Marek Barbasiewicz

 Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Marka Barbasiewicza. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Marek Antoni Barbasiewicz - urodził się 5 lutego 1945 roku w Przeworsku. Polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. W 1987 zdał egzamin przed ministerialną komisją i otrzymał uprawnienia artysty malarza. Grywał amantów, ojców rodziny i twarde charaktery. Powszechnie znany jest z takich produkcji jak: Lubię nietoperze (1985), Na kłopoty… Bednarski (1986), Magnat (1986), Zabij mnie glino (1987), Żegnaj, Rockefeller (1992), Psy II (1994), Miodowe lata (1998−2003), Na dobre i na złe (2000−2005), Fala zbrodni (2006−2007), Och, Karol 2 (2011) czy Prawo Agaty (2012−2015). Urodził się w Przeworsku na Podkarpaciu. Wkrótce wraz z rodziną przeprowadził się do Zgorzelca, a następnie do Wrocławia, gdzie w dzielnicy Oporów jego ojciec został dyrektorem warzywnego PGR-u. Jego wujek, Tadeusz Rolski, był pułkownikiem pilotem Wojska Polskiego, brał udział w II wojnie światowej, bitwie o Anglię i działaniach wojennych w Afryce. Bracia Marka Barbasiewicza także zostali wojskowymi, służyli w lotnictwie, Marynarce Wojennej. W latach 1951–1954 uczęszczał do wrocławskiej Szkoły Podstawowej nr 15. Potem z rodziną przeniósł się do Fromborka. Naukę kontynuował we fromborkiej Szkole Podstawowej im. Mikołaja Kopernika, gdzie jego zainteresowania plastyczne rozbudził ówczesny pedagog i kierownik szkoły Jan Król, m.in. rysował węglem z ogniska na workach papierowych po cukrze. W 1964 ukończył Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. Piotra Potworowskiego w Poznaniu. Jego ojciec liczył, że kolejnym krokiem Marka będą studia architektoniczne[10]. Jego starszy kolega z poznańskiego liceum plastycznego, Jonasz Kofta i dyrektor Teatru Polskiego w Poznaniu – Marek Okopiński, zachęcili go, aby spróbował swoich sił na egzaminie do szkoły aktorskiej. Brał udział w kabaretach, śpiewał piosenki i otrzymał wyróżnienie w konkursie recytatorskim we Wrocławiu, który wygrał wówczas Janusz Gajos. Dostał się do szkoły aktorskiej za pierwszym razem, jednak jego decyzji o karierze aktorskiej nie zaakceptował jego ojciec, z którym nie miał dobrych relacji określając go jako człowieka z „pruskim systemem myślenia”. Odcięty od pieniędzy ojca w czasie studiów, musiał szukać pomocy u swojej matki i ciotek. Wziął nawet udział w modowej sesji zdjęciowej, przez którą niemal nie został wyrzucony ze studiów. W 1968 zdobył dyplom ukończenia Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. We wrześniu 1968 został zaangażowany przez Janusza Kłosińskiego do Teatru Nowego w Łodzi, gdzie zadebiutował jako żandarm w Rewizorze Gogola u boku Kłosińskiego (ówczesnego dyrektora teatru), Bohdany Majdy, Wandy Chwiałkowskiej, Zygmunta Zintela, Wandy Jakubińskiej, Tadeusza Szmidta i Andrzeja Maya. Na srebrnym ekranie pojawił się po raz pierwszy w filmie telewizyjnym Jerzego Hoffmana Ojciec (1967) z Tadeuszem Fijewskim, a następnie w serialach wojennych – Stawka większa niż życie (1968) i Czterej pancerni i pies (1970). Na kinowym ekranie zadebiutował jako kelner w dramacie fantasy Wojciecha Hasa Sanatorium pod Klepsydrą (1973) u boku Gustawa Holoubka. Stał się cenionym aktorem drugiego planu, od ról amantów (seriale: Zaklęty dwór – 1976 – i Rodzina Połanieckich – 1978 – oraz film kinowy Czułe miejsca – 1980, rola awangardowego artysty Allana Kowalskiego obok Hanny Dunowskiej) i czarnych charakterów (rola młodego wychowawcy z więzienia dla nieletnich w serialu Ballada o Januszku (1987) czy jako „Donald”, człowiek Stawskiego w sensacyjnym obrazie Zabij mnie glino (1987), do kreowania ról homoseksualistów (postać Jurka Zbierskiego, kochanka Conrada Heinricha (Jan Englert) w dramacie Magnat i serialu Biała wizytówka (1986) Filipa Bajona, którego losy związane są dramatycznie z dziejami książąt pszczyńskich, hrabiego Paszkowskiego w dramacie polsko-amerykańskim o okupacyjnej tragedii Cyganów I skrzypce przestały grać (And the Violins Stopped Playing, 1988) czy esesmana Totha w filmie Deborah (1995), miotającego się między miłością do mężczyzny a wiernością nazistowskim ideałom) i biseksualistów (Schodami w górę, schodami w dół – 1988 – jako hipnotyzer Ordęga). W latach 1998–2003, w serialu Miodowe lata grał Jana Marszałka, szefa Karola Krawczyka – głównego bohatera (w tej roli Cezary Żak). Tę rolę powtórzył także w 2004 roku, w spin-offie sitcomu, Całkiem nowe lata miodowe. W operze mydlanej TVP2 Na dobre i na złe (2000–2005) wcielił się w postać docenta Dariusza Depczyka, specjalisty ds. lecznictwa szpitalnego Mazowieckiej Kasy Chorych, ojca Macieja. Wystąpił gościnnie w popularnych sitcomach 13 posterunek (1998) i Lokatorzy (2002) oraz serialach kryminalnych Kryminalni (2004) i Fala zbrodni (2006). Wielokrotnie nagrywał także role dubbingowe. Jego najsłynniejszą rolą dubbingową jest złowrogi lew Skaza z filmu Walta Disneya Król Lew z 1994 roku. Użyczył również głosu Skazie w sequelu pt. Król Lew II: Czas Simby i w spin-offie pt. Lwia Straż. Pozostałe postacie dubbingowane przez aktora to m.in.: Rourke z animacji Atlantyda – Zaginiony ląd (2001), profesor Robert Kaufman z filmu Scooby Doo i cyberpościg (2001) oraz Lord Milori z filmu Dzwoneczek i sekret magicznych skrzydeł (2012). W 1992, po tym, jak pojawiła się plotka o jego romansie z nastolatką, w wywiadzie przeprowadzonym przez Marię Nurowską dla magazynu „Pani” dokonał publicznego coming outu. Tym samym został pierwszą osobą publiczną w Polsce, która na przełomie lat 80. i 90. otwarcie mówiła o homoseksualnej orientacji. Od 1978 jest w stałym związku z mężczyzną.

Mój autograf od aktora: 

Autograf załatwił mi mój chłopak.