Jerzy Buzek

Cześć !

Dzisiaj chciałam pokazać Wam mój autograf jaki dostałam od Jerzego Buzka. Oprócz niego mam również zdjęcie z politykiem.

Krótko o polityku:

Jerzy Karol Buzek - urodził się 3 lipca 1940 w Śmiłowicach. Polski polityk i profesor nauk technicznych. W latach 1997–2001 poseł na Sejm III kadencji oraz prezes Rady Ministrów, od 2004 poseł do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji, w latach 2009–2012 jego przewodniczący. Kawaler Orderu Orła Białego. Wywodzi się z ewangelickiej rodziny ze Śląska Cieszyńskiego. Bratem jego dziadka był Józef Buzek (zm. 1936), senator II RP i twórca Głównego Urzędu Statystycznego. Ojciec Jerzego Buzka, Paweł (zm. 1953), z zawodu był inżynierem. Matka, Bronisława z domu Szczuka (zm. 2003), była córką Jana Szczuki, nauczyciela i organisty ze Śmiłowic. Po zakończeniu wojny rodzina Buzków z dwójką dzieci (Heleną i Jerzym) zamieszkała w Chorzowie. Jerzy Buzek należy do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Mąż Ludgardy Buzek (profesor nauk chemicznych), ojciec aktorki Agaty Buzek. Uczył się w Szkole Podstawowej nr 24 w Chorzowie, a po jej ukończeniu – w latach 1953–1957 – w I Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego. Ukończył studia na Wydziale Mechaniczno-Energetycznym Politechniki Śląskiej w 1963 ze specjalizacją inżynieria chemiczna. W 1969 obronił doktorat, habilitował się w 1979. W 1997 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk technicznych[3]. W 1963 podjął pracę w Instytucie Inżynierii Chemicznej Polskiej Akademii Nauk w Gliwicach. Na początku lat 70. przebywał na stażu na Uniwersytecie Cambridge. W 1974 został nauczycielem akademickim na Politechnice Śląskiej, a w 1994 wykładowcą na Politechnice Opolskiej. Przez trzynaście lat w PAN kierował zespołem eksperckim ds. ochrony powietrza. Po przegranych wyborach parlamentarnych w 2001 został wykładowcą i prorektorem ds. nauki Akademii Polonijnej w Częstochowie. Był także członkiem i sekretarzem naukowym Komitetu Naukowego Inżynierii Chemicznej i Procesowej Polskiej Akademii Nauk w Gliwicach. We wrześniu 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność”, został przewodniczącym komisji zakładowej w swoim miejscu pracy. Współtworzył struktury górnośląskie, a następnie działał w Komisji Porozumiewawczej Nauki przy NSZZ „S”. W lipcu 1981 został wybrany na delegata na I Krajowy Zjazd Delegatów „S” w Gdańsku. wszedł w skład prezydium zjazdu, w jego pierwszej turze był jednym z prowadzących obrady, w drugiej – został przewodniczącym prezydium zjazdu. Po wprowadzeniu stanu wojennego uniknął internowania, od stycznia 1982 był jednym z wydawców i redaktorem naczelnym dwutygodnika „Regionalny Informator Solidarności Śląsko-Dąbrowskiej”. Tę ostatnią funkcję pełnił przez rok. W maju 1982 utworzył działającą w podziemiu strukturę „S” – tzw. Regionalną Komisję Konsultacyjną, przekształconą w styczniu 1983 w Regionalną Komisję Wykonawczą (został jej przewodniczącym). Jako przedstawiciel najpierw RKK, następnie RKW współpracował z Tymczasową Komisją Koordynacyjną, chociaż nie został jej formalnym członkiem. Posługiwał się pseudonimami Hubert i Karol. W czerwcu 1983 na stanowisku przewodniczącego RKW zastąpił go formalnie Tadeusz Jedynak, w praktyce dalej Jerzy Buzek kierował bieżącymi pracami komisji i uczestniczył w pracach TKK jako tzw. łącznik merytoryczny. W tym samym roku został koordynatorem zespołu łączników merytorycznych ze wszystkich regionów, odpowiadał za merytoryczne przygotowanie zebrań TKK, w tym projektów oświadczeń i wypowiedzi programowych. Pełnił tę funkcję do lipca 1986, następnie ograniczył działalność opozycyjną z uwagi na poważną chorobę córki, a w 1987 wyjechał za granicę w celu podjęcia jej leczenia. Działalność związkową kontynuował po 1989, wchodził w skład władz regionalnych i krajowych związku, był także przewodniczącym IV, V i VI krajowego zjazdu delegatów. Został członkiem zespołu ekspertów AWS i współautorem gospodarczego programu AWS. W wyborach w 1997 otrzymał 1488 głosów w okręgu Gliwice, mandat posła na Sejm uzyskał z listy krajowej AWS. Po objęciu funkcji premiera zawiesił członkostwo w NSZZ „Solidarność”. W 1998 został przewodniczącym Ruchu Społecznego AWS, a w 2000 stanął na czele całej AWS. W latach 1997–2001 pełnił funkcję premiera rządu koalicji AWS-UW, potem mniejszościowego rządu AWS. W okresie jego rządów Polska przystąpiła do NATO, prowadzono także negocjacje nad członkostwem w Unii Europejskiej. Kierowany przez niego rząd wprowadził tzw. cztery reformy (emerytalną, zdrowia, administracji i oświaty). Był drugim w dziejach Polski ewangelikiem na stanowisku premiera rządu, po Felicjanie Sławoju Składkowskim, a także pierwszym premierem w III RP rządzącym przez pełną czteroletnią kadencję parlamentu. 13 czerwca 2004 został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego z listy Platformy Obywatelskiej. Uzyskał w wyborach 173 389 głosów (to jest 22,14% wszystkich głosów oddanych w okręgu katowickim i najlepszy wynik w całym kraju). W Parlamencie Europejskim przystąpił do największej frakcji politycznej, Europejskiej Partii Ludowej – Europejskich Demokratów (EPP-ED). W VI kadencji został członkiem Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz Ochrony Środowiska, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności. Pracował w Stałej Delegacji Parlamentu Europejskiego UE-Ukraina oraz w Delegacji do spraw stosunków z państwami Azji Południowo-Wschodniej i Stowarzyszeniem Państw Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN). W 2009 z ramienia Platformy Obywatelskiej po raz drugi został eurodeputowanym z okręgu katowickiego, uzyskując najwyższe poparcie w skali kraju. Głosowało na niego 393 117 osób[6] (ponad 42% wszystkich głosów oddanych w tym okręgu). Wkrótce po wyborach został członkiem PO. 14 lipca 2009 został wybrany na przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Za jego kandydaturą głosowało 555 z 713 biorących udział w wyborze eurodeputowanych. Funkcję tę pełnił do 17 stycznia 2012. W 2010 został członkiem Komitetu Doradczego Europejskiej Sieci Pamięć i Solidarność. W 2014 po raz trzeci z rzędu uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Został przewodniczącym Komisji Przemysłu, Badań Naukowych i Energii oraz Konferencji Przewodniczących Komisji Parlamentu Europejskiego.

Mój autograf od polityka:

Moje zdjęcie z posłem:

Za równo autograf jak i zdjęcie zdobyłam pod budynkiem stacji TVN.