Hej!

Koniec roku to czas na podsumowanie bloga. Tak, więc postanowiłam, że w tym roku napiszę również post podsumowujący ilość zebranych autografów w tym roku. Z powodu moich problemów zdrowotnych i pobytem w szpitalu niestety rzadziej przebywałam w Warszawie a co za tym idzie niestety ilość zebranych autografów jest znacznie mniejsza niż w ubiegłym roku. Przede wszystkim zdobywał je dla mnie mój chłopak, ale mi osobiście udało udało dostać się autograf od Juli Wieniawy, Laury Samołowicz, Piotra Kucharskiego, Jerzego Bończaka, czy Beli Komoszyńskiej. Oprócz autografów mam również z tymi gwiazdami pamiątkowe zdjęcie. Za równo zdjęcia jak i autografy możecie zobaczyć poniżej:

Julia Wieniawa

Laura Samołowicz

Piotr Kucharski

Jerzy Bończak

Bela Komoszyńska

W sumie w tym roku pojawiło się 98 postów z autografami. Jeśli miałabym wybrać jeden z, którego jestem najbardziej zadowolona to nie ma takiego, ponieważ z każdego tak samo bardzo się cieszę . Na koniec postu chciałam Wam jeszcze życzyć:

Pozdrawiam i do napisania po Nowym Roku😊

Grażyna Auguścik

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Grażyny Auguścik. Niestety nie mam zdjęcia z wokalistką. 

O wokalistce:

Grażyna Auguścik - urodziła się 17 sierpnia 1955 roku w Słupsku. Polska wokalistka jazzowa. Śpiewa utwory nawiązujące do polskiej muzyki ludowej, muzyki latynoskiej i klezmerskiej. Uczyła się gry na gitarze w szkole muzycznej w Słupsku, później uczyła się śpiewu, kończąc m.in. w 1992 Berklee College of Music w Bostonie. Debiutowała jako wokalistka w 1977 na festiwalach piosenki w Toruniu i w Opolu (w 1979 zdobyła główną nagrodę w konkursie debiutów w Opolu). W 1981 zdobyła nagrodę na festiwalu piosenki studenckiej w Krakowie oraz na festiwalu jazzu tradycyjnego "Złota Tarka" w Warszawie występując z zespołem "Playing Family" (późniejsza "Swing Orchestra Cracow"). W 1988 wyjechała do USA, gdzie występowała m.in. z Michałem Urbaniakiem i Urszulą Dudziak, a także z takimi muzykami, jak np.: Jim Hall, Michael Brecker i Randy Brecker, John Medeski czy Patricia Barber. Od 1994 mieszka w Chicago. W 2002, 2003, 2004, 2006 i 2016 r.. uznana za najlepszą wokalistkę jazzową przez Jazz Forum. 25 maja 2017 wystąpiła na festiwalu Made in Chicago w Poznaniu wraz z Dee Alexander. Nagrała 12 albumów, w tym dwa z Urszulą Dudziak. W Polsce występowała m.in. z The Cracow Klezmer Band w roku 2005, nagrała również z tą grupą dwa utwory na ich płytę Sanatorium pod Klepsydrą.

Mój autograf od wokalistki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Na koniec postu chciałam podzielić się z Wami wirtualnym opłatkiem :)

🎄Wesołych, spokojnych i radosnych Świąt🎄

🎄Życzenia świąteczno-noworoczne🥂

 Cześć!

Już niedługo Święta Bożego Narodzenia a zaraz po nich Sylwester i Nowy Rok tak, więc postanowiłam, że w dzisiejszym poście za miast autografu pojawią się życzenia świąteczno-noworoczne.

Serdecznych Świąt Bożego Narodzenia

otulonych śniegiem i ciepłem rodziny

oraz spełnienia marzeń 

w Nowym 2023 roku.

Życzy: Justyna. 

 Jeszcze w tym roku pojawi się na blogu post podsumowujący ilość zebranych autografów w tym roku.

Katarzyna Pakosińska

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Katarzyny Pakosińskiej. Niestety nie mam zdjęcia z artystką. 

O artystce:

Katarzyna Pakosińska-Basilashvili - urodziła się 9 kwietnia 1972 w Warszawie. polska artystka kabaretowa, polonistka, aktorka, konferansjerka i dziennikarka. Jest córką Stanisława i Marzeny Pakosińskich, inżyniera i fitopatolożki w Instytucie Hodowli Roślin, którzy pobrali się w 1968. Ma młodszą siostrę, Magdalenę. W młodości tańczyła w zespole folklorystycznym „Pruszkowiacy”, w którym występowała od siódmego roku życia przez kolejne 20 lat. Pod koniec lat 80. wyjechała z zespołem do Gruzji, która w przyszłości stała się bliskim artystce krajem. Jest absolwentką Liceum Sztuk Plastycznych w Warszawie na kierunku projektowanie i wystawiennictwo. W 2000 ukończyła studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, pracę magisterską napisała o kabarecie artystyczno-literackim Momus założonym przez Arnolda Szyfmana. Podczas studiów występowała w Teatrze Stara Prochownia w Warszawie[5]. Po studiach uczęszczała do dwuletniego studium dziennikarskiego, następnie przez sześć lat była dziennikarką i wydawcą programów w TV Polonia oraz prowadziła program poranny TVP1 Kawa czy herbata?. Współpracowała też z Programem III Polskiego Radia. W 1996 wraz z kolegami ze studiów, Robertem Górskim, Mikołajem Cieślakiem, Przemysławem Borkowskim i Rafałem Zbieciem, założyła Kabaret Moralnego Niepokoju, z którymi zdobyła Grand Prix na XII Przeglądzie Kabaretów PaKA ’96 w Krakowie. Cechą charakterystyczną jej wystąpień kabaretowych był donośny śmiech. Wielokrotnie występowała z kabaretem w telewizji, m.in. w programie Tygodnik Moralnego Niepokoju. 23 lutego 2011 odeszła z grupy, a w wywiadzie dla dwutygodnika „Viva!” opisała rozstanie z grupą słowami: Przez te swoje optymistyczne, ufne różowe okulary nie dostrzegłam w porę, że w grupie dzieje się coś niedobrego. (...) Gdy menedżer powiedział: „Jedziesz albo wylatujesz”, bo tak to brzmiało, wzięłam walizkę i wyszłam, wierząc, że wszystko się ułoży. I się ułożyło. Niedługo później rozpoczęła samodzielną karierę kabaretową. W 2013 rozpoczęła internetowy projekt Seksesje, w którego ramach nagrywała filmiki jako fikcyjna postać „Nora Igres”. Występuje w Teatrze Kamienica oraz w Teatrze Capitol w Warszawie. 28 listopada 2018 premierę miał spektakl Dobry wieczór z Pakosińską w reż. Krzysztofa Jaślara. Za swoją największą idolkę uważa Sophię Loren, a jako polskiego mistrza aktorskiego wskazuje Jana Frycza. W 2009 na antenie TVP2 premierę miał stworzony i wyprodukowany przez nią sześcioodcinkowy serial dokumentalny Tańcząca z Gruzją, w którym prezentowała historię Gruzji i ciekawostki o kraju. W listopadzie 2012 wydała książkę podróżniczą pt. Georgialiki. Książka pakosińsko-gruzińska. W listopadzie 2013 autorzy serwisu „Oblicza Gruzji” oskarżyli ją o plagiat oraz zarzucili, że w książce skopiowała, bez ich wiedzy i zgody, fragmenty ich reportaży oraz toasty gruzińskie w ich własnych adaptacjach. Jednocześnie wskazali także kilka innych fragmentów skopiowanych m.in. z Wikipedii z naruszeniem jej licencji. Sprawa nigdy nie trafiła do sądu, a Pakosińska nie została oficjalnie oskarżona o popełnienie plagiatu. W oficjalnym komunikacie wydawnictwo Pascal potwierdziło, że „niektóre fragmenty tekstu autorki zawierały zapożyczenia, które omyłkowo nie zostały odpowiednio oznaczone” i zadeklarowało, że rozpoczęto „proces gruntownego sprawdzania i reedycji książki”. W czerwcu 2017 nakładem wydawnictwa Pascal wydała kolejną książkę o Gruzji pt. Samaradiso. Arabeski na temat Gruzji w dialogu z alter ego spisane. Tylko dla pasjonatów z poczuciem humoru!. W lipcu 2020 wydała e-book pt. „Jak strugać wariata”. Jest autorką felietonów Oko w pończosze ukazujących się na łamach magazynu „Claudia” (wyd. Edipresse Polska). W listopadzie 2015 wydała książkę dla dzieci pt. Malina cud-dziewczyna (wyd. Muza), za którą otrzymała nagrodę ZAiKS w kategorii „debiut w twórczości dla dzieci i młodzieży”. Kolejne tomy książki o przygodach Maliny, ukazały się nakładem wydawnictwa Muza: Malina szał-dziewczyna (2016) i Malina miód-dziewczyna (2017). Jako konferansjerka współprowadziła m.in. Telekamery Tele Tygodnia 2010 (z Robertem Gonerą) oraz koncert SuperPremiery na 51. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (z Barbarą Kurdej-Szatan). Była dwukrotnie nominowana do tytułu „Mistrz Mowy Polskiej”. Wiosną 2013 prowadziła program TVP1 Ale mądrale!. W sierpniu 2020 została prowadzącą programu Superstacji Tok Szoł, w którym przeprowadza rozmowy, głównie z osobami ze świata show businessu. Uczestniczyła w programach rozrywkowych: Taniec z gwiazdami (2011) i Twoja twarz brzmi znajomo (2016); za wygraną trzeciego odcinka Twojej twarzy... otrzymała czek na 10 tys. zł., który przeznaczyła na rzecz fundacji „Stworzenia Pana Smolenia”. W 2021 w parze z mężem zwyciężyła w finale pierwszej edycji programu Power Couple. W marcu 2012 w parze z Tomaszem Barańskim wzięła udział w pierwszym Tanecznym Turnieju Gwiazd „Elixa 2012”. W latach 2014–2015 była wokalistką zespołu Leszcze, z którym nagrała dwa single: „Zabierz moje sukienki”, będący nową wersją piosenki Wandy Warskiej, oraz „Roześmiana”. Od lipca 2022 jest jednym z gospodarzy porannego magazynu rozrywkowo-informacyjnego Poranny rogal, który jest premierowo emitowany od poniedziałku do piątku na antenie Zoom TV[. Z pierwszym mężem, Tomaszem, ma córkę, Maję Antoninę (ur. 26 grudnia 2003). W sierpniu 2017 wzięła ślub z gruzińskim obywatelem, Iraklim Basilashvilim. Bierze udział w licznych akcjach charytatywnych, jest jedną z ambasadorek organizacji Kwiat Kobiecości, współpracuje z Fundacją Zaczytani, z Polskim Towarzystwem Stwardnienia Rozsianego oraz organizacją Vital Voices.

Mój autograf od artystki:

Autograf załatwił mi mój chłopak.

Tomasz Konieczny

Cześć! 

Chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Tomasza Koniecznego. Niestety nie mam zdjęcia z muzykiem. 

O muzyku:

Tomasz Konieczny - urodził się 10 stycznia 1972 roku w Łodzi. Polski śpiewak operowy, który jako bas-baryton osiągnął międzynarodową karierę, aktor filmowy i okazjonalnie reżyser. Uczył się w I Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Łodzi. Ukończył studia na wydziale aktorskim PWSFTviT w Łodzi, śpiew solowy w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie oraz w Wyższej Szkole Muzycznej im. Carla Marii von Webera w klasie śpiewu solowego Christiana Elßnera w Dreźnie. Debiutował jako aktor w filmie Andrzeja Wajdy Pierścionek z orłem w koronie. Następnie występował jako aktor w kilku produkcjach filmowych, telewizyjnych i teatralnych w Polsce; między innymi jako Tristan w telewizyjnej adaptacji Tristana i Izoldy w reżyserii Krystyny Jandy. Tomasz Konieczny pracował także jako reżyser teatralny. Wyreżyserował między innymi sztukę Pierre Corneille’a Cyd w Teatrze Adekwatnym w Warszawie w roku 1996. Jako śpiewak operowy zadebiutował w partii Figara w operze W.A. Mozarta pt. Wesele Figara w Teatrze Wielkim w Poznaniu w grudniu 1997. W Niemczech debiutował w styczniu 1999 w Operze w Lipsku partią Kecala w Sprzedanej narzeczonej Bedřicha Smetany. Zaraz potem został na tej scenie zaangażowany na stałe w latach 1999–2000. W roku 2000 otrzymał angaż do Teatru Miejskiego w Lubece, gdzie śpiewał jako bas: Procida w Nieszporach sycylijskich G. Verdiego (premiera we wrześniu 2000), Pandolfe w Kopciuszku Jules’a Masseneta (premiera w grudniu 2000), Oresta w Elektrze Straussa (premiera w kwietniu 2001), Ramphisa w Aidzie G. Verdiego (premiera w listopadzie 2001), jak również wszystkie znaczące partie basbarytonowe w operze Nos Dmitrija Szostakowicza (premiera w marcu 2002). Towarzyszą temu występy gościnne w teatrach: Theater St.Gallen (Szwajcaria) jako Procida, w Theater Halle (Niemcy) jako Sarastro w Czarodziejskim flecie Mozarta, w Theater Chemnitz (Niemcy) jako Pandolfe, w Teatrze Narodowym w Mannheim jako Colline w Cyganerii Giacomo Pucciniego. Z początkiem sezonu teatralnego 2002/2003 zostaje zaangażowany na stałe w Teatrze Narodowym w Mannheim, gdzie usłyszeć go można w takich partiach operowych jak; Orest w Elektrze Straussa, Pimen w Borysie Godunowie Modesta Musorgskiego, Sarastro w Czarodziejskim flecie Mozarta, Król Marek w Tristanie i Izoldzie R. Wagnera, Amfortas w Parsifalu R. Wagnera, Wotan w tetralogii Pierścień Nibelunga R. Wagnera, Osmin w Uprowadzeniu z seraju W.A. Mozarta, Inkwizytor w Don Carlosie G. Verdiego, Melitone w Mocy przeznaczenia G. Verdiego, Jochanaan w Salome Straussa. W lutym 2005 debiutuje jako Sarastro w Operze w Stuttgarcie, we wrześniu 2005 jako Osmin w Operze Niemieckiej nad Renem Düsseldorf/Duisburg (Deutsche Oper am Rhein). W teatrze tym śpiewa także Melitone w Mocy przeznaczenia oraz Wotana w Złocie Renu – premiery wiosną 2006. W marcu 2006 debiutuje w Operze Praskiej (Státní Opera Praha) w premierze I vespri siciliani Verdiego jako Giovanni da Procida. Opera Niemiecka nad Renem w Düsseldorfie angażuje go na stałe w okresie 2006-2014. Partie w tym teatrze to: Bottom w Śnie nocy letniej Benjamina Brittena, Kurwenal w Tristanie i Izoldzie, Golaud w Pelleas i Melisanda Claude’a Debussy, Selim w operze Turek we Włoszech, Amfortas w Parsifalu, Barak w Kobiecie bez cienia Straussa, Balstrode w operze Peter Grimes Brittena, Holender w Latającym Holendrze, Falstaff czy Escamillio w Carmen Georges’a Bizeta. W czerwcu 2006 debiutuje w Budapeszcie podczas I Budapesztańskich Dni Wagnerowskich jako Amfortas w Parsifalu Wagnera pod dyrekcją muzyczną Adama Fischera. W czerwcu 2007 und 2009 śpiewa w Budapeszcie ponownie Wotana w Walkirii Wagnera, a w 2010 Kurwenala w Tristanie i Izoldzie oraz Wanderera w Zygfrydzie pod dyrekcją Adama Fischera. W październiku 2007 zadebiutował w Filharmonii Narodowej w Warszawie jako Eremit w Wolnym strzelcu pod dyrekcją muzyczną Antoniego Wita, w styczniu 2008 jako Alberyk w Pierścieniu Nibelunga w Semperoper w Dreźnie pod dyrekcją Petera Schneidera, a w lipcu 2008 w roli Dr. Kolenatego w Sprawie Makropulos Leoša Janáčka w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego w Teatro Real w Madrycie. Po sukcesie, jaki artysta odniósł w partii Alberyka w nowej inscenizacji Pierścienia Nibelunga Wagnera w 2008/09, pod dyrekcją muzyczną Franza Welser-Mösta i wykonaniu partii Jochanaana w Salome Straussa i Wotana w jubileuszowym wykonaniu Pierścienia Nibelunga w 2013 oraz partii Jacka Rance w premierze inaugurującej sezon 2013/14 w Operze Wiedeńskiej, Koniecznego można było w Wiedniu usłyszeć nie tylko w ww. rolach, ale także jako Mandrykę w Arabelli, Pizarro w Fideliu i wielu innych. Kolejny występ w roli Alberyka w Pierścieniu Nibelunga miał miejsce w Operze Niemieckiej w Berlinie (Deutsche Oper Berlin) w kwietniu 2010. W maju/czerwcu 2010 występował ponownie w Operze Praskiej (Státní Opera Praha) w premierze Tristana i Izoldy Wagnera jako Kurwenal. Także 2010 miał miejsce jego debiut w Czterech Wcieleniach Złego Hoffmanna w Teatrze Narodowym w Pradze. W 2011 śpiewak zadebiutował także w Operze w Paryżu jako Biterolf/Tannhäuser, a w 2012 w Waszyngtonie jako Pizarro w koncertowym wykonaniu Fidelio pod dyrekcją muzyczną Christopha Eschenbacha, następnie podczas Festiwalu Salzburger Festspiele, latem 2012, jako Stolzius w Żołnierzach – dziele niemieckiego kompozytora Bernda Aloisa Zimmermanna oraz we wrześniu 2012 w Bawarskiej Operze Miejskiej w Monachium (Bayerische Staatsoper München) po raz kolejny w roli Pizarra w operze Fidelio. W roku 2013 ukazały się na rynku dwa znaczące nagrania Pierścienia Nibelunga Wagnera. W jednym z nich pod dyrekcją Marka Janowskiego, wydanym przez Pentatone Classics Konieczny wykonuje partię Wotana, w drugim nagraniu pod batutą Christiana Thielemanna, wydanym przez Deutsche Grammophon artysta śpiewa partię Alberyka. To precedens na rynku płytowym. Oba nagrania spotykały się z uznaniem słuchaczy i krytyków. Z początkiem 2014 Konieczny debiutuje w Carnegie Hall w Nowym Jorku jako Jochanaan w koncertowym wykonaniu Salome R. Straussa, by latem tego roku powrócić jako Komandor w Don Giovannim do Salzburga na Festiwal Salzburger Festspiele. W październiku 2014 artysta debiutuje w swoim rodzinnym mieście – Łodzi, w jubileuszowym wykonaniu Strasznego Dworu Moniuszki, w reżyserii Krystyny Jandy, jako Zbigniew. W październiku 2015 roku Konieczny zadebiutował w Lyric Opera of Chicago jako Wozzeck w nowej inscenizacji opery „Wozzeck” Berga. Konieczny jako aktywny wykonawca dzieł oratoryjnych, występował m.in. pod batutami takich dyrygentów jak: Kent Nagano (w Pasji według św. Mateusza J.S. Bacha (arie) w São Paulo i Rio de Janeiro w Brazylii w sierpniu 2006), Marek Janowski (w IX Symfonii Beethovena w Berlinie w grudniu 2008), Daniele Gatti (w Requiem Verdiego w Musikverein w Wiedniu), Krzysztof Penderecki (w Siedmiu Bramach Jerozolimy jesienią 2009 oraz wiosną 2010 czy w Pasji Łukaszowej w marcu/kwietniu 2010 wraz z Sinfonią Varsovia). Konieczny był stypendystą wielu polskich i niemieckich fundacji w tym między innymi; polskiego Ministra Kultury i Sztuki w roku 1997, Fundacji Alfreda Toepfera (Niemcy) w latach 1998–2000, Fundacji Kultury i Sztuki banku Ostsächsische Sparkasse Dresden w Niemczech w roku 1999. Jako śpiewak zdobył także, 13 listopada 1998, II nagrodę podczas 33. Konkursu Wokalnego im. Antonina Dvořaka w Karlovych Varach. W październiku 2004 został wyróżniony Nagrodą im. Arnolda Petersena za wyjątkowe osiągnięcia artystyczne w Teatrze Narodowym w Mannheim.

Mój autograf od muzyka:

Autograf załatwił mi mój chłopak.