Janusz Lewandowski

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Janusza Lewandowskiego. Niestety nie mam zdjęcia z politykiem.

O polityku: 

Janusz Antoni Lewandowski - urodził się 13 czerwca 1951 roku w Lublinie. Polski ekonomista i polityk. Współzałożyciel Kongresu Liberalno-Demokratycznego i jego przewodniczący w latach 1990–1991. Poseł na Sejm I, III i IV kadencji (1991–1993 i 1997–2004), minister przekształceń własnościowych w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego (1991) i rządzie Hanny Suchockiej (1992–1993), poseł do Parlamentu Europejskiego VI, VII, VIII i IX kadencji (2004–2010 i od 2014), w latach 2010–2014 komisarz UE ds. budżetu i programowania finansowego. W czasie studiów uprawiał lekkoatletykę, był medalistą akademickich mistrzostw Polski w biegach sprinterskich. W 1974 uzyskał na Uniwersytecie Gdańskim tytuł zawodowy magistra, a w 1984 na tej samej uczelni nadano mu stopień naukowy doktora. W latach 1974–1983 był nauczycielem akademickim UG. Później pracował w Polskich Liniach Oceanicznych, zakładał Instytut Badań nad Gospodarką Rynkową w Gdańsku, pełni funkcję przewodniczącego rady fundatorów tego instytutu. Jest autorem książki o sławnych liberałach, a także artykułów i felietonów do gazet i czasopism, takich jak „Rzeczpospolita”, „Gazeta Wyborcza”, „Parkiet”, „Polityka”, „Wprost” i „Newsweek Polska”. Jako pierwszy w 1993 zdobył nagrodę „Giganta” przyznawaną przez poznański oddział Gazety Wyborczej, w 1993 otrzymał Nagrodę Kisiela. W latach 1980–1989 był doradcą ekonomicznym „Solidarności”, a w 1988 współzałożycielem Kongresu Liberalno-Demokratycznego ze środowiska tzw. gdańskich liberałów. Został przewodniczącym tej inicjatywy politycznej. Pełnił funkcję ministra przekształceń własnościowych w rządach Jana Krzysztofa Bieleckiego (1991) i Hanny Suchockiej (1992–1993). Doprowadził do uruchomienia giełdy i opracowania Programu Powszechnej Prywatyzacji. Zasiadał również w Sejmie I kadencji. Po porażce wyborczej KLD w 1993, pracował w latach 1994–1997 jako ekspert m.in. za granicą. Po połączeniu się jego dotychczasowego ugrupowania z Unią Demokratyczną w jedną partię, został członkiem Unii Wolności. Z listy UW wszedł do Sejmu III kadencji w 1997. W 2001 przeszedł do Platformy Obywatelskiej, uzyskując mandat posła IV kadencji w okręgu gdańskim. Zasiadł we władzach krajowych PO. W 1997 prokurator skierował przeciw niemu do sądu akt oskarżenia, zarzucając, że jako minister przekształceń własnościowych miał działać na szkodę interesu publicznego i prywatnego, przekraczając uprawnienia i nie dopełniając obowiązków przy prywatyzacji na początku lat 90. dwóch krakowskich spółek Skarbu Państwa. W marcu 2005 sąd I instancji uniewinnił go od popełnienia tych zarzutów. W styczniu 2006 wyrok ten został uchylony, a sprawę skierowano do ponownego rozpoznania. Ostatecznie w marcu 2009 Sąd Okręgowy w Krakowie prawomocnie uniewinnił Janusza Lewandowskiego. W okresie od kwietnia 2003 do kwietnia 2004 był obserwatorem przy Parlamencie Europejskim. W wyborach europejskich z 13 czerwca 2004 został wybrany z listy Platformy Obywatelskiej w okręgu gdańskim. Uzyskał 79 879 głosów (20,17%, co stanowiło najlepszy wynik w regionie). Był przez 2,5 roku przewodniczącym komisji budżetowej Parlamentu Europejskiego, następnie objął funkcję jej wiceprzewodniczącego. W wyborach europejskich w 2009 skutecznie ubiegał się o reelekcję, ponownie wygrywając w swoim okręgu. W 2009 został nominowany przez rząd na polskiego komisarza europejskiego ds. programowania finansowego i budżetu w II Komisji José Barroso. 11 stycznia 2010 w Parlamencie Europejskim odbyło się jego przesłuchanie jako kandydata do KE. 9 lutego 2010 Parlament Europejski zatwierdził skład Komisji Europejskiej, w konsekwencji Janusz Lewandowski utracił mandat europosła. W 2014 ponownie został z listy PO wybrany do Parlamentu Europejskiego. W związku z tym 1 lipca 2014 odszedł ze stanowiska w KE. W styczniu 2015 został powołany przez premier Ewę Kopacz na przewodniczącego Rady Gospodarczej przy Prezesie Rady Ministrów. Zakończył urzędowanie w listopadzie tego samego roku. W 2016 został członkiem zespołu doradców ekonomicznych PO. W 2019 wystartował w wyborach do Parlamentu Europejskiego z pierwszego miejsca w okręgu nr 1 listy Koalicji Europejskiej. Uzyskał poparcie 120 990 wyborców i utrzymał mandat europosła na okres IX kadencji.

Mój autograf od polityka: 

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Marek Barbasiewicz

 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Marka Barbasiewicza. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Marek Antoni Barbasiewicz - urodził się 5 lutego 1945 roku w Przeworsku. Polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. W 1987 zdał egzamin przed ministerialną komisją i otrzymał uprawnienia artysty malarza. Grywał amantów, ojców rodziny i twarde charaktery. Powszechnie znany jest z takich produkcji jak: Lubię nietoperze (1985), Na kłopoty… Bednarski (1986), Magnat (1986), Zabij mnie glino (1987), Żegnaj, Rockefeller (1992), Psy II (1994), Miodowe lata (1998−2003), Na dobre i na złe (2000−2005), Fala zbrodni (2006−2007), Och, Karol 2 (2011) czy Prawo Agaty (2012−2015). Urodził się w Przeworsku na Podkarpaciu. Wkrótce wraz z rodziną przeprowadził się do Zgorzelca, a następnie do Wrocławia, gdzie w dzielnicy Oporów jego ojciec został dyrektorem warzywnego PGR-u. Jego wujek, Tadeusz Rolski, był pułkownikiem pilotem Wojska Polskiego, brał udział w II wojnie światowej, bitwie o Anglię i działaniach wojennych w Afryce. Bracia Marka Barbasiewicza także zostali wojskowymi, służyli w lotnictwie, Marynarce Wojennej. W latach 1951–1954 uczęszczał do wrocławskiej Szkoły Podstawowej nr 15. Potem z rodziną przeniósł się do Fromborka. Naukę kontynuował we fromborkiej Szkole Podstawowej im. Mikołaja Kopernika, gdzie jego zainteresowania plastyczne rozbudził ówczesny pedagog i kierownik szkoły Jan Król, m.in. rysował węglem z ogniska na workach papierowych po cukrze. W 1964 ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Piotra Potworowskiego w Poznaniu. Jego ojciec liczył, że kolejnym krokiem Marka będą studia architektoniczne[10]. Jego starszy kolega z poznańskiego liceum plastycznego, Jonasz Kofta i dyrektor Teatru Polskiego w Poznaniu – Marek Okopiński, zachęcili go, aby spróbował swoich sił na egzaminie do szkoły aktorskiej. Brał udział w kabaretach, śpiewał piosenki i otrzymał wyróżnienie w konkursie recytatorskim we Wrocławiu, który wygrał wówczas Janusz Gajos. Dostał się do szkoły aktorskiej za pierwszym razem, jednak jego decyzji o karierze aktorskiej nie zaakceptował jego ojciec, z którym nie miał dobrych relacji określając go jako człowieka z „pruskim systemem myślenia”. Odcięty od pieniędzy ojca w czasie studiów, musiał szukać pomocy u swojej matki i ciotek. Wziął nawet udział w modowej sesji zdjęciowej, przez którą niemal nie został wyrzucony ze studiów. W 1968 zdobył dyplom ukończenia Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. We wrześniu 1968 został zaangażowany przez Janusza Kłosińskiego do Teatru Nowego w Łodzi, gdzie zadebiutował jako żandarm w Rewizorze Gogola u boku Kłosińskiego (ówczesnego dyrektora teatru), Bohdany Majdy, Wandy Chwiałkowskiej, Zygmunta Zintela, Wandy Jakubińskiej, Tadeusza Szmidta i Andrzeja Maya. Na srebrnym ekranie pojawił się po raz pierwszy w filmie telewizyjnym Jerzego Hoffmana Ojciec (1967) z Tadeuszem Fijewskim, a następnie w serialach wojennych – Stawka większa niż życie (1968) i Czterej pancerni i pies (1970). Na kinowym ekranie zadebiutował jako kelner w dramacie fantasy Wojciecha Hasa Sanatorium pod Klepsydrą (1973) u boku Gustawa Holoubka. Stał się cenionym aktorem drugiego planu, od ról amantów (seriale: Zaklęty dwór – 1976 – i Rodzina Połanieckich – 1978 – oraz film kinowy Czułe miejsca – 1980, rola awangardowego artysty Allana Kowalskiego obok Hanny Dunowskiej) i czarnych charakterów (rola młodego wychowawcy z więzienia dla nieletnich w serialu Ballada o Januszku (1987) czy jako „Donald”, człowiek Stawskiego w sensacyjnym obrazie Zabij mnie glino (1987), do kreowania ról homoseksualistów (postać Jurka Zbierskiego, kochanka Conrada Heinricha (Jan Englert) w dramacie Magnat i serialu Biała wizytówka (1986) Filipa Bajona, którego losy związane są dramatycznie z dziejami książąt pszczyńskich, hrabiego Paszkowskiego w dramacie polsko-amerykańskim o okupacyjnej tragedii Cyganów I skrzypce przestały grać (And the Violins Stopped Playing, 1988) czy esesmana Totha w filmie Deborah (1995), miotającego się między miłością do mężczyzny a wiernością nazistowskim ideałom) i biseksualistów (Schodami w górę, schodami w dół – 1988 – jako hipnotyzer Ordęga). W latach 1998–2003, w serialu Miodowe lata grał Jana Marszałka, szefa Karola Krawczyka – głównego bohatera (w tej roli Cezary Żak). Tę rolę powtórzył także w 2004 roku, w spin-offie sitcomu, Całkiem nowe lata miodowe. W operze mydlanej TVP2 Na dobre i na złe (2000–2005) wcielił się w postać docenta Dariusza Depczyka, specjalisty ds. lecznictwa szpitalnego Mazowieckiej Kasy Chorych, ojca Macieja. Wystąpił gościnnie w popularnych sitcomach 13 posterunek (1998) i Lokatorzy (2002) oraz serialach kryminalnych Kryminalni (2004) i Fala zbrodni (2006). Wielokrotnie nagrywał także role dubbingowe. Jego najsłynniejszą rolą dubbingową jest złowrogi lew Skaza z filmu Walta Disneya Król Lew z 1994 roku. Użyczył również głosu Skazie w sequelu pt. Król Lew II: Czas Simby i w spin-offie pt. Lwia Straż. Pozostałe postacie dubbingowane przez aktora to m.in.: Rourke z animacji Atlantyda – Zaginiony ląd (2001), profesor Robert Kaufman z filmu Scooby Doo i cyberpościg (2001) oraz Lord Milori z filmu Dzwoneczek i sekret magicznych skrzydeł (2012). W 1992, po tym, jak pojawiła się plotka o jego romansie z nastolatką, w wywiadzie przeprowadzonym przez Marię Nurowską dla magazynu „Pani” dokonał publicznego coming outu. Tym samym został pierwszą osobą publiczną w Polsce, która na przełomie lat 80. i 90. otwarcie mówiła o homoseksualnej orientacji. Od 1978 jest w stałym związku z mężczyzną.

Mój autograf od aktora: 

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Kacper Kuszewski

Cześć !

Kacper Melchior Baltazar Kuszewski - urodził się 21 czerwca 1976 roku w Słupsku. Polski aktor filmowy i dubbingowy, wokalista i osobowość medialna. Jest synem aktorów, Małgorzaty Szudarskiej (1938–1998) i Jarosława Kuszewskiego (1935–2016). Ma siostrę, Justynę. Dorastał w Gdyni. Uczył się w państwowej szkole muzycznej im. Artura Rubinsteina w Bydgoszczy, grał na fortepianie i klarnecie. W 1999 ukończył studia w Akademii Teatralnej w Warszawie. Jest aktorem Teatru Pieśń Kozła we Wrocławiu. Na małym ekranie zadebiutował w 1998 epizodyczną rolą w serialu Litwo, ojczyzno moja, a w 1999 zagrał niewielką rolę w serialu Wszystkie pieniądze świata, jak też zadebiutował w kinowej roli, grając studenta w filmie Barbary Sass Jak narkotyk (1999). Ogólnopolską rozpoznawalność zapewniła mu rola Marka Mostowiaka w serialu TVP2 M jak miłość, w którym grał w latach 2000–2018. W tym czasie odegrał też epizodyczne lub drugoplanowe role w serialach, m.in. Twarze i maski (2000) i Hotel 52 (2013), a także w filmach: Strefa ciszy (2000), Karol. Człowiek, który został papieżem (2005), Wkręceni (2014) i Wkręceni 2 (2015). Ponadto jest aktorem dubbingowym – użyczył głosu tytułowej postaci w filmach o Myszce Miki, Percy’emu Weasleyowi w pierwszych trzech filmach z serii Harry Potter oraz Luke’owi Skywalkerowi w trzech filmach z serii Gwiezdne wojny i dwóch komputerowych grach akcji osadzonych w uniwersum Gwiezdnych wojen. W 2008 uczestniczył w programie rozrywkowym Polsatu Jak oni śpiewają. W 2011 zwyciężył w parze z Anną Głogowską w finale trzynastej edycji programu TVN Taniec z gwiazdami (2011). 23 marca 2015 wydał album studyjny pt. Album rodzinny, zawierający 11 utworów w stylistyce szlagierów międzywojennych[9]. W latach 2016–2018 był wokalistą zespołu Leszcze. W 2017 wygrał w finale ósmej edycji programu rozrywkowego Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo, a od 2018 jest jednym z jurorów w programie. Od 2020 gra w serialu Polsatu Przyjaciółki.

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Ilona Łepkowska

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Ilony Łepkowskiej. Niestety nie mam zdjęcia ze scenarzystką.  

O scenarzystce: 

Ilona Łepkowska - urodziła się 11 lipca 1954 roku w Warszawie. Polska scenarzystka i producentka filmowa i serialowa, pisarka. Urodziła i wychowała się w Warszawie. Jej ojciec, Tadeusz Łepkowski, był profesorem historii w Polskiej Akademii Nauk, matka zajmowała się domem. Ma dwoje rodzeństwa. W 1977 została absolwentką zarządzania na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. W 1982 ukończyła Zaoczne Studium Scenariuszowe przy PWSFTViT w Łodzi. Zanim zaczęła karierę scenopisarską, pracowała jako asystentka kierownika produkcji w Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych czy jako nauczycielka filmu i kultury filmowej w jednym z warszawskich liceów. Była urzędniczką w przedsiębiorstwie transportu i spedycji przemysłu mięsnego oraz organizatorką publiczności w Teatrze Ochoty. Pisała również teksty do czasopism „Film” i „Świat Młodych”. Jako scenarzystka zadebiutowała filmem telewizyjnym Wakacje z Madonną (1983). Jest autorką lub współautorką popularnych komedii, takich jak: Och, Karol (1985) i Och, Karol 2 (2011), Komedia małżeńska (1993), Nigdy w życiu! (na podstawie powieści Katarzyny Grocholi pod tym samym tytułem) (2004), Nie kłam, kochanie (2007), Jeszcze raz (2008) oraz serii „Kogel-mogel”, która jest określana mianem kultowej: Kogel-mogel (1988), Galimatias, czyli kogel-mogel II (1989), Miszmasz, czyli kogel-mogel 3 (2019), Koniec świata, czyli kogel-mogel 4 (2021). Pisała scenariusze do seriali: Radio Romans (1994–1995), Klan (1997–1999), Na dobre i na złe (1999–2002) oraz M jak miłość (2000–2007), którego była też producentką (2000–2008). Jest autorką seriali Barwy szczęścia i Wszystko przed nami, które współprodukowała i których była scenarzystką. Zajmuje się doradztwem scenariuszowym, kierownictwem literackim oraz produkcją filmową i telewizyjną. Ze względu na osiągnięcia telewizyjne nazywana jest „królową polskich seriali”, „pierwszą damą polskich seriali” czy „Midasem polskiego show–biznesu”. Jest laureatką Super Wiktora za całokształt osiągnięć. W 2013 została odznaczona brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Jest członkinią Polskiej Akademii Filmowej i honorową członkinią Stowarzyszenia Autorów ZAiKS[12]. Jest przewodniczącą Gildii Polskich Scenarzystów, członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich i ekspertką Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej zasiadającą w radzie przyznającej dofinansowania na produkcję filmów fabularnych. Jest wiceprzewodniczącą Rady Stowarzyszenia Autorów ZAiKS, była także szefem sekcji autorów dzieł filmowych. Pełniła funkcję prezesa Stowarzyszenia Twórców Telewizyjnych „Serial”. Napisała powieści: Pani mnie z kimś pomyliła (2016) oraz Idealna rodzina (2020). Jest autorką lub współautorką książek nawiązujących do jej scenariuszy: Nie kłam kochanie (2008), M jak miłość. Początki (2013), Tu jest jakby luksusowo (2018). W 2010 ukazała się jej biografia pt. „Ł jak Łepkowska”, będąca zapisem rozmów Andrzeja Opaly z Łepkowską. W 2017 została wydana publikacja pt. „Nad rodzinnym albumem. Teresa Lipowska w rozmowach z Iloną Łepkowską”[11]. W latach 2008–2010 występowała w niektórych sobotnich wydaniach magazynu satyryczno-publicystycznego TVN24 Szkło kontaktowe. Od 2010 jest felietonistką telewizyjnego tygodnika „Tele Tydzień”. Za poruszanie w swojej twórczości tematyki funkcjonowania w społeczeństwie osób z niepełnosprawnością została nagrodzona medalem „Przyjaciel Integracji” (2007), a za aktywność na rzecz środowisk LGBT, tolerancji, równouprawnienia i walki z homofobią otrzymała nagrodę Tolerantia Award (2016). Była wielokrotnie uwzględniana w rankingach na najbardziej wpływowe Polki i najbardziej wpływowych Polaków. W 2016 w plebiscycie „25 lat Super Expressu” została nagrodzona w kategorii „Super Osobowość”. Jest trzykrotnie rozwiedziona. Od 2009 jest związana z architektem i politykiem Czesławem Bieleckim. Ma córkę, Weronikę Wojnach (ur. 1978), która jest operatorką filmową. Choruje na depresję leczoną psychoterapią i farmakoterapią. Zajmuje się działalnością charytatywną, m.in. wspiera fundacje „Opiekuńcze Skrzydła” i „Domy Wspólnoty Chleb Życia” Małgorzaty Chmielewskiej.

Mój autograf od scenarzystki: 

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Andrew York

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Andrewa Yorka. Niestety nie mam zdjęcia z gitarzystą. 

O gitarzyście: 

Andrew York - urodziła się w 1958 roku w Atlancie , Georgia , Stany Zjednoczone, a dorastał w Wirginii. Gitarzysta i kompozytor. Zdobywca nagrdy Grammy. Uzyskał stopnie naukowe na James Madison University w Wirginii i University of Southern California (USC). Studiował w Hiszpanii, gdzie poznał gitarzystę klasycznego Johna Williamsa . Williams wykonywał i nagrywał kompozycje Yorku. W 1989 roku York wydał swój debiutancki solowy album Perfect Sky ( Timeless , 1989). Był członkiem Los Angeles Guitar Quartet do 2006 roku. York jest jedynym absolwentem w historii USC, który dwukrotnie otrzymał nagrodę Distinguished Alumni Award, w 1997 roku jako członek Los Angeles Guitar Quartet i ponownie w 2003 roku za solową karierę muzyczną. Grał na lutni w USC Early Music Ensemble. Poza karierą solową, nagrywaniem i wykonywaniem własnych kompozycji, ostatnia współpraca Yorka obejmuje projekty z Andym Summersem , WA Mathieu , Dai Kimurą i Mitsuko Kado. Plan trasy koncertowej York obejmował koncerty w trzydziestu krajach. Kompozycje Yorka i aranżacje na gitarę zostały wykonane i nagrane przez gitarzystów Johna Williamsa , Christophera Parkeninga , Karin Schaupp  i Sharon Isbin. York opublikował ponad 50 utworów na gitarę: solo, duet, trio, kwartet i zespół. Pojawił się na trzech płytach DVD, nagrał lub wystąpił jako solista na ponad dziesięciu albumach, a także opublikował trzytomowe dzieło o jazzie dla gitarzystów klasycznych. York zagrał na dziesięciu nagraniach z Los Angeles Guitar Quartet , w tym z nagrodzonym Grammy Guitar Heroes (2004). Jego solowe albumy to: Perfect Sky (1986), Dénouement (1994), Into Dark (1997), California Breeze (2006), Hauser Sessions (2007), Yamour (2012), Home (2018) i The Equations of Beauty(2018). Wydał także pięć utworów zespołu, Lotus Eaters, Stratojee i Land Below Waves w 2018, DissFunkShun i Pay the Piper w 2019 oraz kilka singli w 2019 i 2020. Andrew York jest członkiem Triple Nine Society, a jego artykuł Bowling Balls and Binary Switches został opublikowany w ich czasopiśmie Vidya w grudniu 2016 r. Został członkiem z prawem głosu w Recording Academy w 2018 r. Jeśli chodzi o Dénouement , Jim Ferguson stwierdził, że pięć oryginalnych suit, które składają się na nagranie, „demonstrują [Yorka] wyjątkową szerokość kompozycyjną, imponujące zdolności instrumentalne i bogate brzmienie. Pełen folku, jazzu i wpływów starożytnych materiał waha się od trudnych do prostych ale bardzo muzykalny ”.

Mój autograf od gitarzysty: 

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Janek Pentz

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Jacka Pentza. Niestety nie mam zdjęcia z gitarzystą.

O gitarzyście: 

Janek Pentz to gitarzysta i kompozytor akustyczny, kojarzony ze sceną gitary fingerstyle, mający za sobą wspólne koncerty z takimi artystami, jak m.in. Tommy Emmanuel, Andrew York, Andy McKee, Luca Stricagnoli, Daniel Cavanagh (Anathema), Alex Misko, Igor Presnyakov, Adam Palma, BAiKA (Banach&Kafi), pARTyzant, Marek Napiórkowski, Mirosław Czyżykiewicz, Lion Shepherd, Stefano Barone, oraz współpracę z wieloma innymi artystami w kraju i zagranicą. Koncertował z powodzeniem w Polsce, Niemczech, Austrii, Belgii i Holandii. Jest także autorem muzyki do filmów dokumentalnych. Informacje dotyczące jego działalności, w tym wywiady, były publikowane m.in. w magazynach Top Guitar, Gitarzysta, Polskim Radiu czy Antyradiu, muzyka zaś przez prestiżową wytwórnię CandyRat Records. Janek jest autorem dwóch płyt z muzyką autorską: Heroic Dreams… (EP, 2017) oraz Eternity (LP, 2019).

Mój autograf od gitarzysty:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Bartosz Bielenia

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Bartosza Bielenia. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Bartosz Bielenia - urodził się 15 maja 1992 roku w Białymstoku. Polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Urodził się i dorastał w Białymstoku. Został wychowany w wierze katolickiej i chciał zostać księdzem. Jego ciotka, Bernadeta Bielenia, to aktorka i reżyserka związana z Białostockim Teatrem Lalek oraz wykładowczyni ​Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie i Wydziału Sztuki Lalkarskiej Akademii Teatralnej w Białymstoku. W 1999 na deskach Teatru Dramatycznego w Białymstoku w wieku siedmiu lat zadebiutował jako tytułowy bohater w spektaklu Mały Książę autorstwa Antoine’a de Saint-Exupéry’ego. Występował w Młodzieżowym Domu Kultury w Białymstoku, najpierw w dziecięcym Teatrze Szóstka, a potem w Teatrze Klaps, gdzie swoje doświadczenie zdobywali także Adam Woronowicz, Katarzyna Herman i Rafał Rutkowski. Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Króla Zygmunta Augusta w Białymstoku. Po wygranych konkursach recytatorskich podjął decyzję o zdawaniu do szkoły teatralnej. Studiował w PWST w Krakowie, którą ukończył w 2016. Już będąc na studiach, odgrywał swoje pierwsze teatralne role. W 2012 zagrał w sztuce ​Heinera Müller​a Mauzer w reżyserii Theodorosa Therzopoulosa. W krakowskim Teatrze Bagatela wystąpił w roli Hipolita w Idiocie Fiodora Dostojewskiego (2013) w reż. Norberta Rakowski​ego. W latach 2014–2017 był związany ze Starym Teatrem w Krakowie, gdzie grał Edmunda w ​Królu Learze Williama Shakespeare’a (2014) w reż. Jana Klaty, tytułowego duńskiego księcia w Hamlecie (2015) Szekspira w reż. Krzysztofa Garbaczewski​ego, Saszę w Płatonowie Antoniego Czechowa (2015) w reż. Konstantina Bogomołowa, Podopiecznych Elfriede Jelinek (2016) w reż. Pawła Miśkiewicza, Wróżkę i Młodziutkiego Księcia w Kopciuszku Joëla Pommerata (2017) w reż. Anny Smolar​, księdza w Weselu Stanisława Wyspiańskiego (2017) w reż. Jana Klaty oraz Wszystko zmyślone Anny Karasińskiej (2017). W 2013 pojawił się w jednym z odcinków serialu Głęboka woda. W komediodramacie muzycznym Maćka Bochniaka Disco polo (2015) wystąpił w niewielkiej roli demonicznego kamerdynera, członka zespołu „Funny Gamer”. W dreszczowcu Wojciecha Kasperskiego Na granicy (2016) zagrał postać Janka. W dramacie Wojciecha Smarzowskiego Kler (2018) został obsadzony w roli lizusa. Przełomem w karierze stała się główna rola w filmie Boże Ciało (2019), za którą otrzymał Paszport "Polityki" w kategorii Film. W styczniu 2018 roku dołączył do zespołu Nowego Teatru w Warszawie, gdzie wystąpił w Uczcie Platona (2018) w reż. Krzysztofa Garbaczewski​ego.

Mój autograf od aktora:

 

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Kabaret Nowaki

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam moje autografy jakie dostałam od kabaretu Nowaki. Niestety nie mam ze członkami kabaretu zdjęcia.

O kabarecie:

Kabaret Nowaki – kabaret z Zielonej Góry, utworzony w 2007 roku. Obecnie w kabarecie Nowaki występują: Adrianna Borek, Tomasz Marciniak oraz Kamil Piróg. Ich talent i kreatywna praca przynoszą rezultaty w postaci wypełnionych po brzegi sal i śmiejącej się widowni, która polubiła ich charakterystyczną ekspresję i oryginalny sposób poruszania tematyki obyczajowej. W skład kabaretu wchodzą Adrianna Borek – kobieta, potrafiąca wcielić się w każdą postać, Tomasz Marciniak i Kamil Piróg – pełni energii, którą zarażają widownię, świetnie sprawdzający się także w roli konferansjerów. Ich najnowszy program "Moda na Nowaki" to dowód na to, jak popularnym i lubianym kabaretem jest obecnie ten zespół. W spektaklu kabaret przedstawia swoje największe hity i cały wachlarz absurdalnych i zaskakujących postaci, które są zabawną odpowiedzią na naszą codzienność. A realizowane we współpracy z Krzysztofem Jaroszyńskim widowisko "Królestwo za uśmiech czyli Szekspir z jajami" zwraca uwagę nie tylko na aspekt twórczy artystów, ale także na dobre przygotowanie aktorskie. Młodość i doświadczenie Nowaków procentują na każdym występie. Z chęcią podejmują się trudnej i ryzykownej rozmowy z publicznością, co przeradza się we wspólną i niepowtarzalną zabawę. Kabaret Nowaki potrafi zarazić dobrym humorem najbardziej ponurego widza. 

Moje autografy od kabaretu: 

Autografy załatwił mi mój chłopak.

Przemysław Borkowski

Cześć!

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Przemysława Borkowskiego. Niestety nie mam zdjęcia z kabareciarzem.

O kabareciarzu: 

Przemysław Borkowski - urodził się w 1973 roku w Olsztynie. Polski pisarz, poeta, felietonista, scenarzysta i artysta kabaretowy. Współtwórca i aktor Kabaretu Moralnego Niepokoju. Absolwent filologii polskiej Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1995 jest jednym z członków i współautorem tekstów Kabaretu Moralnego Niepokoju. Napisał kilka powieści i zbiorów opowiadań, a także trylogię kryminalną o psychologu Zygmuncie Rozłuckim (Zakładnik, Niedobry pasterz, Widowisko). Był felietonistą portalu Onet.pl, miesięcznika „Kariera” i dziennika „Metropol”. Współpracował z tygodnikiem „Przekrój” i kwartalnikiem „Fronda”. Na łamach „Frondy” ukazało się ponadto jego opowiadanie Miasteczko Dermań.

Mój autograf od kabareciarza: 

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Michał Zenkner

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Michała Zenknera. Niestety nie mam zdjęcia z kabareciarzem. 

O kabareciarzu: 

Michał Zenkner – polski artysta kabaretowy. Głównie występuje w kabarecie K2. Był również członkiem kabaretu Hlynur, który zawiesił swoją działalność 1 stycznia 2013 roku. Oprócz tego próbuje swoich sił w stand-upie oraz jest w grupie Stand-Up, która nazywa się PSY.

Mój autograf od kabareciarza: 

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Mikołaj Cieślak

 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Mikołaja Cieślaka. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem. 

O aktorze:

Mikołaj Cieślak - urodził się 6 grudnia 1973 roku w Warszawie. Polski artysta kabaretowy, aktor, współtwórca Kabaretu Moralnego Niepokoju. Studiował na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. W dorobku kabaretowym ma wiele wyrazistych i charakterystycznych ról: Gwidona, Bogdana, Bożydara, dresiarza w skeczu Galeria. Oprócz działalności kabaretowej opublikował wraz z Przemysławem Borkowskim i Robertem Górskim tomik wierszy zatytułowany Zeszyt w trzy linie. Występował w teatrze Capitol w komedii Marka Modzelewskiego Szwedzki stół i komedii Roberta Górskiego Zdrówko. W lutym 2015 zadebiutował w polsko-włoskiej sztuce Quasi-Paradiso (Prawie raj) w reżyserii Roberta Talarczyka, wystawianym w Teatro di Astra w Turynie. Odpowiadał za obsadę serialu internetowego Ucho Prezesa, w którym grał Mariusza. Zajmował się też tworzeniem obsady do filmu Tadeusza Śliwy (Nie)znajomi. Jest żonaty i ma dwie córki, Maję i Jagodę.

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak.