretację) w 1985. W 1985 przyznano jej nagrodę FIDOF na Festiwalu Piosenki w Dreźnie. Ze swymi recitalami piosenkarskimi występowała w Polsce i poza jej granicami (Moskwa, Praga, Budapeszt, Lublana, Paryż, Rostock, Londyn, Berlin). Kiedy, po dłuższej przerwie, wznowiła występy w listopadzie 1999 roku – recitalem w studiu radiowej „Trójki” – została bardzo dobrze przyjęta zarówno przez krytykę, jak i publiczność, czego dowodem nagrania z tego koncertu (oraz występu w 2000), które zebrane zostały na płycie Zaproście mnie do stołu z 2000 r. Poetycki recital Wojnowskiej i towarzyszącego jej na fortepianie Włodka Pawlika, w ramach Warszawskiej Jesieni Poezji 2002 był transmitowany (i rejestrowany) przez Polskie Radio. 23 kwietnia 2004 roku we Wrocławiu odbył się koncert z okazji 30-lecia pracy artystycznej Elżbiety Wojnowskiej. W 2014 roku wystąpiła na uroczystym koncercie 25 lat! Wolność – kocham i rozumiem! na 51. KFPP. Wykonała piosenkę „Mury” z repertuaru Jacka Kaczmarskiego. Jubileuszowy koncert z okazji 40-lecia pracy twórczej odbył się 10 listopada 2014 w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego. Silnym, o dźwięcznej, czystej barwie głosem śpiewała i śpiewa wiersze współczesnych poetów polskich (Bursy, Wojaczka, Poświatowskiej, Różewicza, Osieckiej i inni.), a także polskich i europejskich klasyków (Norwida, Wyspiańskiego, Brechta, Szekspira). Jej interpretacje wyróżnia szczególne ciepło i liryzm, co w połączeniu z dogłębnym zrozumieniem śpiewanego tekstu oraz perfekcją wykonania daje efekt doceniany również przez samych „śpiewanych” poetów. Marian Grześczak napisał o Wojnowskiej, że „mieszka w ich wierszach, a ich słowa stają się jej słowami” (Marian Grześczak, „Słowa wojnowskie”, „POEZJA” 2001 rok). Muzykę pisali dla niej Henryk Alber, Janusz Strobel, Janusz Tylman, Włodek Pawlik i inni. Wojnowska śpiewa również własne kompozycje lub wykorzystuje utwory Kurta Weilla czy Hansa Eislera[potrzebny przypis]. Przez 30 lat była żoną dziennikarza Andrzeja (Ibisa) Wróblewskiego (ur. 26 lipca 1922, zm. 20 marca 2002). Mieszka i działa społecznie w Warszawie, na Ursynowie. Była radną, współtworzyła (wraz z mężem) Ursynowsko-Natolińskie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne. W 2001 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, za zasługi dla kultury polskiej i działalność społeczną. W 2005 otrzymała Nagrodę Ministra Kultury. 

Mój autograf od piosenkarki:
Autograf załatwił mi mój chłopak. 

1.04.2021

Zbigniew Zamachowski


 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Zbigniewa Zamachowskiego jakiś czas temu. Oprócz niego mam również zdjęcie z akorem.


O aktorze:

Zbigniew Zamachowski - urodził się 17 lipca 1961 roku w Brzezinach. Polski aktor filmowy i teatralny, lektor, piosenkarz, kompozytor muzyki do etiud filmowych oraz autor muzyki i tekstów piosenek. Urodził się w Brzezinach koło Łodzi. Jest absolwentem technikum i szkoły muzycznej. W dzieciństwie kilkukrotnie zwyciężał w konkursie wokalnym „Tomaszowska Wiosna” w Tomaszowie Mazowieckim. W filmie debiutował w 1981 rolą w Wielkiej majówce Krzysztofa Rogulskiego. W teatrze debiutował w grudniu 1983. Dwa lata później otrzymał nagrodę za rolę Pianisty w przedstawieniu „Syn marnotrawny” (Łódź – III Ogólnopolski Przegląd Spektakli Dyplomowych). Również w 1985 ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSFTiT w Łodzi. Jest laureatem Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego I stopnia za „osiągnięcia aktorskie w teatrze i filmie” oraz Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza za sezon 1992/1993 – przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr” – za rolę Wojnickiego w „Wujaszku Wani” Antona Czechowa w Teatrze Studio w Warszawie i tytułową w „Płatonowie” Antona Czechowa w Teatrze Telewizji. Ponadto zdobył liczne nagrody krajowe (m.in. Wiktory '93 '96 i '97, Złota Kaczka '93 oraz dyplom mistrzowski – Nagroda im. prof. Aleksandra Bardiniego na XVIII Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu). Dwukrotnie otrzymał nagrodę za pierwszoplanową rolę męską na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych. W latach 1985–1997 występował w Teatrze Studio w Warszawie, od 1997 jest aktorem Teatru Narodowego. Występował gościnnie również na deskach Teatru Scena Prezentacje w Warszawie. Jest wykładowcą piosenki aktorskiej w warszawskiej Akademii Teatralnej. Od kwietnia 2008 jest Członkiem Rady Fundacji Centrum Twórczości Narodowej. W 2012 zasiadł w jury drugiej edycji programu rozrywkowego TVP2 Bitwa na głosy. Od kwietnia do października 2013 współprowadził piątkowe wydania porannego programu TVP2 Pytanie na śniadanie. W 2020 zaczął prowadzić audycję radiową pt. Zamach na dziesiątą muzę w Radiu Nowy Świat, gdzie jest także członkiem redakcji muzycznej. Dwukrotnie rozwiedziony. Pierwszą żoną aktora była Anna Komornicka, a drugą – Aleksandra Justa, z którą ma czwórkę dzieci: Marię (ur. 1994), Antoniego (ur. 1997), Tadeusza (ur. 1999) i Bronisławę (ur. 2001). 3 maja 2014 ożenił się z Moniką Richardson. W wolnym czasie grywa w piłkę nożną, tenisa lub golfa. Został członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010. Jest honorowym mieszkańcem Brzezin. Ma swoją gwiazdę przed Szkołą Podstawową nr 2 w Brzezinach.

Mój autograf od aktora:

Moje zdjęcie z aktorem:
Za równo autograf jak i zdjęcie zdobyłam w Warszawie.