Joanna Sydor

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Joanny Sydor. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce: 

Joanna Sydor - urodziła się 23 stycznia 1975 roku w Białymstoku. Polska aktorka. Absolwentka I Liceum Ogólnokształcącego w Tarnowie. W 1995 roku wystąpiła gościnnie w wideoklipie zespołu Cemetery of Scream pt. „Anxiety”. W 1998 ukończyła PWST w Krakowie. W latach 1998–2005 aktorka Teatru Starego w Krakowie. W 2014 ukończyła studia na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Córka lekarza. Siostra muzyka i kompozytora Pawła Sydora.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Kuba Wojewódzki

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Kuby Wojewódzkiego. Niestety nie mam zdjęcia z dziennikarzem.

O dziennikarzu:

Kuba Wojewódzki, właściwie Jakub Władysław Wojewódzki (ur. 2 sierpnia 1963 w Koszalinie) – polski dziennikarz muzyczny, telewizyjny, radiowy i prasowy, publicysta, satyryk, felietonista, celebryta, showman i perkusista. Związany z telewizją TVN i tygodnikiem „Polityka”. Jest synem prokuratora. Ukończył klasę o profilu humanistycznym w XXVII Liceum OgólnokształcącW 1990 został dyrektorem artystycznym firmy fonograficznej Arston. Odpowiadał za wydanie albumów takich wykonawców, jak Kult, Reds, Apteka, Dezerter, Kolaboranci, Farben Lehre, Karcer czy T.Love. W 1993 był dyrektorem Festiwalu Muzyków Rockowych w Jarocinie. Realizował teledyski, m.in. Wilków, Urszuli, Oddziału Zamkniętego, Roberta Janowskiego, Hey, IRY, Golden Life, Róż Europy. Projektował również okładki płyt. W latach 2000–2002 był dyrektorem serwisów w portalu Wirtualna Polska. Działa jako animator muzyczny.ym im. Tadeusza Czackiego w Warszawie. Studiował dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim, ale studiów nie ukończył. Karierę telewizyjną rozpoczynał w programie Rockandroller w TVP1. Następnie pojawił się w programie Halo-Gramy emitowanym przez Polsat. Był trzykrotnie (w pierwszej, drugiej i czwartej edycji) jurorem w programie Telewizji Polsat Idol. W edycji trzeciej jego miejsce zajęli Marcin Prokop i Maciej Maleńczuk. Był także jurorem w konkursie World Idol, pojedynku zwycięzców krajowych edycji Idola z całego świata. Od września 2006 pracuje w TVN, w którym prowadzi autorski talk-show Kuba Wojewódzki. W latach 2002–2006 program ten prowadził w Polsacie. W 2007 był sędzią w specjalnym odcinku Tańca z gwiazdami – „Najpiękniejsze tańce”. W latach 2008–2010 był jurorem w programie Mam talent!, a w latach 2011–2014 był w jury programu X-Factor. Od 2015 jest jurorem talent-show Mali giganci. Prowadził audycje muzyczne w Rozgłośni Harcerskiej, Trójce, RDC, Radiu Bis i RMF FM. W latach 2003–2007 z Michałem Figurskim prowadził „Antylistę”, poranną audycję w Antyradiu w Warszawie i Katowicach (od września 2007 również w Krakowie). Od 28 stycznia 2008 do 25 czerwca 2012 w duecie z Michałem Figurskim prowadził od poniedziałku do czwartku program „Poranny WF” w Esce Rock. Od 3 września 2012 do 23 grudnia 2013 współprowadził z Agnieszką Szulim, Maciejem Stuhrem, Czesławem Mozilem i Bartoszem Węglarczykiem nadawaną w dni powszednie poranną audycję „Zwolnienie z WF-u” w Esce Rock. Był dziennikarzem gazet muzycznych („Magazyn Muzyczny”), felietonistą („Muza”) i redaktorem naczelnym miesięcznika „Brum”, a także współwydawcą miesięcznika „Plastik”[5]. W latach 2002–2010 publikował felietony m.in. tytułach: „Wprost”, „Przekrój” i w miesięczniku „Playboy”. W 2008 nawiązał stałą współpracę z tygodnikiem „Polityka”, na którego łamach publikuje felietony będące zbiorami krótkich komentarzy do bieżących wydarzeń z życia polskich celebrytów, często utrzymanych w bardzo krytycznym tonie. W 2005 oraz 2009 został nominowany do nagrody Telekamery w kategorii „Rozrywka”. Zdobył Wiktora 2009 w kategorii „Osobowość telewizyjna” ex aequo z Grażyną Torbicką. W marcu 2010 odbyła się premiera sztuki Woody’ego Allena pt. „Zagraj to jeszcze raz, Sam” (reż. Eugeniusz Korin, Teatr 6. piętro), w której zagrał główną rolę. Od sierpnia 2011 występuje w reklamach sieci komórkowej – Play. Wcześniej, w 2005 i 2006, razem z Michałem Figurskim brał udział w kampanii reklamowej sieci Era Tak Tak. Był także twarzą Efektu Axe w 2007. W 2011 z Krzysztofem Materną był autorem scenariusza i reżyserem koncertu inaugurującego polską prezydencję w Unii Europejskiej. W koncercie wzięli m.in.: wokalistka grupy The Cranberries, Dolores O’Riordan, Chris Botti, Michael Bolton, Kenny G, Macy Gray, The Manhattan Transfer i Tricky. Większość z nich wykonała po jednym polskim utworze. Polskę reprezentowali: Tomasz Stańko, Lech Janerka, Leszek Możdżer, Myslovitz i Edyta Górniak. Od 5 lutego 2014 do 18 stycznia 2016 pracował w Rock Radiu, w którym najpierw z Mikołajem Lizutem, a następnie z Piotrem Kędzierskim prowadził nadawaną od poniedziałku do czwartku popołudniową audycję „Książę i żebrak”. Jesienią 2018 do księgarni trafiła jego autobiografia, nad którą pracował 6 lat. Jego partnerką życiową była aktorka Anna Mucha, z którą rozstał się w 2007 po czterech latach. Był również w kilkuletnim związku z modelką Renatą Kaczoruk. Deklaruje się jako ateista. 7 czerwca 2011 Rada Etyki Mediów wydała oświadczenie, w którym uznała, że we współprowadzonej przez niego audycji „Poranny WF” doszło do „drastycznej demonstracji ksenofobii” wobec ciemnoskórego obywatela. W opinii Rady, Wojewódzki z Michałem Figurskim znieważyli mężczyznę „obraźliwymi, rasistowskimi sformułowaniami”. Ich zachowanie zostało uznane za „pogwałcenie zasady szacunku i tolerancji”. W związku z tą audycją, działacze Komitetu na rzecz Praw Afrykańskiej Społeczności w Polsce przy fundacji Afryka Inaczej zaapelowali o niepowierzanie Wojewódzkiemu organizacji koncertu na start polskiej prezydencji w UE, protestując w ten sposób przeciw promocji przez władze kraju „prostactwa i chamstwa”. W lipcu 2011 Prokuratura Rejonowa Warszawa Praga-Południe wszczęła śledztwo w sprawie znieważenia mężczyzny przez dziennikarzy. W związku z tą samą sprawą, 13 października 2011 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji nałożyła na Eska Rock SA (pracodawcę Figurskiego) karę finansową w wysokości 50 tys. złotych. W decyzji stwierdzono, że "Quote-alpha.pngwskazując konkretną osobę o ciemnym kolorze skóry, która dodatkowo pełni funkcję publiczną, i opowiadając o niej żarty związane z kolorem skóry i pochodzeniem, które stawiają ją w złym świetle, prowadzący dopuścili się dyskryminacji ze względu na rasę. (...). Oceniając całość audycji prowadzonej przez J. Wojewódzkiego i M. Figurskiego, należy stwierdzić, że „żarty” miały charakter jednoznacznie rasistowski i sprowadzały się do utrwalania wśród odbiorcówW jednej z kolejnych audycji, wyemitowanej 6 października 2011, prowadzący m.in. zarzucili temu samemu mężczyźnie rasizm i oskarżyli go o szerzenie nienawiści. W związku z powyższym, decyzją z dnia 30 marca 2012 Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji stwierdziła, że treść audycji narusza postanowienia ustawy i nałożyła na ESKA Rock SA kolejną karę w wysokości 50 tys. zł[ stereotypu Afrykanów". Niezależnie od powyższego, w kwietniu 2012 Wojewódzkiemu został przedstawiony przez Prokuraturę Okręgową Warszawa-Praga zarzut znieważenia, zagrożony karą trzech lat pozbawienia wolności. W lipcu 2014 proces w tej sprawie, toczący się w pierwszej instancji przed Sądem Rejonowym Warszawa-Praga Północ, zakończył się uniewinnieniem Wojewódzkiego i Figurskiego od stawianych im zarzutów. W sierpniu 2011 Sąd Apelacyjny w Warszawie wydał prawomocny wyrok w sprawie kary 471 tys. zł, nałożonej przez Krajową Radę Radiofonii i Telewizji na telewizję TVN w związku z przebiegiem prowadzonego przez Wojewódzkiego programu, nakazując stacji zapłatę tej kary i zwrot kosztów procesu. W programie tym goście prowadzącego wkładali miniaturki polskich flag w atrapy psich odchodów. Zdaniem sądu, program propagował zachowania „sprzeczne z prawem i moralnością” i pokazał „totalny brak szacunku dla polskiej flagi, co obraża wartości respektowane przez społeczeństwo”. W czerwcu 2012 ukraińskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych wydało komunikat, w którym odniosło się do sformułowań użytych przez Wojewódzkiego i Figurskiego 12 czerwca 2012 w programie „Poranny WF” na antenie Eska Rock. MSZ zaprotestowało przeciw „niedopuszczalnym wypowiedziom, które obrażają cześć i godność Ukraińców”, zdaniem MSZ Wojewódzki wraz z Figurskim „pozwolili sobie na skrajnie poniżające wypowiedzi pod adresem Ukraińców, co jest nie do przyjęcia przez jakiegokolwiek cywilizowanego człowieka oraz demokratyczne społeczeństwo, w którym nie powinno być miejsca dla publicznych obraz bądź dyskryminacji na tle narodowościowym” i zażądało przeprosin. Rada Etyki Mediów uznała, że dziennikarze prowokowali słuchaczy drastyczną demonstracją ksenofobii, co oceniła jako „nie tylko rażące chamstwo, ale i typową mowę nienawiści”. Śledztwo w sprawie znieważenia Ukrainek wszczęła Prokuratura Rejonowa Warszawa-Praga Południe[22]. 30 lipca 2012 Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nałożył na Eskę Rock karę finansową w wysokości 75 tysięcy złotych. W uzasadnieniu zwrócono uwagę, że tego radia w dużej części słuchają osoby młode, znajdujące się na początku drogi życiowej, ponad połowę słuchaczy stanowią osoby niesamodzielne i mieszkające z rodzicami; wśród takich osób szczególnie niebezpieczne jest propagowanie postaw i zachowań dyskrymi25 czerwca 2012 władze Radia Eska Rock zwolniły Kubę Wojewódzkiego i Michała Figurskiego za nieprzyzwoite wypowiedzi pod adresem Ukrainek. Decyzją zarządu radia program zniknął z ramówki[a]. W związku z tą sprawą 19 grudnia 2012 Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich przyznało Wojewódzkiemu i Figurskiemu tytuł Hieny Rokunacyjnych. Wymierzając karę organ zwrócił uwagę m.in. na uprzednio prowadzone postępowania oraz fakt ponownego naruszenia ustawy. W 2010 udzielił poparcia Ruchowi Poparcia Palikota. 30 maja 2011 w programie Tomasza Lisa Kuba Wojewódzki zdementował plotki, jakoby doradzał sztabowi Platformy Obywatelskiej w kampanii wyborczej w 2009[26]. Z kolei w 2007, w szóstym odcinku szóstego sezonu swojego talk-show z udziałem Piotra Gąsowskiego i Tomasza Lipińskiego, potwierdził swoją obecność w sztabie wyborczym Donalda Tuska zapowiadając drugiego gościa: "To jest niesamowita biografia. Kiedyś był moim idolem – chodziłem na jego koncerty, słuchałem jego piosenek. Potem był moim kolegą z pracy, bo robiłem z nim wywiady. Potem zostaliśmy kumplami i w ogóle, w ogóle nie zdziwiłem się, jak go spotkałem w sztabie wyborczym niedoszłego prezydenta Donalda Tuska, bo razem z Pawłem Kukizem i właśnie z Tomkiem staraliśmy się pomóc, żeby było lepiej niż jest. Po wygranych przez PO wyborach w 2011 Adam Michnik napisał w „Gazecie Wyborczej”: "Na koniec: te wybory to zwycięstwo Polski Marka Kondrata i Kuby Wojewódzkiego, Polski ludzi bystrych i uśmiechniętych. Zapamiętam frazę Wojewódzkiego: „Młody czytelniku, jeśli nadal chcesz głosować na PiS – wcześniej skontaktuj się z lekarzem i farmaceutą”. Jakby Duch Święty przemówił ustami Kuby Wojewódzkiego. Przed pierwszą turą wyborów prezydenckich w 2015 udzielił poparcia Pawłowi Kukizowi. W drugiej turze poparł Bronisława Komorowskiego.

Mój autograf od dziennikarza:

Autograf załatwił mi mój znajomy. 

Na koniec chciałam Wam złożyć świąteczne życzenia:

Ramona Rey

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Ramony Rey. Niestety nie mam zdjęcia z piosenkarką.

O piosenkarce:

Ramona Rey, właściwie Katarzyna Alina Okońska - urodziła się 30 sierpnia 1983 roku w Gryficach. Polska piosenkarka muzyki pop i klubowej. Pochodzi z Gryfic, gdzie skończyła liceum i założyła swój pierwszy zespół, z którym zagrała kilka koncertów. Uczyła się śpiewu operowego w szkole muzycznej. W 2002 śpiewała i tańczyła w musicalu Kwiaty we włosach, pokazywanym na antenie TVN. Przełomem było poznanie Igora Czerniawskiego, z którym rozpoczęła pracę nad debiutancką płytą. Album zapowiadany był przez singel „Zanim słońce wstanie”, który ukazał się w czerwcu 2005. Utwór wykorzystano w reklamie wody mineralnej Żywiec-Zdrój. Teledysk, którego reżyserią zajął się Łukasz Kośmicki, nominowano w dwóch kategoriach na festiwalu Yach Film. W 2006 roku wydała singel „Pięknie jest”, do którego teledysk emitowany był m.in. w Viva Polska i 4fun.tv. W czasie promocji singla na rynku ukazał się jej debiutancki album studyjny, zatytułowany po prostu Ramona Rey. Trzecim utworem i teledyskiem promującym album została piosenka „Jak to widzisz”, która została motywem przewodnim filmu Południe-Północ. W sierpniu Rey wystąpiła na festiwalu w Jarocinie. W 2007 wzięła udział w projekcie muzycznym Yugopolis, wykonując utwór „Ominęło mnie” na płycie zatytułowanej Słoneczna strona miasta. W 2008 wydała utwór „Skarb”, będący pierwszym singlem z drugiej płyty. Premiera teledysku do utworu odbyła się 27 kwietnia, klip został nominowany do nagrody Yach Film w kategoriach: Grand Prix i „Najlepsze zdjęcia”, wygrywając w drugiej kategorii. Kolejnym singlem została piosenka „Znajdź i weź”, która została umieszczona na ścieżce dźwiękowej do filmu Kochaj i tańcz. W grudniu ukazał się oficjalny teledysk do utworu. Drugi album studyjny, zatytułowany Ramona Rey 2, ukazał się 18 stycznia 2009. Album spotkał się z pozytywnym przyjęciem zarówno fanów, jak i krytyków muzycznych. W kwietniu 2009 materiał zapewnił piosenarce nominację w plebiscycie Superjedynki w kategorii „Płyta roku”. W maju Rey wystąpiła z piosenką „Obietnica” w programie Hit Generator, zapowiadając utwór jako trzeci singiel z płyty. W sierpniu z piosenką zakwalifikowała się do pierwszej dziesiątki festiwalu Vena, na którym ostatecznie wygrała nagrodę publiczności. Wtedy też została nominowana do nagrody festiwalu Yach Film w kategorii „Kreacja aktorska” za teledysk do singla „Znajdź i weź”. W międzyczasie, wraz z Akonem, Keri Hilson i szesnastoma piosenkarzami z różnych krajów świata, nagrała utwór „Oh Africa”, skomponowany na potrzeby Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej 2010. W 2010 została jedną z ambasadorek kampanii reklamowej Pepsi. W ramach międzynarodowej akcji charytatywnej, organizowanej przez markę, dochód ze sprzedaży singla „Oh Africa” został przeznaczony na pomoc ubogiej młodzieży w Afryce. W lipcu 2010 zaprezentowała teledysk do singla „Lubię cię”, za który w sierpniu otrzymała nominację do nagrody Yach Film w kategorii „Kreacja aktorska”. W marcu 2011 została nominowana do nagrody Oskary Fashion 2011 w kategorii „Muzyka”. W październiku wydała trzeci album studyjny, zatytułowany Ramona Rey 3. Jesienią 2014 wzięła udział w programie TVP1 SuperSTARcie, w którym zajęła siódme miejsce. 12 maja 2017 wydała czwarty album studyjny, zatytułowany Ramona Rey 4. W listopadzie zaprezentowała podwójny teledysk do piosenek „Kim być” i „Seneka”, opowiadający o homoseksualnej miłości w czasach wojny. 31 grudnia wydała singiel „EUVI”.

Mój autograf od piosenkarki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Kasia Moś

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Kasi Moś. Niestety nie mam zdjęcia z piosenkarką.

O piosenkarce:

Katarzyna Moś, występująca głównie jako Kasia Moś - urodziła się 3 marca 1987 roku w Rudzie Śląskiej. Polska piosenkarka, kompozytorka, autorka tekstów piosenek i aktywistka społeczna, reprezentantka Polski w 62. Konkursie Piosenki Eurowizji (2017). Pochodzi z muzykalnej rodziny. Jest córką Marka Mosia, dyrygenta Orkiestry Aukso, i Joanny Moś, która przez lata grała na altówce. Ma o dwa lata starszego brata Mateusza, który również zajmuje się muzyką i gra w Orkiestrze Aukso. Ukończyła szkołę muzyczną im. Fryderyka Chopina w Bytomiu w klasie wiolonczeli i fortepianu. Jest także absolwentką Wydziału Jazzu i Muzyki Rozrywkowej w klasie wokalu Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. W wieku piętnastu lat zaczęła uczęszczać na zajęcia wokalne do Elżbiety Chlebek, u boku której stawiała pierwsze kroki w profesjonalnej karierze wokalnej. Na początku kariery współpracowała z zespołami muzycznymi, takimi jak Stetsons czy Big Bandem Lotharsi, a także The Fire, w skład którego wchodzili wykładowcy i studenci Wydziału Jazzu Akademii Muzycznej w Katowicach. W 2002 nagrała pierwsze demo, które przesłuchał m.in. Robert Janson, założyciel zespołu Varius Manx. W 2005 muzyk napisał dla niej piosenkę „I Wanna Know”, z którą piosenkarka zakwalifikowała się do polskich eliminacji eurowizyjnych. 28 stycznia 2006 wystąpiła w finale selekcji i zajęła dziesiąte miejsce na piętnastu uczestników. W latach 2008–2009 wcielała się w postać Judasza w spektaklu Pasja wg św. Marka Pawła Mykietyna, wystawianym m.in. na Wratislavia Cantans, Festiwalu Muzyki Polskiej w Krakowie oraz na Warszawskiej Jesieni. W 2011 wyjechała rekreacyjnie do Las Vegas, gdzie po występie na karaoke (z utworem „How Come U Don’t Call Me Anymore?” Alicii Keys) w jednym z lokalnych klubów poznała tancerkę z zespołu Mata Gosa. Po powrocie do Polski nagrała kilka piosenek demo, a po trzech tygodniach powróciła do Las Vegas, by wziąć udział w przesłuchaniach organizowanych przez Robin Antin, założycielkę girlsbandu The Pussycat Dolls. Po tygodniu zagrała koncert m.in. w klubie Viper Room, należącym do aktora Johnny’ego Deppa. Podczas półrocznego kontraktu współpracowała m.in. z Kelly Osbourne, Mýą i Carmen Electrą, a także z aktorką Evą Longorią, na której zaproszenie zaśpiewała podczas aukcji charytatywnej wspieranej przez nią fundacji. W 2012 wzięła udział w przesłuchaniach do trzeciej edycji programu Must Be the Music. Tylko muzyka. Podczas rundy eliminacyjnej zaśpiewała piosenkę „(You Make Me Feel Like) A Natural Woman” z repertuaru Arethy Franklin i zakwalifikowała się do półfinału. Wystąpiła w pierwszym półfinale talent-show, prezentując swoją wersję utworu „Czerwony jak cegła” zespołu Dżem, i awansowała do finału. Zajęła w nim trzecie miejsce. W trakcie udziału w programie nagrała piosenkę „Uwierz”, umieszczoną na debiutanckiej płycie zespołu Tax Free zatytułowanej Na ostatnim piętrze nieba. Utwór został stworzony przez artystów na potrzeby akcji przeciwko bezmyślnemu kupowaniu psów. We wrześniu piosenkarka wcieliła się w postać Kordelii w musicalu Król Lear Pawła Mykietyna. Od 2014 występuje w kampaniach reklamowych Towarzystwa Ubezpieczeń Link4. W październiku 2015 ukazała się jej debiutancka płyta studyjna, zatytułowana Inspination. Na albumie znalazł się m.in. singel „Addiction”, z którym Moś zakwalifikowała się do finału krajowych eliminacji do 61. Konkursu Piosenki Eurowizji. 5 marca piosenkarka wystąpiła jako piąta w koncercie finałowym i zajęła szóste miejsce, zdobywając 3,39% głosów. W tym samym pojawiła się na okładce październikowego wydania magazynu dla mężczyzn „Playboy". W lutym 2017 wydała singel „Flashlight”, z którym zakwalifikowała się do polskich eliminacji do Konkursu Piosenki Eurowizji 2017. 18 lutego wystąpiła jako szósta w kolejności w finale selekcji, które ostatecznie wygrała po zdobyciu 19 punktów (10 pktów od jurorów i 9 pktów od telewidzów), zostając tym samym reprezentantką Polski w 62. Konkursie Piosenki Eurowizji, organizowanym w Kijowie. 25 lutego wystąpiła jako gość specjalny w finale ukraińskich selekcji eurowizyjnych. Miesiąc po wygraniu finału polskich eliminacji wyruszyła w minitrasę promocyjną po Europie, obejmującą występy w Rydze, Londynie, Tel-Awiwie, Amsterdamie i Madrycie. 9 maja wystąpiła jako jedenasta w kolejności startowej w pierwszym półfinale Konkursu Piosenki Eurowizji i z dziewiątego miejsca awansowała do finału, który odbył się 13 maja. Zajęła w nim dwudzieste drugie miejsce po zdobyciu 64 punktów w tym 41 punktów od telewidzów (12. miejsce) i 23 pkt od jurorów (23. miejsce). Pod koniec maja wyemitowano w TVN odcinek Misja Pies z gościnnym udziałem Moś. 1 czerwca zagrała koncert w warszawskim klubie „Progresja”, podczas którego m.in. zaprezentowała premierowo utwory ze swojej drugiej płyty studyjnej, w tym m.in. piosenkę „Body”, zapowiedzianą na koncercie jako nowy singiel artystki. Jesienią telewizja Polsat wyemitowała ósmy sezon programu Twoja twarz brzmi znajomo z udziałem Moś[37]. Za wygraną siódmego odcinka, w którym wcieliła się w rolę Alicii Keys, otrzymała czek w wysokości 10 tys. zł, którą przekazała Straży dla Zwierząt w Polsce. Po dziewięciu odcinkach zajęła piąte miejsce. 17 października zagrała jako support przed koncertem francuskiej piosenkarki Imany w krakowskiej Tauron Arena. 9 grudnia zagrała koncert w katowickiej NOSPR-ze, na którym zaprezentowała m.in. utwór „Wild Eyes”[39], który nagrała z fińskim duetem Norma John, poznanym podczas udziału w Konkursie Piosenki Eurowizji[40]. 29 maja 2018 zaprezentowała oficjalny teledysk do piosenki. 3 października 2018 wydała teledysk do piosenki „Przecież”, którą stworzyła we współpracy z Arturem Andrusem i Kubą Badachem z inicjatywy redakcji portalu Psy.pl, organizującej coroczną, ogólnopolska akcję społeczną „Zerwijmy łańcuchy”. Jest zaręczona z Maciejem Malinowskim, z którym jest w związku od 2015. Angażuje się w akcje prozwierzęce, wspiera m.in. adopcję zwierząt ze schronisk, a także promuje ochronę środowiska. W 2017 została ambasadorką akcji „Zerwijmy łańcuchy!”. Jest weganką.

Mój autograf od piosenkarki:

Autograf załatwił mi mój chłopak. 

Klaudia Carlos

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Klaudii Carlos. Niestety nie mam zdjęcia z dziennikarką.

O dziennikarce:

Klaudia Carlos-Machej (ur. 24 czerwca 1974 w Poznaniu) – polska dziennikarka, prezenterka Telewizji Polskiej, doktor nauk humanistycznych w dys­cy­pli­nie nauk o sztuce. Wykładowca akademicki i prodziekan Wydziału Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej, Muzyki Kościelnej, Rytmiki i Tańca Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Jej ojciec jest z pochodzenia Portugalczykiem. Ukończyła Państwową Szkołę Baletową w Poznaniu, Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie i Podyplomowe Studia Dziennikarskie na UAM w Poznaniu. Pracuje jako adiunkt w Zakładzie Tańca na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie pełni też funkcję prodziekan Wydziału Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej, Muzyki Kościelnej, Rytmiki i Tańca. Była modelką oraz tancerką „Mazowsza”, swoich sił próbowała również w filmie. W latach 1993–1995 była twórcą programu telewizyjnego TVP WOT Pokochać taniec. W latach 1997-2011 prowadziła serwis sportowy w telewizji TVN, a od 2006 roku również Sportowe podsumowanie dnia w TVN24. W 2001 roku była gościem świątecznego wydania programu Droga do gwiazd, w którym śpiewała kolędę „W żłobie leży”. W 2005 roku wzięła udział w pierwszej edycji programu Taniec z gwiazdami, w którym zajęła szóste miejsce w parze z Rafałem Maserakiem. Od 2006 do 2008 roku razem z Katarzyną Bosacką prowadziła magazyn Salon piękności w telewizji TVN Style. W 2009 roku prowadziła program Notatnik Klaudii na antenie TVN Warszawa, w którym przedstawiała kobiecą stronę Warszawy. We wrześniu 2011 roku przeszła do TVP1, gdzie została prowadzącą programów: Kawa czy herbata?, Zdrowo z Jedynką oraz Linia Zdrowia. Jako członkini jury wystąpiła w programie Daniec z gwiazdami, czyli Euro Show. Od września 2013 roku do czerwca 2017 roku prowadziła program Puls Polski w TVP Info. Jej mężem jest śpiewak operowy Dariusz Machej. Jest matką dwójki dzieci: Antoniego (ur. 1997) i Marii (ur. 2010).

Autograf od dziennikarki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Filip Łobodziński

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Filipa Łobodzińskiego. Niestety nie mam zdjęcia z dziennikarzem.

O dziennikarzu:

Filip Łobodziński - ur. 24 marca 1959 w Warszawie. Polski dziennikarz i tłumacz, muzyk Zespołu Reprezentacyjnego. Znany także jako aktor dziecięcy. Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1978). W dzieciństwie wystąpił w filmach Abel, twój brat Janusza Nasfetera (1970), Podróż za jeden uśmiech (1971) i Stawiam na Tolka Banana Stanisława Jędryki (1973), Poszukiwany, poszukiwana Stanisława Barei (1973) oraz Mysz Wiktora Skrzyneckiego (1979). Podkładał również głos do polskich wersji językowych filmów zagranicznych. W 2009, po 30 latach przerwy, powrócił na ekran w krótkometrażowym filmie Groby. W 2008 napisał scenariusz filmu fabularnego Dumka, do wyreżyserowania którego przygotowuje się Kasia Adamik. Wystąpił w teledysku Yugopolis i Macieja Maleńczuka Gdzie są przyjaciele moi, w którym wraz z Henrykiem Gołębiewskim odtworzył rolę z serialu Podróż za jeden uśmiech. Na studiach iberystycznych, wspólnie z Jarosławem Gugałą, założył grupę muzyczną o nazwie Zespół Reprezentacyjny, z którą nagrał płyty: Za nami noc... (pieśni Lluisa Llacha) (1985), Śmierć za idee – ballady Georgesa Brassensa (1986), Sefarad (1991), Pornograf (1993), Kumple to grunt (2007) i Mur – piosenki Lluisa Llacha (2014). Zespół, w którym Łobodziński jest gitarzystą i wokalistą, wykonuje piosenki katalońskiego barda Lluisa Llacha i francuskiego piosenkarza Georges’a Brassensa. We wrześniu 2005 w Barcelonie wręczył Lluisowi Llachowi medal na 25-lecie „Solidarności”. Od 1983 współpracuje (sporadycznie) z zespołem Filharmonia im. Romualda Traugutta, specjalizującym się w polskim repertuarze patriotycznym. Jest autorem hiszpańskich tekstów dwóch piosenek śpiewaczki operowej Małgorzaty Walewskiej na płycie Mezzo oraz trzech polskich tekstów piosenek do płyty Ciepło zimno jazzowej wokalistki Anny Serafińskiej i piosenki „Ema”, wykonywanej przez Pawła Kukiza na płycie Yugoton. Jest autorem wszystkich polskich tekstów na płytę I na co mi to było Justyny Steczkowskiej i serbskiej Boban i Marko Marković Orkestar. W 2000 opublikował wspólnie z Grzegorzem Brzozowiczem książkę Sto płyt, które wstrząsnęły światem. Kronika czasów popkultury. Napisał wstęp do wyboru piosenek hiszpańskojęzycznych, które w 2002 ukazały się na dwupłytowym wydawnictwie Vive El Amor - Tańcząc Z Bykiem Pod Rękę.... 24 marca 2017 ukazało się wydawnictwo płytowe z jego tłumaczeniami piosenek Boba Dylana w aranżacjach zespołu dylan.pl (poza nim także Jacek Wąsowski z Elektrycznych Gitar, Marek Wojtczak i Tomasz Hernik z Zespołu Reprezentacyjnego oraz Krzysztof Poliński z zespołu Urszuli). Od 1988 pracuje jako dziennikarz. Najpierw muzyczny w miesięcznikach „Non Stop” (1988–1989) i „Rock’n’Roll” (1990–1991), potem redaktor działu zagranicznego dziennika „Obserwator Codzienny” (1992). Od 1992 do 2000 w redakcji Wiadomości TVP1, gdzie pracował jako reporter, wydawca, korespondent zagraniczny i prezenter. Przez pewien czas (1994) prowadził program Kawa czy herbata?. W tym czasie współpracował też z miesięcznikami „Machina” i „Max” oraz radiową Trójką. W 1999 w Hawanie brał udział w rozmowach przedstawicieli dawnej polskiej i węgierskiej opozycji demokratycznej z dysydentami kubańskimi. Po odejściu z telewizji krótko działał jako copywriter w agencji reklamowej Young & Rubicam, by w 2001 wejść do redakcji tygodnika „Przekrój”. Od 2004 do 2011 był dziennikarzem tygodnika „Newsweek Polska”. Od marca do grudnia 2009 był prowadzącym wznowionego po 5 latach programu kulturalnego TVP Pegaz. 5 grudnia program ponownie znikł z anteny TVP. Od sierpnia do października 2012 współpracował z kanałem Polsat News jako prowadzący program publicystyki międzynarodowej To był dzień na świecie. Był współautorem wydanego przez Instytut Adama Mickiewicza kalendarza na rok 2009 – 1989 – Year of Peaceful Revolutions – 2009 – Twenty Years After. Zredagowany po angielsku kalendarz służył unaocznieniu zachodniej opinii publicznej roli Polski i Polaków w przemianach 1989 roku. Od września 2013 na antenie TVN24 prowadzi wraz z Agatą Passent program Xięgarnia. Przez dwa lata (2013-2015) był także pracownikiem Departamentu Komunikacji Społecznej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Obecnie pracuje w NIK. Od 1995 tłumaczy literaturę z języka hiszpańskiego (m.in. Klub Dumas, Fechtmistrz, Szachownica flamandzka i cykl Przygody kapitana Alatriste Artura Pereza-Revertego (nagroda Instytutu Cervantesa w Warszawie za najlepszy przekład 2004 roku), Córka kanibala Rosy Montero, Zeszyty don Rigoberta Maria Vargasa Llosy, Na tropie Klingsora Jorge Volpiego) oraz piosenki z języka angielskiego, głównie do filmów dziecięcych (m.in. Król Lew, Toy Story, Aladyn, Szmacianki-Gałganki, Kacze opowieści, Chip i Dale: Brygada RR) i dla teatru (piosenki Latającego Cyrku Monty Pythona). W 1995 przetłumaczył i wykonał piosenki do dobranocki BBC Pajączek. Jest też autorem nowego przekładu autobiografii Milesa Davisa Miles. Autobiografia. Jest w trzecim związku małżeńskim. Ojciec dwóch córek: starszej Julii Mafaldy Blaisdell (ze związku z pierwszą żoną Anirą Wojan) oraz Marii Łobodzińskiej (zm. 1 października 2015, ze związku z Magdaleną Szkolnikowską).

Mój autograf od dziennikarza:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Lech Majewski

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Lecha Majewskiego. Niestety nie mam zdjęcia z reżyserem.

O reżyserze:

Lech Majewski - urodził się 30 sierpnia 1953 roku w Katowicach. Polski reżyser filmowy i teatralny, pisarz, poeta i malarz. Członek Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej, Gildii Reżyserów Amerykańskich i Europejskiej Akademii Filmowej. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz na Wydziale Reżyserii PWSFTviT w Łodzi. Podczas studiów zrealizował etiudy „Bisowanie” i „Grand Hotel” (1975); Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Szkół Filmowych). Jego dyplomem była nowela „Zwiastowanie” w filmie fabularnym „Zapowiedź ciszy”. Samodzielnym debiutem fabularnym Majewskiego stał się Rycerz (1980), wysoko oceniony w Wielkiej Brytanii i USA. Jesienią 1981 roku reżyser został zaproszony do Cambridge i pozostał w Anglii. W 1982 roku wyreżyserował na Tamizie Odyseję Homera. Przedstawienie zdobyło uznanie krytyki i publiczności: Times określił je jako „potężny teatr”. Plenerowa Odyseja zwróciła również uwagę Michaela Hausmana, producenta m.in. „Amadeusza” Miloša Formana, w wyniku czego Majewski został zaproszony do Stanów Zjednoczonych, gdzie zrealizował Lot świerkowej gęsi oparty na motywach swojej debiutanckiej powieści „Kasztanaja”. W 1986 Majewski wyjechał do Rio de Janeiro, by napisać scenariusz wspólnie z Ronaldem Biggsem, „mózgiem” słynnego napadu stulecia. Więzień Rio został ukończony w 1988 w Pinewood Studios pod Londynem. W filmie, dystrybuowanym przez Columbię Pictures-TriStar, grają: Florinda Bolkan, Peter Firth oraz Breno Mello, pamiętny odtwórca „Czarnego Orfeusza”. W 1990 r. przeniósł się do Hollywood, gdzie rozpoczął współpracę ze studiem Davida Lyncha, realizując Ewangelię według Harry’ego opartą na własnym scenariuszu. Film ten rozpoczął karierę Viggo Mortensena, pamiętnego odtwórcy roli Aragorna w sadze „Władca Pierścieni”. W 1993 r. Majewski zajął się operą, reżyserując polską prapremierę Króla Ubu Krzysztofa Pendereckiego w Teatrze Wielkim w Łodzi, uhonorowanym Złotą Maską za najlepszy spektakl sezonu oraz Złotym Orfeuszem Warszawskiej Jesieni w 1994 roku. W tym samym czasie jego inscenizacja The Black Rider Boba Wilsona, Toma Waitsa i Williama Burroughsa w Heilbronn w Niemczech otrzymała nagrodę Kilianpreis za najlepszą reżyserię w sezonie 1994/95. O tym spektaklu krytyka niemiecka pisała, iż jest stworzony z „mistrzowską wirtuozerią” (Stuttgarter Zeitung), a jego wspaniałe obrazy „wywołują hipnotyczny nastrój” (Stimme) i „porywają jak jazda w otchłań” (Rundblick). W 1995 r. w Nowym Jorku współprodukował oparty na własnym scenariuszu film Basquiat – Taniec ze śmiercią, w którym grali: Benicio del Toro, Willem Dafoe, Gary Oldman, Dennis Hopper, Tatum O’Neal, Courtney Love i David Bowie jako Andy Warhol. Tego samego roku Teatr Wielki w Warszawie otworzył nowy sezon jego inscenizacją Carmen, którą francuskie pismo Opera International określiło jako spektakl posiadający „niezwykłą potęgę dramatycznego wyrazu”. W 1996 r. Lech Majewski debiutował jako kompozytor, pisząc wspólnie z Józefem Skrzekiem muzykę i libretto do autobiograficznej opery Pokój saren, której prapremiera odbyła się 31 marca w Operze Śląskiej w Bytomiu. PolyGram Records wydało podwójny CD w wykonaniu Wielkiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, a Międzynarodowy Instytut Teatru wybrał Pokój saren do grona dwunastu najlepszych oper współczesnych powstałych w latach 90 XX w. i zaprezentował ją w grudniu 1998 r. w Düsseldorfie. Operę tę uhonorowano Złotą Maską; stała się także kanwą wideoartu pod tym samym tytułem. Nagrodzony Grand Prix na Festiwalu Sztuki w Houston wideoart prezentowało m.in. nowojorskie Museum of Modern Art, Galerie Nationale du Jeu de Paume w Paryżu, Museum of Fine Arts w Buenos Aires, Whitechapel Art Gallery w Londynie oraz weneckie Biennale. W styczniu 1997 roku Majewski wystawił i sfilmował w Heilbronn własną adaptację Snu nocy letniej Szekspira. W 1998 wyprodukował serię płyt „Mistycy i wirtuozi” z muzyką współczesną, m.in. Henryka Mikołaja Góreckiego, Andrzeja Krzanowskiego i Józefa Skrzeka. W tym samym roku zrealizował w Katowicach spektakl eksperymentalny Tramwaj, przeniesiony w roku 2002 do Düsseldorfu. W 1999 roku Majewski wyreżyserował Wojaczka. Film zaprezentowany na wielu festiwalach, m.in. w Rotterdamie, Berlinie, Jerozolimie, Rio de Janeiro, Londynie, mieście Meksyk, São Paulo, Nowym Jorku, Montrealu i Los Angeles, otrzymał ponad 20 nagród, m.in. Nagrodę Europejską w Strasburgu, a w Barcelonie Międzynarodowa Federacja Klubów Filmowych uznała „Wojaczka” za Najlepszy Niezależny Film Europejski roku 2000. Odtwarzający główną postać aktor niezawodowy Krzysztof Siwczyk otrzymał nominację Europejskiej Akademii Filmowej na Najlepszego Aktora Europejskiego obok Bruno Ganza i Richarda Harrisa. W październiku 2001 roku odbyła się premiera Angelusa, dedykowanego Ireneuszowi Siwińskiemu. Tragicznie zmarły filmoznawca był pomysłodawcą filmu i współtwórcą scenariusza. Kanwą filmu stała się historia okultystycznej gminy działającej w latach międzywojennych w katowickim Janowie. Darryl Macdonald z Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Seattle określił Angelusa jako „film niezwykłego piękna”. Spośród licznych nagród wspomnieć należy Grand Prix Camerimage oraz nagrodę im. Felliniego. W roku 2002 Lech Majewski wyreżyserował Carmen w Litewskiej Operze Narodowej, powrócił też do Heilbronn, by otworzyć sezon Operą za trzy grosze Brechta. Kolejny film fabularny Ogród rozkoszy ziemskich (2003) był adaptacja jego powieści Metafizyka. Film otrzymał Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rzymie. Tego samego roku opublikował powieść Hipnotyzer, a także stworzył zbiór dwunastu wideoartów Divinities. W roku 2005 zorganizowane zostały dwie duże retrospektywy prac Lecha Majewskiego – pierwsza w Buenos Aires i Mar del Plata w Argentynie, druga w Londynie, gdzie jego filmy pokazano równocześnie w Brytyjskiej Akademii Filmowej, w Riverside Studios i Curzon Cinemas, podczas gdy Whitechapel Art Gallery zainstalowała jego wideoarty. Rok później twórczość Majewskiego uhonorowało najbardziej prestiżowe muzeum sztuki współczesnej, The Museum of Modern Art w Nowym Jorku, organizując w maju 2006 indywidualną retrospektywę jego twórczości. Jej otwarcie uświetniła premiera Krwi poety, unikalnej sekwencji 33 wideoartów prezentowanych symultanicznie, które, w opinii kuratora MoMA Laurence’a Kardisha, „poruszają zaniedbane przez inne media, niezagospodarowane obszary psyche współczesnego człowieka”. W 2012 roku Lech Majewski został laureatem Nagrody im. Lecha Kaczyńskiego. W 2013 za twórczość filmową został nagrodzony Złotą Sową Polonii. W 2014 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Mój autograf od reżysera:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Izabella Bukowska

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Izabelli Bukowskiej. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Izabella Bukowska-Chądzyńska - urodziła się 14 lutego 1973 roku w Poznaniu. Polska aktorka teatralna, filmowa i głosowa (dubbing filmowy oraz role w Teatrze Polskiego Radia, głos w reklamach telewizyjnych i radiowych), prezenterka telewizyjna. Popularność zyskała, prowadząc telewizyjny magazyn sensacyjny SUPERexpress TV na antenie Polsatu. Gra również w serialu TV4 zatytułowanym Mecenas Lena Barska, gdzie otrzymała angaż do roli tytułowej mecenas. Absolwentka PWST w Warszawie (1996). Aktorka Teatru Polskiego w Warszawie.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Marcin Czarnik

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Marcina Czarnika. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem. 

O aktorze:

Marcin Czarnik - urodził się 23 marca 1976 roku w Oświęcimiu. Polski aktor teatralny i filmowy. W 2000 roku ukończył Wydział Aktorski Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. W tym samy roku zadebiutował na stołecznej scenie rolą Podsrockiego w "Trans-Atlantyku", adaptacji powieści Witolda Gombrowicza przygotowanej przez Waldemara Śmigasiewicza w Teatrze Montownia. Jednak karierę kontynuuje poza Warszawą. W latach 2002-2004 był związany z wrocławskim Teatrem Polskim, później na krótko przeniósł się do Teatru Wybrzeże w Gdańsku, by od 2006 roku znów pracować w zespole wrocławskiej sceny. W teatrze Klaty grał Lafcadia w "Lochach Watykanu" na motywach powieści André Gide'a, (2004, Wrocławski Teatr Współczesny im. Edmunda Wiercińskiego), Hamleta w inscenizacji "H." według Williama Szekspira (2004, Teatr Wybrzeże w Gdańsku), Jana w "Fanta$ym", współczesnej trawestacji dramatu Juliusza Słowackiego (2005, Teatr Wybrzeże w Gdańsku), Bonusa w "Weź, przestań" Klaty (2006, TR Warszawa). We wrocławskim Teatrze Polskim wcielił się z kolei w postaci Robespierre'a w "Sprawie Dantona" Stanisławy Przybyszewskiej (2008), 99 Groszy w burleskowej "Szajbie" Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk (2009), piekielnego Bum Buma w adaptacji "Ziemi obiecanej"Władysława Reymonta (2009) oraz Kazimierza w "Kazimierzu i Karolinie", przeniesionym w realia dzisiejszego raju, czyli centrum handlowego, dramacie Ödöna von Horvátha (2010). Największe uznanie i nagrody aktorskie przyniosła Czarnikowi rola francuskiego rewolucjonisty w prowokacyjnej, kabaretowo-groteskowej scenicznej interpretacji dramatu Stanisławy Przybyszewskiej. W pamięć zapadła też jego interpretacja ekscentryczno-rockowego Lafcadia, czy bliskiego współczesnej wrażliwości, buntowniczego Hamleta. Czarnik grał również w przedstawieniach innych reżyserów ze swojego pokolenia, między innymi w Szekspirowskich realizacjach Moniki Pęcikiewicz - wcielił się w role Demetriusza w "Tytusie Andronikusie" (2006, Teatr Wybrzeże w Gdańsku) i Lizandra w "Śnie nocy letniej" (2010, Teatr Polski we Wrocławiu). Współpracował z Moniką Strzępką, która we wrocławskim Teatrze Polskim przygotowywała teksty Pawła Demirskiego; był Konradem w "Dziadach. Ekshumacji" według Adama Mickiewicza (2007) i Finansistą w "Śmierci podatnika" (2007). Na scenie we Wrocławiu wystąpił także jako Człowiek w "Cząstkach elementarnych", scenicznej adaptacji prozy Michela Houellebecqa dokonanej przez Wiktora Rubina (2008) i Dima w "Samsara Disco" Bartosza Frąckowiaka i Agnieszki Olsten w reżyserii Olsten, widowisku na motywach "Iwanowa" Antoniego Czechowa i "Życia owadów" Wiktora Pielewina (2009). Pokazał ciekawą interpretację Wierchowieńskiego w "Biesach" według Fiodora Dostojewskiego w inscenizacji Krzysztofa Garbaczewskiego (2010). Ostatnio wystąpił natomiast w przestawieniu w reżyserii i według tekstu Krystiana Lupy"Poczekalnia.0" (2011) - realizacji opartej w dużej mierze na improwizacjach aktorów. Z Lupą Czarnik pracował już wcześniej, na progu artystycznej drogi, wcielił się wówczas w postać Kleszcza w "Azylu" na podstawie "Nadnie" Maksyma Gorkiego (2003). W 2012 roku na scenie wrocławskiego Teatru Polskiego zagrał terapeutę w spektaklu "Hans, Dora i Wilk" w reżyserii Michała Borczucha, a później także tytułową rolą w "Filoktecie" Barbary Wysockiej, za którą został uznany najlepszym aktorem w roli głównej według serwisu Teatr dla Was, został także laureatem XXXIII Warszawskich Spotkań Teatralnych. W 2013 roku dołączył do zespołu Teatru Starego w Krakowie. Na krakowskiej scenie zagrał m.in. Feliksa Dzierżyńskiego w "Bitwie Warszawskiej 1920" oraz w kontrowersyjnym i głośnym spektaklu Jana Klaty "Do Damaszku", w którym pojawił się jako Idol, czyli przeżywający kryzys muzyk-performer. " Ekstrawagancki pozer w ciemnych okularach przypomina Cybulskiego z «Salta» Konwickiego. Ta sama historia – artysta kabotyn, fałszywy mesjasz ze skłonnością do pretensjonalnych gestów, a do tego wieczny uciekinier. Przed czym ucieka? Przed banałem codzienności, odpowiedzialnością za bliskich, ale przede wszystkimi przed oczekiwaniami, które nakłada na niego społeczeństwo. Czarnik ironicznie bawi się scenicznymi typami gwiazdora, buntownika, poety – zarazem nie tracąc własnej charyzmy." - pisał Witold Mrozek w Gazecie Wyborczej. Na koncie ma także tytułową rolę w spektaklu "Gyubal Wahazar" według Witkacego i w reżyserii Pawła Świątka oraz znakomitą rolę Hrabiego Henryka w zaskakauającej sztuce duetu Monika Strzępka/Paweł Demirski inspirowanej dramatem Zygmunta Krasińskiego - "Nie-boska komedia. Wszystko powiem Bogu!". Nieco mniej znaczących ról aktor miał, jak do tej pory, w kinie i telewizji, choć i to zmienia się w ostatnich latach. Znany jest z udziału w serialu "Barwy szczęścia" - występuje w nim od 2008 roku. Grał też Piwowarczyka w filmie i serialu "Janosik. Prawdziwa historia" w reżyserii Kasi Adamik i Agnieszki Holland (2009) oraz główną rolę Pawła w "Z daleka widok jest piękny"Wilhelma Sasnala i Anny Sasnal. Ten znany z festiwali tytuł dotyka kwestii wspólnoty, wykluczenie i pamięci o innych. W 2015 roku pojawił się w drugoplanowej roli w nagrodzonej Grand Prix w Cannes i Oscarem, węgierskiej produkcji "Syn Szawła" w reżyserii Laszlo Nemesa. Na drugim planie wystąpił także w "Zjednoczonych stanach miłości" Tomasza Wasilewskiego (2016). Główną rolę zagrał natomiast w doskonale przyjętym serialu Moniki Strzępki i Pawła Demirskiego "Artyści". Czarnik wcielił się w rolę młodego idealisty z prowincji, który nieoczekiwanie powołany zostaje na stanowisko dyrektora teatru.

Mój autograf od aktora: 

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Maria Maj

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Marii Maj. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Maria Maj - 14 grudnia 1948 w Międzylesiu. Polska aktorka teatralna i filmowa. Jest absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi. Ukończyła wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Zdała eksternistyczny egzamin dla aktorów dramatu w 1976 roku w Warszawie. Była uczennicą w Teatrze Lalek "Arlekin" w Łodzi. Później związała swoją karierę zawodową z Teatrem im. Norwida w Jeleniej Górze. Występowała również w tym samym czasie w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu. Miłośnicy jej talentu mogli ją podziwiać także w Teatrze Polskim i Teatrze Nowym w Poznaniu. Występowała w Teatrze Rozmaitości w Warszawie. Zagrała w ponad 40 filmach. W 2002 roku na festiwalu w Gdyni została laureatką nagrody za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą w filmie "Moje pieczone kurczaki" wyreżyserowanym przez Iwonę Siekierzyńską.

Mój autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Ilona Felicjańska

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Ilony Felicjańskiej. Niestety nie mam zdjęcia z aktorką.

O aktorce:

Ilona Katarzyna Felicjańska - urodziła się 30 maja 1973 roku w Łasku. Polska modelka, II wicemiss Polonia 1993, pisarka, przedsiębiorca, założycielka i prezes Fundacji „Niezapominajka”. Jest absolwentką Liceum Ekonomicznego w Bełchatowie. W 1993 została II wicemiss Polonia. Brała udział w konkursie Miss International 1994 w Japonii oraz była finalistką konkursu Elite Model Look. W 1994 zadebiutowała na wybiegu w kolekcji, nieistniejącej już, Mody Polskiej, podpisała też umowę z renomowaną warszawską agencją mody Model Plus. W latach 1994–1995 brała udział w pokazach pret-a-porter w Paryżu, gdzie na wybiegach prezentowała kolekcje Calvina Kleina i Pierre’a Cardina. W latach 1995–1996 współpracowała z berlińską agencją modelek Berlin Models, dzięki czemu wzięła udział w pokazach mody w Berlinie oraz w otwarciu filii agencji Berlin Models w Santiago. W Polsce pojawiała się najczęściej na wybiegach u projektantów, takich jak m.in. Teresa Rosati, Anna Brodzińska, Joanna Klimas, Hexeline i Maciej Zień. Związała się także z reklamą, promowała m.in.: kosmetyki Miss Sporty, mydło Palmolive, kremy Ireny Eris (1999–2000)[4], Hexeline i markę farmaceutyków Evelle. W 2005 została ambasadorką włoskiego domu mody MaxMara. W 2007 była ambasadorem marki Alfa Romeo. W latach 1995–1998 współprowadziła, wraz z Mariuszem Szczygłem, program telewizji Polsat Na każdy temat. W 2003 wzięła udział w kilkudziesięciu sesjach mody (m.in. dla magazynów „Uroda”, „Pani” i „Wysokie Obcasy”) i pokazach (dla Marielli Burani, Teresy Rosati, Diesel i La Copein). W 2008 wzięła udział w ósmej edycji programu TVN Taniec z gwiazdami. Jej partnerem był Robert Kochanek, z którym zajęła dziesiąte miejsce. 23 stycznia 2013 wydała debiutancką powieść, thriller erotyczny pt. „Wszystkie odcienie czerni”. W 2017 była nominowana do zdobycia statuetki Gwiazda Plejady w kategorii „Osobowość roku” podczas Wielkiej Gali Gwiazd Plejady. W 2005 powstało przedsiębiorstwo pod firmą „Felicjańska Media”, organizującę pokazy mody, imprezy artystyczne, sesje zdjęciowe. Zyski z imprez prezes zarządu przedsiębiorstwa Ilona Felicjańska przekazywała na leczenie chorych dzieci[potrzebny przypis]. W 2007 założyła Fundację „Niezapominajka”. 28 grudnia 2007 Fundacja została wpisana do rejestru Organizacji Pożytku Publicznego. Celem Fundacji jest pomoc ofiarom wypadków losowych oraz osobom dotkniętym nieuleczalnymi i przewlekłymi chorobami. Za swoją działalność charytatywną i inspirowanie kobiet Felicjańska została nagrodzona nagrodą „ECCO Walk in Style”. W 2012 rozpoczęła kampanię społeczną skierowaną do kobiet – „Pamiętaj o samokontroli”. Jest ambasadorką Dobrej Woli w Międzynarodowej Komisji Praw Człowieka. Była żoną Andrzeja Rybkowskiego, ma dwóch synów: Macieja (ur. 2001) oraz Adama (ur. 2002). Obecnie związana jest z przedsiębiorcą Paulem Montaną. 29 czerwca 2010 została skazana na rok pozbawienia wolności w zawieszeniu na trzy lata za spowodowanie kolizji pod wpływem alkoholu. Została też zobowiązana do zapłacenia grzywny w wysokości tysiąca złotych na rzecz Społecznego Komitetu Centrum Zdrowia Dziecka w Warszawie oraz pozbawiona prawa jazdy na okres trzech lat. W 2011 w programie Dzień dobry TVN przyznała się do choroby alkoholowej.

Autograf od aktorki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Rafał Rutkowski

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Rafała Rutkowskiego. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Rafał Rutkowski - urodził się  22 maja 1973 roku w Białymstoku. Polski aktor filmowy. Absolwent PWST w Warszawie (1996). Na swoim koncie ma role w wielu filmach oraz serialach telewizyjnych. Występował jako Anita Werner w Rozmowach w tłoku, satyrycznej części programu Szymon Majewski Show. Pojawiał się również w reklamach sieci marketów Castorama, banku Polbank i koncernu paliwowego PKN Orlen. Od 1996 związany jest z Teatrem Montownia, którego był współzałożycielem.

Mój autograf od aktora:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Wojciech Zimiński

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Wojciecha Zimińskiego. Oprócz niego mam również zdjęcie z dziennikarzem.

O dziennikarzu:

Wojciech Mikołaj Zimiński - urodził się 17 października 1962 roku. Polski dziennikarz, poeta, scenarzysta, artysta kabaretowy, redaktor naczelny redakcji kultury Polskiego Radia, prezenter TVN24. Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego[3]. W 1990 ukończył zaoczne wyższe zawodowe studium scenariuszowe w PWSFTviT w Łodzi. Od 2005 jest komentatorem programu publicystycznego Szkło kontaktowe, nadawanego na antenie TVN24, w 2008 został gospodarzem sobotnich wydań programu. Wspólnie z Tomaszem Sianeckim pojawił się w 16. odcinku serialu Teraz albo nigdy!, gdzie zagrał samego siebie. W latach 2008–2010 i ponownie od 2011 do 2017 związany z Programem Trzecim Polskiego Radia jako prowadzący audycje Na lato oraz Trzecie ucho, a po powrocie Urywki z rozrywki.

Zdjęcie z dziennikarzem:

Autograf od dziennikarza:

Za równo zdjęcie jak i autograf zdobyłam na Warszawskich Powązkach.

Damian Damięcki

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Damiana Damięckiego. Oprócz niego mam również zdjęcie z aktorem.

O aktorze:

Damian Damięcki - urodził się 16 lipca 1941 roku w Podszkodziu koło Ostrowca Świętokrzyskiego. Polski aktor. W 1964 ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W zespole Teatru Współczesnego był w latach: 1963-1966, 1972-1981 i jest od 1999. Występował też w Teatrze Narodowym i Teatrze Polskim. Pochodzi z drobnej rodziny szlacheckiej herbu Dąbrowa. Syn aktorów Ireny Górskiej-Damięckiej i Dobiesława Damięckiego, starszy brat aktora Macieja Damięckiego (często mylnie uważano ich za bliźniaków), ojciec aktora Grzegorza Damięckiego, stryj aktorów Matyldy Damięckiej i Mateusza Damięckiego. Jest mężem Grażyny Brodzińskiej – polskiej śpiewaczki operetkowej, był mężem Barbary Borys-Damięckiej (matka Grzegorza) – polskiej reżyser teatralnej i telewizyjnej oraz senator.

Zdjęcie z aktorem:

Autograf od aktora:

Za równo zdjęcie jak i autograf zdobyłam na Warszawskich Powązkach.

Anna Romantowska

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf  jaki dostałam od Anny Romantowskiej. Oprócz niego mam również zdjęcie z aktorką.

O aktorce:

Anna Romantowska - urodziła się 16 maja 1950 roku w Białymstoku. Polska aktorka filmowa i teatralna. W 1974 ukończyła studia na PWST w Warszawie. Występowała w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach (w latach 1974–1975), w Teatrze Narodowym (w latach 1975–1984) i w latach 1984–1993 w warszawskim Teatrze Studio. Głos Ani Shirley w cyklu Ania z Zielonego Wzgórza. Od 1977 gra w filmach emitowanych w telewizji polskiej i produkcjach kinowych. Swoją pierwszą rolę filmową zagrała w Trzy po trzy. Ostatnim raz gościła na planie filmu Statyści jako księgowa Maria. W 1997 podczas II Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnęła dłoń na Promenadzie Gwiazd. Jest laureatką nagród na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych za drugoplanową rolę kobiecą w filmach: Przesłuchanie (1982), Statyści (2006).

Moje zdjęcie z aktorką:

Mój autograf od aktorki:

Za równo zdjęcie jak i autograf zdobyłam na Warszawskich Powązkach.