Grzegorz Nowak

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Grzegorza Nowaka. Niestety nie mam zdjęcia z dyrygentem. 

O dyrygencie:

Grzegorz Nowak - urodził się 15 sierpnia 1951 roku w Poznaniu. Polski dyrygent. Jest jednym z głównych dyrygentów (Principal Associate Conductor) Królewskiej Filharmonii (Royal Philharmonic Orchestra) w Londynie. Był m.in. dyrektorem muzycznym Teatru Wielkiego/Opery Narodowej w Warszawie (2017–2020), Edmonton Symphony Orchestra w Kanadzie, orkiestry radiowej SWR Rundfunkorchester Kaiserslautern w Niemczech oraz orkiestry Sinfonia Helvetica i festiwalu Musique & Amitié w Szwajcarii. Absolwent Akademii Muzycznej w Poznaniu w klasach dyrygentury Witolda Krzemieńskiego i Stefana Stuligrosza, kompozycji Floriana Dąbrowskiego i skrzypiec (Jadwigi Kaliszewskiej). Po wygraniu konkursu na stypendium doktoranckie, wyjechał do Stanów Zjednoczonych, by doskonalić kunszt artystyczny w Eastman School of Music oraz w Tanglewood, m.in. u Leonarda Bernsteina, Seiji Ozawy, Ericha Leinsdorfa i Igora Markevitcha. Był asystentem Kurta Masura w Filharmonii Nowojorskiej. Wygrał w 1984 roku Międzynarodowy Konkurs Dyrygencki im. Ernesta Ansermeta w Genewie, zdobywając Grand Prix Patek Philippe i wszystkie nagrody specjalne, w tym Rolex Prize, Swiss Prize i American Patronage Prize. W Bazylei otrzymał Europejską Nagrodę Rozwojową dla Europejskiego Muzyka Roku. Laury te otworzyły artyście dostęp do pulpitów kapelmistrzowskich wielu czołowych orkiestr, m.in. w Londynie i Paryżu, Rzymie, Mediolanie, Turynie i Palermo, w Berlinie i Brukseli, w Madrycie, Lizbonie, Genewie i Zurychu, w Luksemburgu i Monte Carlo, w Sztokholmie, Oslo, Helsinkach i Kopenhadze, w Montrealu, Vancouver, Ottawie, Québecu i Toronto, w Chicago, Baltimore i Cincinnati, w Buffalo i San Diego, w Jerozolimie, Tokio, Tajpej i Hongkongu. W Szwajcarii kierował orkiestrą symfoniczną i operą w Biel/Bienne, w Kanadzie – orkiestrą w Edmonton, w Niemczech – orkiestrą radiową SWR w Kaiserslautern Kaiserlautern, w Polsce – orkiestrą Teatru Wielkiego w Warszawie. Z Narodową Operą Walijską odbył tournée po Wielkiej Brytanii. Jest dyrektorem orkiestry Sinfonia Helvetica i festiwalu Musique & Amitié w Szwajcarii oraz jednym z głównych dyrygentów (Principal Associate Conductor) Królewskiej Filharmonii (Royal Philharmonic Orchestra) w Londynie. Prowadził przedstawienia operowe w Monte Carlo, Szwajcarii, Niemczech, Polsce, Anglii i Szwecji, we Włoszech oraz w USA i Kanadzie, w tym utwory Wolfganga Amadeusa Mozarta (Wesele Figara, Don Giovanni, Uprowadzenie z seraju, Così fan tutte, Czarodziejski flet), Gioacchino Rossiniego (Cyrulik sewilski, Semiramida), Ludwiga van Beethovena (Fidelio), Georges’a Bizeta (Carmen), Aleksandra Borodina (Kniaź Igor), Moniuszki (Halka, Straszny dwór), Verdiego (Otello, Don Carlos oraz polską premierę Simona Boccanegry), Pucciniego (Madama Butterfly, Cyganeria, Turandot, Tosca) i wiele innych. W 2006 r. otrzymał pozytywne recenzje na Maifestspiele w Wiesbaden za dyrygowanie operą Andrea Chénier Umberto Giordano w koprodukcji z Plácido Domingo i Operą Narodową w Waszyngtonie oraz Teatrem Wielkim w Warszawie. W 2004 roku zaangażowany został jako dyrektor Filharmonii w Poznaniu, skąd w 2006 w został zwolniony decyzją zarządu sejmiku województwa wielkopolskiego za „nieprawidłowości w działalności Filharmonii, wykazane przez Regionalną Izbę Obrachunkową”. Jak się później okazało, zarzuty RIO były nieuzasadnione: Prokuratura Rejonowa w Poznaniu 29.10.2007 odmówiła wszczęcia śledztwa w tej sprawie ponieważ „brak jest znamion wskazujących, że czyn będący przedmiotem analizy jest czynem zabronionym”, a zażalenie Filharmonii Poznańskiej na tę decyzję zostało 29.1.2008 przez Sąd Rejonowy w Poznaniu oddalone z obszernym uzasadnieniem[5], w którym sąd m.in. stwierdza, że „poczynione w tej mierze rozważania organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze Sąd podziela w całości i przyjmuje za własne”. Często współpracował z Krystianem Zimermanem oraz z takimi pianistami jak Martha Argerich, Władimir Aszkenazi, Jorge Bolet, Yefim Bronfman, Rudolf Buchbinder, Leon Fleisher, Stephen Hough, Krzysztof Jabłoński, Paweł Kowalski, Elisabeth Leonskaja, Tatjana Nikołajewa, Garrick Ohlsson, Janusz Olejniczak, Piotr Paleczny, Maria João Pires, Ewa Pobłocka, Andrzej Ratusiński, Pascal Rogé, Đặng Thái Sơn, André Watts, Mark Zeltser czy Lilya Zilberstein. Akompaniował takim skrzypkom jak Augustin Dumay, Boris Belkin, Kaja Danczowska, Nigel Kennedy, Konstanty Kulka, Midori, Shlomo Mintz, Anne-Sophie Mutter, Igor Ojstrach, Wadim Riepin, Gil Shaham, Henryk Szeryng, Adam Taubitz, Wanda Wiłkomirska i Pinchas Zukerman. Koncertował z takimi wiolonczelistami jak Matt Heimovitz, Garry Hoffman, Antonio Meneses, Roman Jabłoński, Mstisław Rostropowicz, Raphael Wallfisch, Jian Wang i Wen-Sinn Yang oraz z takimi wirtuozami jak Maurice André, Ole Edvard Antonsen, Jurij Baszmiet, Elżbieta Chojnacka, Timofei Dokshitzer, Patrick Gallois, Christian Lindberg i Siergiej Nakariakow. Pracował z takimi śpiewakami jak Janet Baker, Kathleen Battle, Andrzej Dobber, Wilhelmenia Fernandez, Marek Gasztecki, Ben Heppner, Iwona Hossa, Marilyn Horne, Gwyneth Jones, Izabela Kłosińska, Joanna Kozłowska, Anna Lubańska, Wiesław Ochman, Ewa Podleś, Jadwiga Rappé, Anja Silja, Stefania Toczyska, Małgorzata Walewska, Mikołaj Zalasiński czy Adam Zdunikowski.

Mój autograf od dyrygenta: 

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Jan Benedek

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Jana Benedka. Niestety nie mam zdjęcia z piosenkarką. 

O muzyku:

Jan Benedek - urodził się 8 kwietnia 1968 w Warszawie. Polski muzyk, kompozytor, gitarzysta i wokalista, producent muzyczny. Profesjonalne granie zaczął w zespole Tilt, w którym grał przez pół roku. Po rozwiązaniu Tiltu w 1990 został gitarzystą w reaktywowanym przez niego i Muńka Staszczyka zespole T.Love. Jest autorem wszystkich kompozycji z albumów grupy – Pocisk miłości i King (m.in. przebojów „Warszawa” i „King”, które dotarły do pierwszego miejsca Listy Przebojów Trójki). W tym czasie odrzucił propozycję grania w Lady Pank. Po odejściu z T.Love w 1993 pojawiał się jeszcze z zespołem jako gość na koncertach i kompozytor utworów. Był również twórcą lub współtwórcą takich formacji jak Diabły i Anioły, Suka czy Bum Bum, którego singel „Tequila” pojawił się w Radiostacji. W 2002 założył wraz z perkusistą T.Love, Sidneyem Polakiem, grupę Warsaw, która wylansowała przebój „68”, wykorzystany (w angielskiej wersji językowej) w reklamach (telefony w sieci „Plus”, witaminy „Vigor”). Do piosenki został nakręcony również teledysk. W 2003 wziął udział w Krajowych Eliminacjach do Konkursu Piosenki Eurowizji z utworem „Here Comes Your Time”. Wkrótce zespół Warsaw rozpadł się. W 2006 wydał solowy album pt. Oldschool Party, inny w brzmieniu niż wcześniejsze dokonania, nawiązujący do takich wykonawców jak np. Iggy Pop, The Rolling Stones czy The Clash. W 2009 rozpoczął prace nad kompozycjami do solowych utworów Muńka Staszczyka. Również w tym roku został patronem oraz jurorem internetowego cyklu dla młodych zespołów rockowych „Hallo, tu Londyn”, organizowanym przez Stowarzyszenie Colere.pl. Nazwa cyklu pochodzi od tytułu piosenki, którą Benedek nagrał na swojej solowej płycie „Oldschool Story”. W 2010 roku premierę miał album Muniek z 10 piosenkami autorstwa duetu Benedek/Staszczyk. W 2014 premierę miała reedycja tego samego albumu promowana singlem pt. Nobody's Perfect[5]. W 2020 wydał album będący kompilacją solowych piosenek pt. Johnny's Box. Dwa lata później powrócił do zespołu T.Love, z którym wydał album pt. Hau! Hau!.

Mój autograf od muzyka:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Mela Koteluk

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Melii Koteluk. Niestety nie mam zdjęcia z piosenkarką. 

O piosenkarce:

Mela Koteluk, właściwie Malwina Koteluk - urodziła się 3 lipca 1985 w Sulechowie. Polska piosenkarka i autorka tekstów, wykonująca muzykę z pogranicza rocka i popu. W pierwszej klasie liceum przeprowadziła się z rodzinnego Sulechowa do Zielonej Góry. Przed maturą spędziła dwa lata w Londynie, gdzie przez semestr kształciła się w London School of Music. Jest absolwentką LXXV Liceum Ogólnokształcącego im. Jana III Sobieskiego w Warszawie. Ukończyła studia kulturoznawcze. Śpiewała w chórkach w zespole Scorpions oraz u Gaby Kulki. W 2003 zdobyła drugie miejsce w szóstej edycji konkursu „Pamiętajmy o Osieckiej”. W 2011 wzięła udział w konkursie Make More Music. 8 maja 2012 wydała debiutancki album studyjny, zatytułowany Spadochron, będący płytą tygodnia w programie III Polskiego Radia. Zagrała również koncert retransmitowany przez tę stację. W 2013, wraz z Czesławem Mozilem, nagrała „Pieśń o szczęściu”, utwór promujący film Baczyński w reżyserii Kordiana Piwowarskiego. Jest inicjatorką akcji wspierającej żywe granie Nie bądź dźwiękoszczelny, a także laureatką Nagrody Artystycznej Miasta Torunia im. Grzegorza Ciechowskiego i plebiscytu Ale Sztuka. 25 kwietnia 2013 została laureatką „Fryderyka” w kategoriach „Debiut roku” i „Artysta roku”. 17 listopada 2014 wydała drugi album studyjny, zatytułowany Migracje. W 2015 z Andrzejem Smolikiem, Tomaszem Organkiem i Krzysztofem Zalewskim podczas festiwalu Męskie Granie wykonała utwór „Armaty”. 9 listopada 2018 premierę miała jej trzecia płyta studyjna, zatytułowana Migawka, na którą samodzielnie napisała teksty, a muzykę współtworzyła wraz ze swoim zespołem. Na albumie znalazło się jedenaście utworów, w tym singel „Odprowadź”, zaś za produkcję odpowiadał Marek Dziedzic.

Mój autograf od piosenkarki: 

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Adam Bałdych

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Adama Bałdycha. Niestety nie mam zdjęcia ze skrzypkiem. 

O skrzypku:

Adam Bałdych (ur. 18 maja 1986 w Gorzowie Wielkopolskim) – polski skrzypek i kompozytor. Ukończył z wyróżnieniem studia w Akademii Muzycznej w Katowicach, w klasie Henryka Gembalskiego. Od 2012 roku związany z prestiżową oficyną wydawniczą ACT z siedzibą w Monachium. Międzynarodowy debiut muzyczny miał miejsce na płycie Imaginary Room, którą wydał wraz z europejskimi muzykami: Lars Danielsson, Jacob Karlzon, Verneri Pohjola, Morten Lund oraz Marius Neset. Płyta otrzymała nagrodę niemieckiego przemysłu muzycznego – ECHO JAZZ 2013. Nominowano go do nagrody Fryderyk 2013 w kategorii „Artysta Roku – Muzyka Jazzowa”. Nazywany „cudownym dzieckiem skrzypiec”, karierę rozpoczął w wieku 14 lat. Szybko został okrzyknięty innowatorem łączącym dokonania muzyki poważnej i współczesnego języka skrzypcowego z talentem improwizatorskim. W krótkim czasie stworzył własny styl, który stał się inspiracją dla nowej generacji improwizujących skrzypków. „Bez wątpienia Adam jest najbardziej rozwiniętym technicznie skrzypkiem żyjącym w naszych czasach. Możemy spodziewać się po nim wszystkiego.” – pisał o Adamie Ulrich Olshausen z Niemieckiego Frankfurter Allgemeine Zeitung. Swoją muzykę prezentował na najważniejszych festiwalach jazzowych, w prestiżowych salach koncertowych, m.in. w: Polsce, Niemczech, Korei Południowej, Chinach, Japonii, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Austrii, Islandii, Portugalii, Azerbejdżanie, Holandii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Włoszech, Hiszpanii i Indonezji. Koncertuje i nagrywa z wybitnymi artystami, takimi jak: Yaron Herman, Agata Zubel, Cezary Duchnowski, Helge Lien, Aaron Parks, Lars Danielsson, Nils Landgren, Iiro Rantala, Marius Neset, Jacob Karlzon, Joachim Kuhn i Billy Cobham. Otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia, w tym: Grand Prix i nagrodę indywidualną festiwalu „Jazz nad Odrą” (2006), ECHO Jazz – nagrodę niemieckiego przemysłu muzycznego (2013), Złoty Krzyż Zasługi (2016) oraz Odznakę „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2016). W 2020 roku wraz Adam Bałdych Quartet znalazł się w finale prestiżowej nagrody BMW Welt Jazz 2020, której rozstrzygnięcie zaplanowane jest na styczeń 2021. Adam Bałdych coraz częściej zwraca się w stronę klasycznej twórczości kompozytorskiej, pisząc na zamówienie renomowanych orkiestr. W 2015 roku na zamówienie Baltic Neopolis Orchestra ze Szczecina stworzył kompozycję Mozaika–Impresje, a w 2016 roku dla Orkiestry Muzyki Nowej napisał utwór Antiphona do tekstów znalezionych w grotach Qumran. W 2019 roku na zamówienie orkiestry AUKSO przygotował Early Birds Symphony na festiwal auksodrone, a przed nim już kolejne zamówienia dla AUKSO. W 2021 r. w Stuttgarcie swą premierę będzie mieć także nowa kompozycja Adama Bałdycha przygotowywana na zamówienie Stuttgarter Kamerorchester. "Adam Bałdych ceniony jest za kreatywność na polu jazzu i wykonawstwa muzyki współczesnej, twórcze łączenie obu tych dziedzin oraz za wielką wyrazistość swoich muzycznych interpretacji" - brzmiała ocena jury nagrody Koryfeusz Muzyki Polskiej, do której nominację Adam Bałdych uzyskał w 2020 w kategorii Artysta Roku. Brał udział w nagraniach blisko 20 płyt, w tym autorskie: "Imaginary Room" (Adam Bałdych & The Baltic Gang), "The New Tradition" (Adam Bałdych, Yaron Herman) „Bridges” (Adam Bałdych & Helge Lien Trio), „Brothers" (Adam Bałdych & Helge Lien Trio) - poświęcony pamięci brata artysty, gitarzysty Grzegorza Bałdycha, "Sacrum Profanum" (Adam Bałdych Quartet). Najnowsza, wydana w 2020 roku – Clouds – to jego szósty album autorski zrealizowany przez ACT. Na płycie tej artysta współtworzy muzykę z wybitnym francuskim wiolonczelistą Vincentem Courtois oraz holenderskim pianistą Rogierem Teldermanem. Bałdych działa również jako skrzypek i improwizator w świecie muzyki poważnej, współpracując z kompozytorami Pawłem Hendrichem (projekt Avatar, premiera - "Allopopulo") i Cezarym Duchnowskim, wiolonczelistą Andrzejem Bauerem (Transfuzja), śpiewaczką i kompozytorką Agatą Zubel (Impressions for 4), kompozytorką Ewą Trębacz[6] (premiera - "Metanoia") 10 czerwca 2016 Adam Bolesław Bałdych został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudę oraz odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” przyznaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 31 maja 2019 roku Adam Bałdych otrzymał „Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości” przyznany mu przez Premiera RP Mateusza Morawieckiego. 23 maja 2022 Adam Bałdych został odznaczony medalem Gloria Artis oraz medalem Zasłużony dla Województwa Lubuskiego. 10 czerwca 2016 Adam Bolesław Bałdych został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudę oraz odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej” przyznaną przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego[7]. 31 maja 2019 roku Adam Bałdych otrzymał „Medal 100-lecia Odzyskania Niepodległości” przyznany mu przez Premiera RP Mateusza Morawieckiego. 23 maja 2022 Adam Bałdych został odznaczony medalem Gloria Artis oraz medalem Zasłużony dla Województwa Lubuskiego. Mieszka i tworzy w Warszawie.

Mój autograf od skrzypka: 

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Agnieszka Musiał

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Agnieszki Musiał. Niestety nie mam zdjęcia z wokalistką. 

O wokalistce:

Agnieszka Musiał - urodziła się 21 stycznia 1985 roku w Bolesławcu. Polska piosenkarka. Półkrwi góralka urodzona w Bolesławcu na Dolnym Śląsku. Prawnuczka Leopolda Balcy, multiinstrumentalisty, twórcy kultury muzycznej Podbeskidzia, jak również spokrewniona z Otokarem Balcy, operatorem dźwięku w kultowych polskich bajkach (m.in. Reksio, Bolek i Lolek). Studiowała filologię angielską na Uniwersytecie Wrocławskim. Absolwentka Wydziału Kompozycji, Interpretacji, Edukacji i Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach (2013). Wykładowca wokalistyki jazzowej na Akademii Muzycznej w Katowicach (2015-2016) oraz w Szkole Muzycznej II stopnia im. Bronisława Rutkowskiego w Krakowie (od 2014). Na początku kariery scenicznej pracowała jako muzyk sesyjny. Od 2010 koncertuje w kraju i za granicą, m.in. w Kanadzie, Niemczech, Belgii i na Ukrainie. Komponuje oraz tworzy teksty nie tylko własnych utworów, ale także dla innych artystów. Jej głos można usłyszeć na wielu albumach. W 2016 nagrała polskie wersje wokali do spektaklu Baletu Magnificat z USA. W maju 2017 ukazał się jej debiutancki album pt. Błogo, na który składa się 11 utworów.

Mój autograf od wokalistki: 

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Rafał Szatan

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Rafała Szatana. Niestety nie mam zdjęcia z wokalistą.

O wokaliście:

Rafał Szatan - urodził się 24 kwietnia 1988 roku w Lubinie. Polski wokalista i aktor. Jest synem Małgorzaty i Roberta Szatanów, ma siostrę Martynę. Ukończył Liceum Muzyczne w Legnicy na kierunkach fortepian i śpiew, a następnie studia na Wydziale Jazzu i Muzyki Rozrywkowej Akademii Muzycznej w Katowicach, na kierunku wokalistyka. W latach 2009–2010 występował w Gliwickim Teatrze Muzycznym, zagrał m.in. w musicalach Hair i High School Musical. Buł także aktorem Teatru Rozrywki w Chorzowie. W latach 2010–2015 był wokalistą zespołu RH+. W 2011 uczestniczył w programie The Voice of Poland, a w 2012 startował w X Factorze. W 2016 śpiewał w teleturnieju TVP1 Jaka to melodia?. W 2018 zajął drugie miejsce w finale dziesiątej edycji programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo, wcześniej zwyciężając w drugim[9] i ósmym odcinku. W 2018 wraz z Barbarą Kurdej-Szatan był bohaterem programu Polsatu The Story of My Life. Historia naszego życia. W latach 2018–2019 grał Eryka w serialu TVP2 M jak miłość. W 2019 był uczestnikiem dziesiątej edycji programu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami (2019) i gościem talk-show Demakijaż, a także włączył się w akcję społeczną Fundacja Faktu i serwisu internetowego Plejada.pl „Zdrowie jest męskie”, biorąc udział w sesji zdjęciowej do kalendarza na rok 2020[10]. We wrześniu 2011 ożenił się z aktorką Barbarą Kurdej-Szatan. Mają córkę Hannę (ur. 2012) i syna Henryka (ur. 2020).

Mój autograf od wokalisty: 

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Katarzyna Szotyńska

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Katarzyny Szotyńskiej. Niestety nie mam zdjęcia z bokserem. 

O żeglarce:

Katarzyna Szotyńska - urodziła się 12 sierpnia 1980 w Warszawie. Polska żeglarka, specjalizująca się w klasie Laser Radial. Reprezentantka klubu AZS Uniwersytet Warszawski. Olimpijka z Pekinu (2008) - zajęła 9. miejsce w klasie Laser Radial. Złota (1998) i brązowa (1997) medalistka młodzieżowych mistrzostw świata. Złota medalistka otwartych mistrzostw świata kobiet (2000, 2001, 2002, 2003), srebrna medalistka III Światowych Igrzysk Żeglarskich we Francji (2002). Mistrzyni Europy z 2003 i 2004 r., brązowa medalistka z 2005 r. Akademicka mistrzyni świata (2004) oraz złota (indywidualnie) i srebrna (drużynowo) medalistka Uniwersjady w Izmirze (2005).

Mój autograf od żeglarki:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Janusz Gortat

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Janusza Gortata. Niestety nie mam zdjęcia z bokserem. 

O bokserze:

Janusz Kazimierz Gortat (ur. 5 listopada 1948 w Brzozowie) – polski bokser, dwukrotny brązowy medalista olimpijski (1972 i 1976) w wadze półciężkiej, ojciec koszykarza Marcina Gortata, boksera Roberta Gortata oraz Małgorzaty Owczarek (z domu Gortat) W Monachium przegrał w półfinale z późniejszym mistrzem Mate Parlovem (Jugosławia), a w Montrealu także z przyszłym mistrzem Leonem Spinksem z USA. Wicemistrz Europy z Belgradu 1973 w wadze półciężkiej (w finale przegrał z Parlovem). Uczestnik Mistrzostw Europy z Bukaresztu 1969 (waga średnia), Madrytu 1971 (w. półciężka) i Katowic 1975 (w. półciężka). Uczestnik Mistrzostw Świata z 1978 r. (w. średnia). Sześciokrotny mistrz Polski w wadze półciężkiej (1973, 1974, 1975, 1976. 1978 i 1980), pięciokrotny wicemistrz (1969 – w. średnia, 1970, 1971, 1972 i 1979), brązowy medalista z 1977). 16 razy walczył w reprezentacji Polski (15 zwycięstw), podczas meczu z USA w 1974 pokonał przyszłego mistrza olimpijskiego i zawodowego mistrza świata wszechwag Leona Spinksa. Jeden z najwybitniejszych polskich bokserów wagi półciężkiej, znany z doskonałej techniki, preferujący walkę defensywną. Jego głównym rywalem na arenie międzynarodowej był Jugosłowianin Mate Parlov, a w kraju najpierw Stanisław Dragan, a potem Jacek Kucharczyk i Paweł Skrzecz. Był zawodnikiem Legii Warszawa i KSZO Ostrowiec Św. Po zakończeniu kariery został trenerem Legii Warszawa (trenował m.in. Andrzeja Gołotę i Tomasza Adamka). W 1972 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. W 2007 otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy.

Mój autograf od boksera:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Kazimierz Czarnecki

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Kazimierza Czarneckiego. Niestety nie mam zdjęcia ze sztangistą. 

O sztangiście:

Kazimierz Czarnecki - urodził się 5 marca 1948 roku w Ostródzie. Polski sztangista, brązowy medalista igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata. Syn Józefa i Heleny Turczyńskiej, absolwent Technikum i Zasadniczej Szkoły Zawodowej w Nowym Dworze Mazowieckim. Zawodnik (165 cm, 67 kg) tamtejszego KS Świt i stołecznej Legii. Talent ciężarowca odkrył w nim kpt. Tadeusz Gołębiowski w Szkole Łączności w Zegrzu, do pierwszych profesjonalnych ćwiczeń mobilizował Stanisław Życiński (Nowy Dwór), a doprowadził do pierwszych sukcesów Marian Jankowski (Legia); w kadrze narodowej zasadniczy udział w jego postępach mieli trenerzy: Klemens Roguski i Augustyn Dziedzic. Kariera wielkiego pasjonata dźwigania ciężarów była niestety, pełna przeciwności. Najpierw (1971) nie wytrzymały przyczepy mięśni w łokciu (7 miesięcy przerwy w treningu), a w trakcie przygotowań do IO w Monachium (zgrupowanie we Francuskim Font Romeu) bóle kręgosłupa sprawiły, że komisja lekarska wydała decyzję zakazu uprawiania sportu. Miał 23 lata i groziła mu sportowa emerytura. Wyjście z impasu wzięli na swoje barki trenerzy kadry narodowej. Przez odpowiednio dozowane ćwiczenia w długim okresie doszedł znów do wysokiej dyspozycji sportowej. Do Monachium wprawdzie nie pojechał, ale po czterech latach treningu był gotów do występu olimpijskiego w Montrealu, a rok 1976 był najlepszym w jego karierze sportowej. Nie tylko zupełnie nieoczekiwanie zdobył brązowy medal w Kanadzie i pokonał swego największego krajowego rywala Zbigniewa Kaczmarka (dyskwalifikacja po kontroli antydopingowej), ale też kilka miesięcy wcześniej odebrał mu w Warszawie rekord świata wagi lekkiej (67,5 kg) w rwaniu – 140,5 kg i zdobył tytuł mistrza Polski w tej samej kategorii wagowej (1976). Niestety znów kontuzje nie pozwoliły mu stanąć na pomoście podczas kolejnych IO w Moskwie (1980). Po trzydziestu latach służby wojskowej i tyluż latach, które poświęcił dla podnoszenia ciężarów (15 lat jako zawodnik i 15 jako trener WKS Legia), rozstał się ze sportem i macierzystym klubem (mając 50 lat) w formie urągającej przyzwoitości. W wywiadach prasowych wyrażał opinie, że „z klubowego patriotyzmu został brutalnie wyleczony”.

Mój autograf od sztangisty:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Marian Woronin

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Marka Twardowskiego. Niestety nie mam zdjęcia z kajakarzem.

O lekkoatlecie:

Marian Jerzy Woronin (ur. 13 sierpnia 1956 w Grodzisku Mazowieckim) – polski lekkoatleta, sprinter. Kawaler Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderu Uśmiechu. Wicemistrz olimpijski (igrzyska olimpijskie w Moskwie w 1980) i mistrz Europy (Praga 1978) w sztafecie 4 x 100 metrów, brązowy medalista mistrzostw Europy w biegu na 100 m (Ateny 1982), rekordzista Europy w biegu na 100 m (10,00 s. – 9 czerwca 1984, Warszawa – Memoriał Janusza Kusocińskiego – rekord przetrwał 4 lata), wielokrotny zwycięzca halowych mistrzostw Europy na 50 lub 60 m, zawodów o Puchar Świata i Europy, 15-krotny mistrz Polski w biegach na 100 m, 200 m i sztafecie 4 x 100 m. Obecnie przedsiębiorca, działacz sportowy, prezes Fundacji Polskiej Lekkiej Atletyki. W jego rekordowym biegu na 100 m zegar wskazał dokładny pomiar 9,992 s. Zgodnie z przepisami IAAF dotyczącymi zaokrąglania czasu, oficjalnie uznany został czas 10,00 s. Był zawodnikiem Znicza Pruszków, Polonii Warszawa i Legii Warszawa. Był inicjatorem zawodów Czwartków lekkoatletycznych. W latach 2002–2006 sprawował mandat radnego sejmiku województwa mazowieckiego (wybrany został z listy SLD-UP). W 2006 z listy LiD bez powodzenia ubiegał się o reelekcję. Bezskutecznie kandydował z listy SLD-UP do Sejmu w 2001 i do Parlamentu Europejskiego w 2004. Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku.

Mój autograf od lekkoatlety: 

Mój autograf od lekkoatlety. 

Marek Twardowski

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Marka Twardowskiego. Niestety nie mam zdjęcia z kajakarzem. 

O kajakarzu:

Marek Twardowski - urodził się 6 października 1979 w Białystoku. Polski kajakarz, trzykrotny mistrz świata, trzykrotny mistrz Europy, wielokrotny mistrz Polski, trzykrotny olimpijczyk (2000), (2004), (2008), jeden z najbardziej utytułowanych zawodników w historii polskiego kajakarstwa. Od 1990 reprezentował barwy Sparty Augustów, od 2011 reprezentował barwy Cresovii Białystok. Pierwsze medale na arenie międzynarodowej zdobył w 1996, dwa brązowe na mistrzostwach Europy juniorów (K-2 500 m i K-4 1000 m), w 1997 został mistrzem świata juniorów w konkurencji K-1 500 m, na tej samej imprezie wywalczył jeszcze srebrny medal w konkurencji K-2 500 m i brąz w konkurencji K-1 1000 m. W 1998 zadebiutował na mistrzostwach świata seniorów, zajmując 7 miejsce w konkurencji K-2 500 m. W tym samym roku pierwszy raz został mistrzem Polski seniorów. W 1999 został pierwszy raz mistrzem świata seniorów (w konkurencji K-2 500 m, razem z Adamem Wysockim), na tej samej imprezie zdobył jeszcze dwa tytuły wicemistrzowskie i jeden brązowy medal. W tym samym roku wywalczył także dwa złote i jeden brązowy medal na mistrzostwach Europy. Medale mistrzostw świata zdobywał łącznie na siedmiu imprezach (1999, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2011), w tym trzy złote (1999, 2006, 2011), dziewięć srebrnych i cztery brązowe. Trzynaście razy był medalistą mistrzostw Europy (w tym trzykrotnie złotym – 2× w 1999 i w 2005). W latach 1998-2013 był 52 razy mistrzem Polski. Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku.  

Mój autograf od kajakarza:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Aneta Konieczna

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Anety Koniecznej. Niestety nie mam zdjęcia z kajakarką.

O kajakarce:

Aneta Regina Konieczna z domu Pastuszka - urodziła się 11 maja 1978 roku w Krośnie Odrzańskim. Polska kajakarka. Karierę zaczynała w Międzyszkolnym Kajakowym Klubie Sportowym w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie trenowała z Piotrem Głażewskim. Od 2001 do 2012 była zawodniczką Posnanii Poznań. W 2012 przeszła do Warty Poznań. Przed igrzyskami w Londynie wykryto u niej chorobę nowotworową, która wymagała operacji. W październiku 2013 ogłosiła zakończenie kariery, motywując tę decyzję nieporozumieniami z działaczami sportowymi. W trakcie kariery była pięciokrotną olimpijką (Atlanta 1996, Sydney 2000, Ateny 2004, Pekin 2008, Londyn 2012). Jest srebrną medalistką igrzysk olimpijskich w Pekinie (2008) w parze z Beatą Mikołajczyk, a także dwukrotną brązową medalistką w parze z Beatą Sokołowską-Kuleszą w konkurencji dwójek na dystansie 500 m z Sydney (2000) i Aten (2004). Siedemnastokrotnie zdobywała medale mistrzostw świata, a piętnastokrotnie medale mistrzostw Europy. Ukończyła III Liceum Ogólnokształcące im. Władysława Szafera w Gorzowie Wielkopolskim, podjęła następnie studia na Akademii Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu. Bez powodzenia kandydowała do poznańskiej rady miasta w 2010 z listy SLD i w 2014 z ramienia komitetu wyborczego Ryszarda Grobelnego. W 2015 została członkinią honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi. W 2018 z listy SLD Lewica Razem bezskutecznie kandydowała do sejmiku wielkopolskiego.

Mój autograf od kajakarki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.