Michał Czernecki

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Michała Czernieckiego. Niestety nie mam zdjęcia z aktorem.

O aktorze:

Michał Czernecki - urodził się 4 kwietnia 1978 roku w Sosnowcu. Polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Wystąpił w filmach takich jak Doskonałe popołudnie (2005), Wojna polsko-ruska (2009), Wałęsa. Człowiek z nadziei (2013), Planeta singli (2016) i Podatek od miłości (2018). Rozpoznawalność zawdzięcza występom w serialach telewizyjnych, w tym Warto kochać (2005–2006), Na dobre i na złe (2005–2006), Londyńczycy (2008), Pierwsza miłość (2011–2013), M jak miłość (2015) i Motyw (od 2019). Był nominowany do Telekamery 2019 „Tele Tygodnia”. Grał w spektaklach teatralnych m.in. u Grzegorza Suskiego, Krystiana Lupy, Mai Kleczewskiej, Jarosława Tumidajskiego, Ondreja Spišáka i Wawrzyńca Kostrzewskiego. Laureat drugiej nagrody na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi i Grand Prix Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie. W 2018 podjął współpracę z kabaretem Paranienormalni. Urodził się i wychował w Sosnowcu jako syn Marii i Waldemara Czerneckich. Jego ojciec (1942–1994) był galwanizerem i handlarzem, a matka była księgową w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu Wewnętrznego. Ma starszą o siedem lat siostrę, Joannę. W wywiadach opisuje swoje dzieciństwo jako samotne i smutne ze względu na brak więzi emocjonalnej z bliskimi, zwłaszcza z ojcem, który cierpiał na alkoholizm i zmarł w wieku 52 lat na nowotwór. W swojej książce Wybrałem życie wyznał, że gdy miał 12 lat, był molestowany na obozie harcerskim nad Wartą przez jednego z wychowawców, który był kierownikiem obozu. Jako nastolatek przeżył dwie próby samobójcze. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej nr 7 im. Adama Mickiewicza. Następnie uczył się w technikum elektronicznym, z którego odszedł, by podjąć naukę w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Janusza Korczaka. W czasach licealnych założył z kolegami rockowy zespół muzyczny Wolna Sobota i był członkiem szkolnego kabaretu. Otrzymał stypendium Miasta Sosnowca i stypendium Ministra Kultury Narodowej. Uczył się w Policealnej Szkole Pracowników Służb Społecznych. Przez rok studiował kulturoznawstwo na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, następnie ukończył studia w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego. Podczas studiów aktorskich odebrał drugą nagrodę za rolę Gerarda w przedstawieniu Franka Wedekinda Maestro w reżyserii Krzysztofa Globisza na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. 18 stycznia 2003 na scenie Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie zadebiutował w roli Victora w sztuce Polaroidy. Kilka ostrych zdjęć, za którą dostał nagrodę na XXXXIII festiwalu sztuki aktorskiej w Kaliszu. W inscenizacji tragedii szekspirowskiej Teatru Telewizji Hamlet (2003), zrealizowanej w oryginalnych wnętrzach kopalni soli „Wieliczka” i Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka, w reż. Łukasza Barczyka z Januszem Gajosem i Grażyną Szapołowską wcielił się w postać tytułowego duńskiego księcia. Choć za rolę zebrał pochlebne recenzje, a Adam Hanuszkiewicz określił spektakl jako arcydzieło, Czernecki nie był zadowolony z efektu, twierdząc: [Reżyser] nie wyciągnął ręki, tylko zostawił mnie z tym [archetypem postaci sam na sam. W 2004 w Odeon Heroda Attyka, teatrze antycznym na zboczu Akropolu w Atenach, w ramach Hellenic Festival S. A., odbyła się światowa premiera spektaklu Krystiana Lupy Zaratustra opartym na tekście traktatu Friedricha Nietzschego Tako rzecze Zaratustra (w tłumaczeniu Sławy Lisieckiej i Zdzisława Jaskuły) oraz fragmentach trylogii Einara Schleefa z udziałem Czerneckiego w roli tytułowej. Później jeszcze podczas Intermedialnego Forum Teatru Baz@rt odbył się pokaz „spektaklu w budowie”, zanim Zaratustrę w 2005 wystawiono w Starym im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Jeszcze w 2004 otrzymał stypendium twórcze miasta Krakowa w wysokości 5 tys. zł. W latach 2003–2005 za dyrekcji Mikołaja Grabowskiego był związany ze Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie. Następnie w krakowskim Teatrze Scenie STU u Krzysztofa Jasińskiego wziął udział w rodzinnej baśni muzycznej Cudowny naszyjnik (2005) w reżyserii i choreografii Grzegorza Suskiego. W spektaklu Przemysława Wojcieszka Cokolwiek się zdarzy, kocham cię (I Love You, Whatever Happens, 2005) w warszawskim Teatrze Rozmaitości grał zawodowego żołnierza Piotra, który po powrocie z wojny w Iraku zastaje matkę mieszkającą pod jednym dachem z córką i jej narzeczoną, w związku z czym przy użyciu przemocy chce zaprowadzić w domu własne porządki. Sztuka była prezentowana w teatrze Hebbel Am Ufer w Berlinie podczas festiwalu Polski Ekspress II (2006) i znalazła się w finale XII Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w Warszawie (2006). W Teatrze Narodowym został obsadzony w roli Hipolita w sztuce Eurypidesa Fedra (2006) w reżyserii Mai Kleczewskiej. W tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego pojawił się jako Leopold Kroll, mąż Lili (Sylwia Gliwa) w sztuce Andreasa Sautera i Bernharda Studlara Czerwone Komety (Rote Kometen, 2007) w reż. Jarosława Tumidajskiego. W Teatrze Ludowym wystąpił gościnnie jako Marek Arens w Disneylandzie (2009) Stanisława Dygata. W Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu spotkał się ponownie z Mają Kleczewską podczas realizacji Zmierzchu bogów (2010). W warszawskim Teatrze na Woli miał okazję współpracować z Ondrejem Spišákiem w dwóch przedstawieniach Tadeusza Słobodzianka: Nasza klasa (2010) i Prorok Ilja (2012). Od roku 2013 za dyrekcji Tadeusza Słobodzianka można go było oglądać na scenie Teatru Dramatycznego w Warszawie w sztukach: Młody Stalin. Prawdopodobna historia, Prorok Ilja, Nasza klasa, Merlin. Inna historia i Noc żywych Żydów. W inscenizacji Aldony Figury Kupiec wenecki (2014) w przekładzie ​Piotra Kamińskiego wystąpił w roli Bassanio, oddanego przyjaciela tytułowego kupca Antonia (Zdzisław Wardejn). Spektakl był krytycznie oceniany przez recenzentów. W 2014 Czernecki zakończył współpracę z Teatrem Dramatycznym w Warszawie. W swojej książce Wybrałem życie tłumaczył decyzję niezadowoleniem ze współpracy z Figurą, z kolei w wywiadzie dla portalu Anywhere.pl przyznał: Poróżniliśmy się z Tadeuszem Słobodziankiem (...) i na kilka lat nas rozdzieliła ta artystyczna bądź co bądź kłótnia czy niesnaska[25]. Po odejściu z Dramatycznego zdecydował się na kilkuletnią przerwę od występów w teatrze. W 2017 powrócił do pracy na scenie, dołączając do impresaryjnego Teatru Pozytyw Agencji Artystycznej Novakka z Częstochowy, by zagrać Gordona w farsie Prywatna klinika (Key for Two) Johna Chapmana i Dave’a Freemana w reż. Grzegorza Reszki. Odniósł sukces w dwóch spektaklach Teatru Telewizji: w Weselu (2018) w reż. Wawrzyńca Kostrzewskiego w roli Czepca i w Hamlecie (2019) w reż. Michała Kotańskiego jako Laertes, otrzymując Grand Prix Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” w Sopocie[38]. Piotr Zaremba docenił obie kreacje, pisząc: Najbardziej niezwykły [Czepiec], jakiego w życiu widziałem. Nie tyle rodzajowo chłopski, ile silny charyzmą brutalnego plebejusza, bardzo współczesny. Straszny, a przecież jakoś rehabilitowany w finale. Warto dodać, że aktor zagrał także najciekawszego Laertesa w „Hamlecie”, jakiego zdarzyło mi się widzieć[39]. W 2019 podjął współpracę z warszawskimi teatrami: 6.piętro i IMKA. W 2020 zebrał przychylne recenzje krytyków Cześnika Raptusiewicza w spektaklu Teatru Telewizji Zemsta w reżyserii Redbada Klynstry-Komarnickiego. Po debiutanckim występie na kinowym ekranie we francusko-portugalskiej koprodukcji L’Homme des foules (2000), zagrał niewielką rolę w filmie Karol. Człowiek, który został papieżem (Karol, un uomo diventato papa, 2004)[41], po czym wcielił się w Michała Mielczarka, głównego bohatera Doskonałego popołudnia (2007). Następnie zagrał Jarka Szymoniuka, syna głównych bohaterów w Futrze (2008) i „Lewego” w Wojnie polsko-ruskiej (2009). W nowym tysiącleciu wcielił się w wicedyrektora stoczni w filmie Wałęsa. Człowiek z nadziei (2013), Huberta Schultza w Śliwowicy (2013), Antoniego Bieńczyckiego w Planecie singli (2016), Krzysztofa w Kochaj! (2016), Ryszarda w Podatku od miłości (2018) i Tomasza, byłego męża Alicji w Jak poślubić milionera? (2019). Zagrał pierwszoplanowe role w serialach, m.in.: Tomasza Milewskiego w Warto kochać (2005–2007) i komisarza Pawła Szulca w Motywie (od 2019), jak również Huberta Schultza, właściciela galerii sztuki „Berlin Gallery” i życiowego partnera Marysi Radosz w Pierwszej miłości (od 2004) i porucznika Witolda Szczęsnego w Wojennych dziewczynach (od 2017). Ponadto odegrał drugoplanowe role serialowe: Piotra Kusego w Na dobre i na złe (2005–2006), robotnika „Robala” w Londyńczykach (2008–2009), ratownika Huberta Kosowskiego w Ratownikach (2010), żużlowca Bartka Madurę w Lekarzach (2013–2014), Jerzego Domańskiego, ojca Basi w M jak miłość (2014–2015), Kazimierza Gruszkę, strażaka OSP w Strażakach (2015), Maxa Wojnowskiego w Singielce (2014–2015), Tomka, dyrektorem liceum w Przyjaciółkach, prezesa telewizji Jacka Kurskiego w Uchu Prezesa (2017), ortopedę Piotra Sadzika w Diagnozie (2017–2019), leśniczego Pawła Melecha w Leśniczówce (2018) i Błażeja Nieradkę, męża Adrianny w Znakach (2019). Wystąpił w kampanii reklamowej PKP i PKP Intercity pod hasłem „Tysiące powodów do podróżowania” (2018). Był ambasadorem reklamy e-Polak potrafi! (2019). Zagrał w teledysku do utworu zespołu Osada Vida „In Circles” (2018). Jako artysta kabaretowy występował w programie Kabaret na żywo (w latach 2018–2019), gościł na gali kabaretowej podczas Festiwalu „Magiczne Zakończenie Wakacji” w 2018[53] oraz na XIII Płockiej Nocy Kabaretowej w 2019 i 24. Rybnickiej Jesieni Kabaretowej – „Ryjek 2019”. W 2020 uczestniczył w trzecim odcinku programu rozrywkowego Polsatu Joke Show, w którym ostatecznie zwyciężył. We wrześniu 2018 nakładem wydawnictwa Pascal ukazała się książka pt. „Wybrałem życie”, będąca wywiadem-rzeką z Czerneckim, przeprowadzonym przez Monikę Sobień. Żonaty z Magdaleną, z zawodu psycholożką. Mają dwóch synów, Franciszka i Piotra. Rodzina mieszka w Będzinie.

Mój autograf od aktora: 

Autograf załatwił mi mój chłopak.